Geplaatst Afgelopen Dinsdag 25 november ben ik met een stalgenoot/vriendin een buitenritje gaan doen. Dit hadden we al een tijd niet meer gedaan en het werd lekker weer dus gingen we weer even een ritje maken.
Dit deden we wekelijks en soms wel 2 of 3 keer in de week. Ik reed soms meer buiten dan in de bak.
De laatste tijd ging ik wat meer in de bak omdat ik merkte dat we nog veel te leren hebben.
Mijn pony was altijd super braaf maar leunde wel altijd op het andere paard die mee ging.
De laatste paar ritjes liep hij steeds vaker voorop en was natuurlijk super trots op hem.
Afgelopen dinsdag konden we zelfs voorop een drafje pakken ! Maar toen ging het mis.
Ik weet niet meer hoe precies alles ging maar ik hoorde mijn vriendin van achteren sorry ik hou hem niet meer en opeens zaten we in volle ren galop op het asfalt! Ik was hier totaal niet op voorbereid dus ik was 1 beugel kwijt. Ik rij boomloos en mijn zit op me pony totaal nog niet stevig en stabiel. Ik zat met veel moeite mezelf erop te houden en mijn vriendin riep : '' hou je vast aan je zadel'' !
Dit deed ik ook meteen en ging het goed. Ik ging me focussen op me voet in de beugel te krijgen totdat er verkeer van voor aankwam en mijn pony dus de bermkant opschoot en ik hier niet was op voorbereid.
Ik viel op zijn nek en voor ik het wist viel ik door mijn enkel, op mijn elleboog en hoofd en was het zwart voor me ogen.
Toen ik bij kwam wist ik even niet wat er was gebeurd. Er kwam zoveel voor me voorbij, tot ik een vrouw hoorde : Gaat het?
Het eerste wat ik riep was me voet me voet!
De vrouw heeft me uiteindelijk naar de zijkant gesleept. Mijn vriendin zag ik in een waas bij iemand in de auto stappen om achter de paarden aan te gaan. Die heeft ze uiteindelijk lopend naar stal terug gebracht .
Met 2 man ben ik de auto ingetild en terug naar stal gebracht. Waar gelukkig een ander stalgenootje net aan kwam en de staleigenaar naar buiten kwam. Ze hebben me naar me eigen auto gesleept en daar ben ik in gaan zitten. Omdat ik eerst een verwijs van een dokter nodig had ben ik naar de dokter in het dorp daar geweest. Dit duurde ook weer even omdat ik niet in het dorp woon waar me paard staat.
Die voelde meteen dat er een foto gemaakt moest worden dus die heeft uiteindelijk snel gewerkt en mij naar het ziekenhuis gestuurd.
Vriendin is met me mee gegaan naar het ziekenhuis. En altijd slechte ervaringen op de spoedeisende hulp maar dit keer viel alles gelukkig mee!
We kwamen aan en mochten echt gelijk een foto maken! Bij de foto maken zei de vrouw al, ik zie een breuk in je voet.
Elleboog was niks te zien maar de foto's werden nog beoordeeld door de dokter en daar hoorde ik later meer over!
Ik kwam terug in de wachtkamer en zei tegen me vriendin... nou je heb er een pony bij de komende weken. Hij is eindelijk gebroken!
Heb namelijk al 4 of 5 ongelukken gehad met mijn voet en al die tijd waren me enkelbanden gescheurd of gekneusd.
Na het gesprek met de dokter was het duidelijk dat mijn voet gebroken was. Hij is horizontaal gebroken bij het kuitbeen. ( als ik dit goed zeg)
Hier even een foto van internet gepakt en heb me breuk rood gemaakt
Eenmaal in de gips kamer heb ik dus mijn breuk mogen zien.
Hij moest in 90 graden gezet worden maar dit deed gigantisch veel pijn en mijn voet was enorm gezwollen dat die bijna niet mogelijk was. Hij staat nu in 85 graden waarschijnlijk maar dit was niet erg. Ik moest hem veel hoog houden om de zwelling weg te laten nemen.
Hij heeft gips om me voet en been gezet alleen de voorkant is verband.
Vrijdag 5 december mag ik terug en krijg ik loopgips en hoor ik hoe de stand van zaken is.
Hier nog een aantal foto's van mijn voet:
Altijd blijven lachen voor de foto, hoeveel pijn je ook heb!
En sinds vanmiddag heb ik een bed gekregen van de thuis zorg.
Ik heb 3 nachten op een 2 zitsbank gelegen omdat elke stap die ik zet pijn doet. Krukken lopen gaat steeds beter maar het doet giga veel pijn in mijn voet. En omdat ik eigenlijk heel de dag lig en verzorgd word door mijn ouders op bed had ik recht op een bed!
Ik heb Trombose spuiten meegemaakt wat ik dagelijks krijg.
Dit was mijn verhaal. Wat er is gebeurd had iedereen kunnen overkomen. Gelukkig droegen we beide een cap en is het gelukkig alleen bij een gebroken voet gebleven.
Ik hoop het weekend even langs me pony te gaan.
Gelukkig word die goed verzorgd door me vriendin en andere stalgenootjes die ik erg dankbaar ben!
Niks aan. 
Bij mij is het (gelukkig) alleen maar een scheurtje in mijn middenvoetsbeentje, en heb ik er niet veel last van als ik niet te veel rond hobbel, maar zal toch blij zijn als ik loopgips heb zodat ik zelf weer wat kan doen.
!! Fijn dat mensen jullie geholpen hebben, en dat je nu zelf goed geholpen word door je ouders en vriendinnen/stalgenootjes! 
