Geplaatst naar wat jaren op shetlanders te hebben gereden werd ik te groot.
ik moest op een andere pony gaan rijden.
de keus was snel gemaakt, bij de shet die ik reed stond een leuk Bwelshje
ik begon Harvey te verzorgen. Harvey was een erg lieve pony waar ik al heel snel mee kon lezen en schrijven.
elke dag ging ik naar hem toe.
100% vertrouwen had ik in hem.
we gingen einden rijden, in de zomer lekker zwemmen, heerlijk onderaan de dijk crossen of gewoon lekker tuttelen.
naar heel wat jaar heerlijk op hem gereden te hebben werd ik ook voor Harvey te groot.
ik ging op een andere pony rijden, maar mijn liefde voor Harvey ging niet over.
ik bleef hem gewoon verzorgen.
we gingen longeren, wandelen, veel VD deden we en hij heeft zelf is voor de kar gestaan
vele kindjes leerden op hem paardrijden.
hij stal vele kinderhartjes
inmiddels was ik ouders geworden en had een baan
ik besloot Harvey te 2010 te kopen.
dolblij was ik. eindelijk had ik mijn droompony
hele mensen vonden het raar dat ik een pony kocht waar ik niet eens op kom rijden.
bij mij was er nooit geen twijfel geweest wij vertrouwende elkaar 100%
voor mij kon geen ander paard tippen aan mijn kleine Harvey.
hij was lief, ondeugend, eerlijk en onwijs lief voor kindjes
in had zo veel bewondering voor hem zo blij hij in het leven stond
Zijn rollende koppie ,zijn staat hoog als een vlag in de lucht terwijl zijn kleine beentjes hem met een razende snelheid vooruit laten gaan. Zijn dikke buikje die heen en weer schud met kindervoetjes die niet eens onder het zweetblad van zijn zadel uitkomen.
december 2013 werd hij wat in zichzelf gekeerd
ik dacht aan een winterdipje en gaf hem een vitaminespuit.
hij was niet zichzelf.
op 27dec ging hij kreupel lopen. ik besloot hem op stal te zetten.
die avond werd ik gebeld door zijn verzorgstertje "ik krijg Harvey met geen mogelijkheid uit zijn stal hij wilt niet meer lopen"
ik sprong de auto in naar stal. onderweg ging alles door mijn hoofd ''zal hij weer eigenwijs zijn of zal het echt zijn''
op stal aangekomen zag ik het gelijk, mijn kleine mannetje vergaat van de pijn.
direct belde in de dierenarts.
met veel pijn en moeite kwam hij zijn stal uit, hij was zo stijf/kreupel als het maar zij kan.
op zijn benen blijven staan ging moeilijk.
hoefbevangen was de conclusie van de dierenarts. hij kreeg pijnstillers en kreeg alleen nog hooi en water.
met pijnstillers ging het beetje bij beetje beter.
in januari een vreselijke terugval. weer helemaal terug bij af.
dierenarts weer laten komen en die adviseerde mij om met hem naar de kliniek te komen om foto's van zijn voetjes te laten maken
die middag nog reden we naar de lingehoeven.
op de foto's was te zien dat hij goed hoefbevangen was.
hij bleef die middag op de kliniek en kreeg speciale omgekeerde ijzertjes.
ook heb ik hem op cushing laten testen want hij kreeg helemaal niet veel te eten dus hoe komt hij aan die hoefbevangenheid.
de uitslag was negatief. Harvey had geen cushing.
de weken ernaar gingen met ups en ook erge downs.
ik liet Harvey een paar keer lekker los masseren hij zat vreselijk vast overal.
ook kwam de dierenarts om de dag om hem in de gaten te houden
we kwakkelde veder alles deed ik voor mijn kleine mannetje.
in maart begon het slechter en slechter te gaan.
9 maart zat ik in zijn stalletje en Harvey ging voor me liggen.
ik aaide hem over zijn zachte neusje.
hij ging helemaal gestrekt liggen met zijn ogen wijd open en kreunde van de pijn.
dit kon niet langer. ik heb gelijk de dierenarts gebeld en die kwam meteen.
hij bevestigde mijn gevoel, Harvey is op.
hij kreeg wat pijnstilling erbij.
naar nog uren bij hem in de stal te hebben zitten huilen was het voor mij duidelijk.
Harvey is op, op van het vechten. ik moest hem de rust gaan geven die hij nodig had.
'savonds maakte ik het moeilijkste telefoontje ooit. ik maakte een afspraak om Harvey in te laten slapen.
de volgende dag kwam mijn dierenarts weer om met mijn te praten of ik er juist aan deed.
mijn gevoel werd weer bevestigd, wat ik nu deed is uitstellen en dat wilde ik absoluut niet.
die donderdag(13maart) zou het gaan gebeuren
13 maart.
een dag met een zwart randje.
die dag geeft hij dubbele hoeveelheid medicatie gehad en mocht hij zijn laatste uurtjes in de wei doorbrengen.
17.30 met lood in de schoenen op naar de kliniek.
eenmaal daar aangekomen kreeg Harvey zijn eerste prikje, hij werd wat suf
2e prikje en hij ging rustig liggen.
zijn hoofdje om mijn schoot
ik aaide hem over zijn zachte neusje en zijn lieve pluisoortjes.
hij kreeg zijn 3e prikje. ik zei tegen hem dat het goed was
hij deed zijn oortjes naar voren en blies zijn laatste adem uit.
mooier had het niet kunnen gaan.
nu maanden later kijk ik met een lach en een traan terug op mijn mannetje.
wat ben ik trots op mijn ventje
)
