Geplaatst: 04-12-14 14:42 Eentje van ons volle kalenderjaar samen?
Van mijn eerste volle kalenderjaar met een eigen paard?
Vooruit, omdat je het verdient.
Van mijn eerste volle kalenderjaar met een eigen paard?
Vooruit, omdat je het verdient.
Daar gaan we dan...
Na het overleven van de vuurwerkknallen en afschietende pijlen kon ons jaar samen beginnen.
Het werd een jaar met een hoop verrassingen, tegenslagen, hoogtepunten en aparte wendingen. Als ik er zo over nadenk...
Pfoe, wat hebben wij in dit "kleine jaartje" een hoop meegemaakt zeg...
In september 2013 heb ik jou gekocht. 16 jaar, aan het begin van mijn havo-eindexamen jaar. Jij was 4, redelijk onzeker en wist niet zo goed wat je moest.
We zijn maar gewoon lekker gaan trainen. Met zo'n sensibiel paard als jij heb ik wel moeten leren omgaan, en je koppige karakter maakte het vaak niet veel makkelijker...
Met rijden werd jij spontaan een ster in de dressuur! Je kon vanuit een uitgestrekte galop ineens doodstil staan, perfect achterwaarts en wijken, maar ook scherpe keerwendingen waren geen probleem. En niet te vergeten, je was een fanatieke uitvoerder van de sprongen van de Spaanse Rijschool.
Jupp, je maakte het me niet makkelijk. En waarom? Je vond het ontzettend moeilijk, begreep het niet. Je moest meer leren dat ik had verwacht, eigenlijk meer dan dat ik kon. Een echte laadbloeier. Toen ik erachter kwam dat er eigenlijk 1,5 jaar van jou leven ‘mist’ (waarin je van Nederland naar België, van België naar Duitsland, van Duitsland naar Groningen en daarna van Groningen naar [plaats] gesleept bent) begreep ik wel waarom jij zo onzeker was met rijden, waarom jij zoveel begeleiding en bevestiging van de ruiter nodig had, en nog zo weinig kon. Ik vond het lastig, lastig om jou die hulp te geven. Als rodeo zijn wij door de bak gevlogen, meerdere keren heb jij mij laten zandhappen. En waarom? Je begreep me echt niet, en ik jou niet...
Twijfel sloeg toe, heel veel twijfel. Was dit wel een goede keuze? Kon ik dit wel? Was je niet beter af bij een ander?
Maar na een goed gesprek met onze instructrice, mijn ouders, en nog even goed nadenken, was het antwoord ‘nee’. Nee, je ging niet weg. Nee, ik gaf niet op.
En nee, ik kon dit niet. Maar ik was wel bereid te leren, en jij ook. Hoe moeilijk je het allemaal ook vond, wat ben je een verschrikkelijk leergierig paard! Je deed zo hard je best, je wilde zo graag, je snapte het alleen echt niet. Dus zijn we samen gaan leren, keihard gaan trainen. Vol gas ertegenaan, en we begonnen elkaar steeds beter te begrijpen. We werden langzaam een team.
Na deze periode van veel trainen, elkaar leren kennen en leren begrijpen, waren we allebei toe aan iets anders. Tijd om even heerlijk ons hoofd leeg te maken.
Onze eerste buitenrit werd een feit, en wat heb jij hiervan genoten zeg! Al snel gingen we samen met een stalgenootje naar het bos, tevens de eerste keer dat wij jou op de trailer laadde. Och, wat vond je dat eng. Zeiknat van het zweet en trillend op je benen haalde ik je na 25 minuten weer van de trailer af
Eerst maar een stukje gaan wandelen, even tot rust komen. Om vervolgens toch te zadelen en een heerlijke rit te maken door Lage Vuursche.
Rustig aan waren we ook begonnen met het springen. Als echte springruiter had ik daar onwijs veel zin in, maar de eerste les liep helaas niet zo als gepland... wat was je bang zeg, binnen 10 minuten lag ik er al twee keer naast, au... Toch weer opgestapt, om te proberen het goed af te sluiten. Nog één sprongetje gemaakt, en toen vond ik het wel genoeg, aangezien mijn knuffels met de grond toch wel iets te hard waren
Na een week of 3 had ik weer de moed gevonden om het nog een keer te proberen, het springen was immers wel waar ik je voor heb gekocht. Al snel had ik toen door dat ik niet zo veel moest twijfelen, dat ik jou het vertrouwen moest geven dat je het kon. Het was een barrière waar ik even overheen moest na die twee toch behoorlijk harde vallen, maar dat hield me toch niet tegen. Het springen is mijn passie, is waar jij voor gefokt bent. Vol goede moed, en vooral zonder twijfel gingen we weer. Toen sprong je ook, en hoe! Wat voelde dat goed. Langzaamaan kreeg je het door, vond je het leuk en werd je mega-fanatiek! Het plezier straalde van je af, en ook van mij. Het was wel duidelijk dat wij beide wel voor het springen gemaakt zijn, hihi. Hoe je eerst niet bij een hindernis in de buurt te krijgen was, stond daar tegenover dat je nu in al het enthousiasme wel is vergat dat ik ook nog op je rug zat, en als een kanon door het parcours ging
En wat deed je het goed, je had echt talent! We zijn wat oefenparcourtjes gaan rijden, en niet veel later BB gestart. Lekker ervaring opdoen, en hopelijk in 2015 echt B starten 
Toen je net 5 was zijn we officieel gestart in de dressuur. Lekker op concours, kilometers maken en ervaring opdoen. Wat deed je dat allemaal braaf! Op vreemd terrein je rondje lopen alsof je er al jaren komt, elke keer weer. Rustig alles even in je opnemen, om vervolgens hard je best te doen tijdens de proeven.
In Mei reden we mee met één van de selectiewedstrijden voor de regiokampioenschappen. Ik wist heus wel dat we hier nog niet doorheen kwamen, het was immers de 3e keer dat we op wedstrijd gingen. Maar het leek me een mooie en leuke ervaring, en dat was het ook. Terwijl papa en een stadgenootje druk bezig waren met de kalkoenen in je voorijzers te draaien, had jij met maar 3 hoefjes op de grond het evenwicht gevonden om ondertussen gewoon gras te eten
Lekker paard! Tijdens het losrijden keek je je ogen uit, je vond het fantastisch! Uiteraard geen winst gereden, maar met 2 proeven van 172 punten, een paard dat ontzettend d'r best gedaan had, en een onwijs leuke ervaring zijn we na deze gezellige dag met een grote glimlach weer naar huis gegaan 
Vaak kreeg ik te horen wat een aansprekend en vooral vrolijk paard je bent, en zelfs een keer hoe talentvol men je vond.
Wauw, een glimlach van oor tot oor, was was ik trots
In oktober vielen we dan voor het eerst in de prijzen. Twee keer 1e! Inmiddels zijn we B+9, en hoop ik in december nog ons laatste puntje te halen
In mei ben ik er even tussenuit geweest, en heb jij 10 dagen mogen genieten van een heerlijk lui leventje
De daaropvolgende zomervakantie hebben we rustig doorgetraind, maar met dat warme weer bestond deze voornamelijk uit buitenritjes.Ook hebben wij al mogen genieten van een heerlijke strandrit, inclusief fotoshoot (van Nicole Baars) met jou in mijn galajurk.
Als echt pennymeisje straalde ik even in ons eigen sprookje
Later hebben we een fotomeeting gehad en inmiddels is Michiel ook al twee keer langs geweest voor een paar prachtige foto’s!
Augustus begon weer een compleet nieuwe, en stiekem toch wel zware uitdaging, beter bekent als: 'Het studentenleven'.
4x per week ga ik op en neer van [plaats] naar [plaats]. Vroeg op en laat thuis, 06:00 de wekker en met geluk 22:30 weer in bed. Ja dat was zwaar, slopend. Maar dat geef ik niet graag toe, even bikkelen en doorbijten, het moet toch lukken...
Helaas was dat niet zo, na een week of drie was mijn batterijtje echt bijna op. Ik was veelte druk, had een hoop stress en was met 1001 dingen tegelijk bezig. Op het randje van een burn-out. Op dat moment ben ik even met beide benen op de grond gezet, is mij even laten zien hoe het echt met me ging en dat ik een stap of 10 terug moest doen. Degene die mij deze spiegel voorhield, was jij, dat koppige eigenwijze paard dat het altijd beter wist. Jij begon mij te spiegelen en veranderde in een bonk stress en wandelende tijdbom, net als ik dus...
Wat voelde ik me schuldig naar jou, dat ik niet de tijd en energie had om jou de aandacht te geven die je verdient.
Op dit moment zijn er helaas te snel 'verkeerde' keuzes gemaakt. Gelukkig heb jij hier niet onder geleden en laten we dit achter ons. Het was een mooie tussenperiode, maar we gaan er gewoon weer samen tegenaan.
En ben je een verdrietig, dan kijkt ze je aan
Alsof ze wilt zeggen, ik zal altijd naast je staan
Alsof ze wilt zeggen, ik zal altijd naast je staan
En wat ik al eerder genoemd heb, wat ben je toch een verschrikkelijk eigenwijs, koppig en nieuwsgierig beest. Je denk nogsteeds dat je het kan winnen van de stapmolen, blijft stug tegen de spiegel blazen in de hoop dat ‘dat andere paard’ terugblaast, en de welbekende drafbalken nemen we nogsteeds met een sprong van minimaal 1 meter hoog. Je eigen schaduw op de muur blijf je knuffelen, hoevaak je je neus al niet vastgedraaid heb in het halstertouw, en het aantal wondjes op je hoofd van alle keren dat je je kop gestoten heb is ook niet meer bij te houden
(de meest originele was toch wel deze, in de vorm van een hartje!) Je vertikt het om je voeten vies te maken, waardoor je stalgenootjes vaak door de modder liet lopen. Absoluut niet de wasplaats op willen, en er 2 dagen laten zelf oplopen omdat die vallende druppeltjes toch wel erg leuk waren. Wat heb ik veel om je gelachen, maar ik heb je ook vaak achter het behang willen plakken. Hoe je na 6 keer rijden de 7e keer ineens niet meer langs het juryhokje durfde, en daar het grootste drama van maakte. Hoe je door een paar gele bloemetjes bij de bakrand mij bijna gelanceerd heb, terwijl we al een half uur langs die bloemetjes reden. Vanuit een ontspannen drafje ineens besloot er ‘wat leuks aan toe te voegen’, en met 4 benen tegelijk van de grond kwam, om vervolgens weer door te rijden alsof er niks gebeurd is. Echt merrie, af en toe kon ik je wel wat...
Maar toch stal je de harten van vele.
Stalgenootjes wist je te paaien, onze juf is gek op je, papa en mama wist je voor je te winnen,
en zelfs vriendinnen die niks met paarden hebben of er zelfs bang voor zijn vielen voor jou lieve koppie en sprankelende ogen.
Mijn knappe merrie.
We hebben een hoop getraind, en jij hebt nog heerlijk paard mogen zijn. Maar vooral, hebben we van elkaar genoten.
Elkaar door en door leren kennen, wederzijds vertrouwen opgebouwd.
Inmiddels kunnen we lezen en schrijven samen, kunnen we de wereld aan samen, en gaan we het maken samen!
Mijn grote pennypony, mijn heerlijke knuffelkont! Ik zou niet weten wat ik nog zonder je moet.
Hoe dwars je kan doen als ik chagrijnig ben, zo lief kan je zijn als ik verdrietig ben. Hoe je het doet weet ik niet, maar je laat me altijd weer lachen.
En hoe apart ik het ook vind, je kent me eigenlijk als geen ander.
Je bent een fantastisch paard met een gouden karakter.
Hoewel ik papa vaak vertel dat hij op wedstrijden is moet stoppen met jou 'proberen te verkopen', is het toch wel leuk om dan te zien hoe hij stiekem vol trots over jou praat. Één keer hebben we een serieus bod gehad, waarop mij gevraagd werd hoeveel jij waard was. Ik heb de vriendelijke man verteld dat je meer waard bent dan goud, waarop hij lachte, en zei dat ik 'daar een veelbelovend paard heb lopen waar ik trots op mag zijn'. Zoals jij is er maar één, en dat besef ik maar al te goed.
Stom koppig eigenwijs beest
Wat beteken je toch verschrikkelijk veel voor me
Wat beteken je toch verschrikkelijk veel voor me
We vliegen dit jaar weer uit met dezelfde knallen als waar we mee begonnen zijn, en wie weet wat 2015 ons zal brengen...
Al maakt ik me daar niet zoveel zorgen over, met jou aan m'n zijde slaan we ons erdoorheen.
Hoe we de tegenslagen en problemen dit jaar overwonnen hebben, gaat ons dat in 2015, 2016, 2020 en 2035 ook lukken.
'Koppige ruiter met nog koppiger paard', maar dat heeft ons wel geholpen. Want opgeven? Dat kennen we niet.
:+:
Maatje voor het leven, we gaan ervoor
Maatje voor het leven, we gaan ervoor
Wat ben ik trots op je.
