Toch niet

Eerst viel de radio uit. Huh? Zender uit de lucht? Vreemd...
Toen ging het ABS-waarschuwingslichtje aan. Iets mis met de remmen? Hè...?
Toen het oliepeillampje. En toen begon de hele auto te haperen. Daar wilde ik niet mee doorrijden, dus snel terug naar huis. Dan maar geen wedstrijd, eerst naar huis. Maar daar kwamen we dus niet meer. Opeens viel alles uit, geen gaspedaal, geen stuurbekrachtiging, geen metertjes meer en zélfs geen waarschuwingslichten meer die ik aan kon doen. Hier zijn we gestrand, op de vluchtstrook van de A50:

En dan kun je dus niemand bereiken. Staleigenaresse was zelf op wedstrijd en vriendje lag nog op één oor. Dan voel je je toch best even eenzaam. Daan hield me goed in de gaten, maar hield zich voorbeeldig, en dat terwijl bezoekers van de WK Superbike vlak langs hem reenraasden. Braaaaaaf dier




De carpoolplaats was gelukkig niet heel ver, want ik stond net voor de afrit. Uiteindelijk hier terecht gekomen, dan kun je ook zien hoe lang het treintje nou eigenlijk was. Je ziet de sleepkabel nog op de grond liggen:

En wat een lieve ANWB-meneer was het. Zijn zoon heet ook Daan en hij ging meteen even kijken bij mijn Daan en vroeg de hele tijd of het nog goed ging met Daantje


Daarna bleek het nog moeilijk bereikbaar te zijn, al die gekke Japanse onderdelen, dus het halve motorruim moest uit mekaar gesleuteld worden


Uiteindelijk accu opgeladen, naar huis gereden met de ANWB achter me en dat was geen overbodige luxe bleek wel. Want net toen ik onze oprit wilde opdraaien viel ie wéér uit en stond ik nog half op de weg met de trailer

En nadat ik uiteindelijk toch nog (zonder paard) naar de show ben gegaan en ik 's avonds terug kwam, trof ik dit aan:

Niks gedaan en nog moe


Maar: alle lof van de ANWB die ons toch maar mooi uit een nare situatie heeft gered, dus bij deze:
