Geplaatst 
Vier jaar later is Jones door mijn dochter zadelmak gemaakt en gingen wij samen aan de western
We hebben samen aan een aantal clinics meegedaan, hier bij de WSS oefenen in wedstrijdgericht rijden.
Ondanks mijn vreselijk leuke instructrice kreeg ik steeds minder zin om te rijden. Buiten rijden was wel leuk (als het weer redelijk was
), maar ik moest mezelf steeds dwingen om in de bak te rijden om toch maar weer wat te oefenen voor de volgende les. En dat terwijl Jones een vreselijk leuke pony is, altijd vrolijk en mijn allergrootste vriend! Maar, hij heeft ook een enorme looplust, en dat viel niet altijd mee in de western. Vooral als er andere paarden in de bak waren kon ik die lossere teugel wel vergeten. En van het gepriegel bij de verschillende zijwaarts oefeningen zoals zijwaarts over een balkje, door hekjes etc. raakte Jones mateloos geirriteerd. Het relaxte ideaalbeeld wat ik van western had bleek ver te zoeken.Het leek mij steeds aantrekkelijker om weer gewoon dressuur te gaan rijden, maar ik zag er enorm tegenop om dat tegen mijn instructrice, die ons zo enthousiast had geholpen, en mijn vriend, die sinds kort ook aan de western was, te vertellen. Uiteindelijk heb ik het roer toch omgegooid en sinds vorige zomer rijden we weer gewoon Engels
En dat bleek het beste besluit voor Jones en mij! Omdat ik tamelijk talentloos ben gaan onze vorderingen maar langzaam, maar we genieten allebei weer met volle teugen van het rijden.
Onze eerste wedstrijd, onderling op de club, was dramatisch. We waren allebei veel te nerveus en hadden echt nog wat oefening nodig. Daarom alleen een foto van Jones voor het eerst in de knotjes!
Maar we oefenen gewoon lekker door. Ik krijg les van mijn dochter, hier een stukje film
Inmiddels ben ik flink door de fysio onder handen genomen, en ben nu wat soepeler in mijn bekken. Met mijn bijna 50 jaar verwacht ik niet ooit nog een goede ruiter te worden
, maar ik vind het wel leuk om ergens naartoe te werken. En ik hoop ooit samen met Jones een nette B proef te kunnen rijden.Ondertussen reed mijn dochter Jones voor me bij en had voor de lol een startkaart aangevraagd. Ze had zich ingeschreven voor een wedstrijd in januari en belande op de reservelijst. Eigenlijk was ze de hele wedstrijd al vergeten toen ze een telefoontje kreeg dat ze de volgende dag kon starten
. Vanwege het slechte weer en natte bak had ik twee weken niet gereden, daar wordt Jones niet fijner van. Gelukkig konden we die avond nog ergens in een binnenbak terecht.. echter, het rijden ging waardeloos. Jones wilde niet eens meer in galop, kon alleen nog maar dralopperen 
Desondanks toch maar starten de volgende dag. De wedstrijd liep in en na tien explosieve minuten losrijden mochten ze de bak in. En daar liet mijn kanjer zich van zijn allerbeste kant zien..
Tussen de paarden liep mijn pony van 1,50 zijn korte beentjes uit zijn lijf. Dat resulteerde in 198 en 194 punten en een eerste en derde plaats!Vandaag zijn ze samen voor de tweede keer gestart. De B hebben ze verder maar overgeslagen en zijn door naar de L1 gegaan.
En Jones groette de jury ook, met een harde hinnik!
Helaas net niet op de foto te zien.
En het resultaat??
Ik ben echt apetrots op mijn twee kanjers!!
) Ook met de dochter is het een prachtig plaatje! Veel plezier nog van die mooie bonte! 
Fijn dat jullie het leuk hebben gehad, en nogmaals succes met jullie nieuwe missie! 
wat een super leuk paard! 
