Geplaatst Fiëgo 4 maanden geleden
Vorig jaar kocht ik hem, Fiëgo.
Ik zocht een (het liefst vos of zwart-kleurige) rond de 7-jarige ruin, maar werd verliefd op een groene 3,5-jarige schimmel.
Of het verstandig was weet ik niet, nog steeds niet, maar als je verliefd wordt en echt een klik hebt.. tsja.
In deze (10-09-2013) staat kwam hij bij mij.
Mager, een echte puppy en al een fijne wond op de bal van zijn hoef.
Zo jong en groen als ie was, zo mak als een lammetje hij alles deed.
Al snel knapte hij aardig op en begon ie zich langzaam echt te showen.
01-10-2013
24-10-2013
13-12-2013
05-01-2014
07-03-2014
We gingen in training, iets wat ondanks 't voorwerk toch lastiger bleek dan gedacht. Hij was paniekerig bij alles wat boven 't zadel kwam. Maar dan ook echt extreem paniekerig. Vermoedelijk was er al eens geprobeerd hem te beleren.
Gelukkig kon ik een paar maanden langer blijven staan, zodat we met kleinere stappen toch ons doel konden proberen te halen..
08-04-2014
23-05-2014
29-05-2014 - eerste keer erop!
31-05-2014 - eerste drafje ohz!
12-06-2014
14-06-2014
17-07-2014
Uiteindelijk weer thuis en toen kwamen we in een dip. Het vrolijke paard dat hij eerst was, veranderde in een paard vol spanning en in plaats van vrolijk naar mij toe te lopen keerde hij mij nu de rug toe. De paniek kwam ook weer terug. Uiteindelijk bleek mijn leenzadel (van een zadelmaker, had hiervoor met het inrijden een ander zadel die aardig lag maar voor mij te klein was) totaal niet goed te liggen en volgens een tandarts, die ik toevallig toch even een check liet doen, was zijn gebit door de vorige tandarts niet goed gedaan en had hij flinke littekens/wonden in zijn mond..
Hij bleek sowieso wat last van zijn rug te hebben en van de osteopaat kreeg ik 't advies om nog even een half jaar te gaan grondwerken zodat hij de tijd heeft goed uit te groeien en aan te sterken. Maar ook om weer vertrouwen te krijgen, want zodra ik met het zadel aan kwam lopen was het weer opeens paniek. Totaal niet meer het paard dat ik kende, maar wat wil je als alles pijn heeft gedaan..
Wat heb ik mij schuldig gevoeld. Heb gelijk alleen nog maar gepoetst en geknuffeld en zo min mogelijk druk op hem gelegd, helaas is daardoor z'n bespiering snel weg gegaan.
Inmiddels is de Osteopaat dus geweest, tandarts en dierenarts ook, en heb ik grondwerklessen.
Dus we zijn weer aardig op weg.
We werken nu hard vanaf de grond en staan er weer positief in. Hij pikt al het werk heel goed en snel op!
Inmiddels loopt hij weer met zijn oortjes naar voren op mij af en duwt ie vrijwillig z'n neus in werk-halsters en hoofdstel. Ook dubbele lijnen gaan prima en ik ben bezig met de voorwerken van 't naast 'm op een krukje staan (weer van 't eventuele opstappen, vond hij namelijk ook opeens na 't zadelgebeuren een drama) wat nu totaal geen probleem meer is.
Het koele, rustige en leergierige paard begint terug te komen
27-10-2014
29-10-2014
Hij is mijn vriendje, mijn maatje. Ik zou hem voor geen goud willen missen, hoewel ik soms best twijfel of ik wel de juiste eigenaar voor hem ben..
Maar ook al is onze weg misschien langer dan dat van een ander, de klik is er wel en zolang ik naar hem blijf luisteren (daarin iig mijn eigen gevoel volg) en wij er plezier in hebben gaan we ervoor
mooi dat het weer de goede kant op gaat 
! 
