Geplaatst Eind 2013 was Figo eindelijk een paard dat blaakte van gezondheid. Hij zat goed in zijn vel, en zijn karakter kwam helemaal tot uiting: Figo bleek erg dominant te zijn, en ik werkte dat alleen maar in de hand door hem te blijven zien als een zielig, ziek paardje. Fout dus. Ik stelde geen grenzen, dus hij bepaalde zelf wel wat kon. Ik zocht dan ook naar een oplossing, aangezien ik hem in de lente graag zadelmak wilde laten maken. In januari 2014 kregen we voor het eerst les van Niek Elings. Nu ja, les. Niek werkte de eerste sessies zelf met Figo. Toen Figo pertinent weigerde om achteruit te stappen en plots als een hond op zijn kont ging zitten, zag ik het helemaal niet meer zitten. Dat bokkend uithaalde, maakte de zaak er voor mij niet beter op. Niek was echter niet onder de indruk en na een drietal sessies had ik een compleet ander paard. Logisch: hij wist nu wat kon en niet. We gingen dus samen aan de slag, ter voorbereiding op het zadelmak maken.
Van januari en februari heb ik heel weinig foto's.
1. In maart mocht zijn deken af. Resultaat: een erg smerig, maar dolgelukkig paard. (Deze winter proberen we het dus zonder deken
2. Dat de grondwerktraining vruchten afwierp, werd snel duidelijk. De schrik van de stal fungeerde zelfs als kinderknuffelpony.
3/4/5. Figo werd steeds groter en breder. Half maart kwam Irene Lantman langs, die prachtige foto's van hem maakte. Het volledige topic staat hier: [ITP] Lusitano Figo au naturel! (door Irene Lantman Fotografie)
6. In april kwam Monya Spijkhoven weer langs, en waar Figo vorige keer nog een opgewonden standje was, was hij nu de rust zelve. En wat zag hij er plots uit als een 'echt' paard, met hoofdstel en bit
7/8. En eind mei was het dan zover... De training bij Niek ging op maandag van start, en diezelfde avond kreeg ik een telefoontje: 'Proficiat, je hebt een rijpaard!'. De dag erna ging ik kijken (dat had ik de eerste sessie niet aangedurfd
en hij stapte de piste rond alsof hij nooit anders gedaan had. Trots! En Figo zag er zo mogelijk nog groter uit.
9/10. Het beste moest nog komen: na drie weken training zat ik zelf op mijn paard. En emokip als ik ben: dat ging met wat traantjes gepaard... Ik reed gewoon rond op mijn paard, dat anderhalf jaar daarvoor nog een hoopje ellende was. Heerlijk gevoel! Figo vond alles best.
Intussen rijden we netjes de piste rond, en is Figo ook al op buitenrit geweest. Hij blijft altijd even onverstoorbaar, en af en toe wat ondeugend. Ik heb me echter op geen enkel paard veiliger gevoeld.
11/12: Er was ook nog tijd voor rust op de weide...
13/14/15: En twee weken geleden maakte een stalgenootje deze foto's van ons!
We doen alles heel rustig aan, Figo wordt twee à drie keer per week gereden, en hij krijgt alle tijd van de wereld. Ik ben elke dag blijer met hem, en ik ben heel benieuwd wat het komende jaar voor ons in petto heeft!
