
We leerden elkaar kennen en hadden elkaars hart gestolen


Na 2 jaar gingen we naar een andere stal waar we een heerlijke tijd hebben gehad.

Ook hebben we weer wedstrijden gereden




Toen kreeg ik financieel de ene tegenslag na de andere waardoor er niets anders op zat hem te verkopen. Ik kon het niet zelf, vond het te moeilijk om klanten te ontvangen en het verdriet van het afscheid was te groot. Ik besloot hem in consignatie te zetten en bracht hem naar Limburg.
De verkoop vlotte niet, ze kreeg het daar niet voor elkaar, 9 maanden later kreeg ik bericht dat ze een blessure had en dat ze hem niet meer kon rijden. Ze wilde hem naar iemand anders brengen. Ik wilde dat niet en heb hem weer opgehaald. Wat ik terug kreeg brak mijn hart, hij was mager, slecht in zijn haar, alle spieren kwijt en echt niet meer het vrolijke paard wat ik weg had gebracht.

We zijn rustig aan weer gaan opbouwen maar ondertussen moest hij nog steeds verkocht worden. Deze combinatie was niet fijn, hij moest weer opknappen en ik wilde hem niet ''verschijten''. Toen ging ik samenwonen en is hij mee verhuisd naar Haarlem. Ik kwam op een stal met dagelijks weidegang en in de nacht op stal.

Hij werd weer langzaam zichzelf.

En nu zijn we hier, doordat ik ben gaan samenwonen is het financieel wel veranderd, hij hoeft niet meer weg, hij blijft bij mij. Mijn liefste, leukste, gekste, knapste vriendje. Je wilt niet weg en je hoeft niet weg


