Geplaatst 
Mijn meisje, mijn chickie, mijn poeppaard, die ik al vanaf de geboorte ken, is weer thuis! Ik ben zo blij!
In april werd mijn toenmalige bijrijdpaard verkocht. Een 7-jarige Friese merrie, Ait 410 x Atse 342.
Ik was er, op zijn zachtst gezegd best wel kapot van. Ongeveer een week daarvoor was mijn tante, na een héél lang ziekbed
overleden aan darmkanker, de hele familie stond op zijn kop daardoor, mijn broer brak zijn been vlak voor haar begrafenis
door een stom ongeluk, en als klap op de vuurpijl zat ik midden in de voorbereiding van mijn examens. Verder gaat het bij
ons thuis niet altijd zoals het hoort, en het harmonieuze gezinsleven is al een aantal jaar ver te zoeken, waardoor ik mijn lief en leed
maar ging delen met paardlief.
Toen ik hoorde dat Wikje, dat is haar naam, verkocht was, was ik een tijdje "verdoofd". Ik heb nog wel gevraagd waarheen dan,
ze was verkocht naar een handelaar in de buurt. Oké.. "Hij handelt veel naar Scandinavische landen." oliebol!
Mijn ouders hadden nog wel de eerste koop gevraagd aan de eigenaar, aangezien we haar graag over wilden kopen als hij er vanaf moest.
Het is mij nooit verteld, en daar baal ik erg van.
Het is namelijk zo geweest, de eigenaar heeft op donderdag een TIA gehad en is de beslissing gemaakt om haar
te verkopen, op vrijdag is de handelaar gebeld en langsgeweest en zaterdag is ze naar de handelaar gebracht. Ik ben er die vrijdag nog geweest,
dus vrij banketstaaf.
Ik wist welke handelaar het betrof en ben bekend met hem, vaker paarden voor hem gereden, dus contact opgenomen en ik ben nog langs geweest
om te poetsen en te rijden, en afscheid te nemen.. Want.. Wikje was al verkocht naar Zweden
Helemaal naar Zweden..De verkoopfoto's:
De handelaar was zo aardig om mij te vertellen waar in Zweden ze naartoe ging, ze zou naar Öland, een eiland ten oosten van Zweden gaan.
Toen ben ik op internet gaan zoeken, de handelaar vertelde namelijk ook dat het een vaste klant van hem is (zij koopt Friezen hier in Nederland,
traint ze en verkoopt ze door in Zweden), waardoor het niet moeilijk hoefde te zijn om te achterhalen wie het was.
Na wat rondvragen bij een soortgelijke Zweedse organisatie als het KFPS hier in Nederland, kreeg ik een aantal namen en e-mail adressen doorgestuurd.
Opgezocht op Facebook, en jawel hoor, zij had Wikje gekocht!
De opzet was eerst helemaal niet om haar terug te kopen, meer om contact te houden en haar niet uit het oog te verliezen.
Ik had heel leuk contact met haar, het is een superlieve mevrouw die ook echt heel goed met paarden om kan gaan!
Een aantal foto's van Wikje in Zweden:
Na veel leuk contact kreeg mijn moeder opeens een berichtje op Facebook van haar:
Citaat:Hej (...),
I had a Little chat with Nynke , she wrote me a mail and wrote me how much she missed Wikje. I felt so sorry for her and talked to Hans again. Although there is a possible customer, who eventually wants to buy her, Hans agreed to make you an offer that if you want, you can buy Wiekje back. We both would be happy if Nynke and Wiekje could be happyly reunited. Sometimes it is not so easy being seventeen years old, and it is good to have a good friend like Wiekje for comfort and understanding.
Hans agrees to sell you Wikje back without making any profit on the sale if he gets his expenses for the horse, the journey to Sweden and the inscurence for the time, she has been here in our stable, back. The exactly amount of Money you have to discuss with Hans- that is not my business and I don´t know exactly about his costs.
If you are still interested, please let Hans know as soon as possible, because then we will tell my riding-student, whom we had reserved Wikje for, to wait for Another horse.
I really hope for Nynkes sake that Hans and you find an agreement! Give her my love.
Greetings,
(...)
Wat was ik blij! Nouja. Ik wist eigenlijk wel dat het praktisch onhaalbaar was.. Want het kostte alsnog veel geld! Wikje zelf nog niet eens.. Maar ze moest hier ook nog heen!
Toch heb ik de mevrouw uitgebreid bedankt voor het superlieve aanbod!
Ondanks dat het eerst onhaalbaar leek, hebben we het dus toch voor elkaar gekregen!
Ik heb heel veel gewerkt, 8 uur per dag, om zo het transport van Zweden naar Nederland zelf te kunnen betalen
Dat viel trouwens goedkoper uit dan gedacht, mijn complimenten voor het goed verzorgde vervoer gaan naar Potijk Holland Internationale paardentransporten
Maar jeetje zeg, wat komt er ontzettend veel geregel en papierwerk bij kijken om een paard over Europese grenzen te laten vervoeren, pfoe.
Goed, Wikje is op donderdagochtend 3 juli gekeurd door een dierenarts van de Zweedse autoriteiten en er is een routepapier afgegeven, Wikje haar gezondheid was op en top en ze was
klaar om vervoerd te worden.
Zaterdagochtend 5 juli, vroeg in de ochtend, is ze opgeladen, een dag later dan gepland (dit door de hitte, ook in Zweden).
Op zondagmiddag 6 juli om 14:00 is Wikje aangekomen in Geesteren (hier is Potijk gevestigd). Een dag later, op maandag 7 juli rond een uur of 2 in de middag zou zij gebracht worden
op haar nieuwe stek, dit omdat er hier in Friesland nog wat paarden opgehaald moesten worden en Wikje zo meegenomen kon worden.
En inderdaad, maandagmiddag om ongeveer 13:45 ging de telefoon en sprak ik met de chauffeur van Potijk! Hij stond in Bergum (op ongeveer 16 km afstand van waar ik woon) voor de stoplichten,
het zou nog ongeveer 20 minuutjes duren eer hij hier zou zijn!
Ik ben naar stal gesneld, welke ik in de week ervoor al helemaal schoon had gemaakt (met de hogedrukspuit, dat was lachen
) etcetera. Helaas heb ik geen foto's gemaakt van de aankomst, wat er toen door mij heen ging was alles behalve foto's maken! Haha
Ik hoorde haar vanaf een afstand al aankomen, ze trapte me toch hard tegen de wanden van de vrachtwagen
De chauffeur reed achteruit het erf op en stopte de motor, maar Wikje bleef schoppen. Pas toen de chauffeur de klep van de wagen naar beneden deed zag ik haar nieuwsgierige koppie
over de wand van het schot kijken. Heel onschuldig, alsof ze wilde zeggen; hèhè, eindelijk zeg! Toen ik begon te praten tegen de chauffeur begon ze te hinniken.
Ik had een praatje met de chauffeur, hij vroeg of we hier in Friesland niet al genoeg Friezen hebben
Waarop ik het verhaal uitgelegd heb, ook hij vond het heel bijzonder! Ik kreeg de papieren overhandigd:
En toen was het officieel ons paard!
Ik mocht haar zelf van de vrachtwagen halen en naar de stal leiden, wat heel goed ging, ondanks dat ze alles superspannend vond!De eerste foto die ik van Wikje heb gemaakt op haar nieuwe stek:
Men, wat was ze onrustig! Ze heeft zeker een uur heen en weer gelopen, en heel hard snuiven dat ze deed! Toen ben ik voor de stal gaan zitten op een pallet, en kalmeerde ze en viel bijna in slaap
Alles was zo spannend, het leiden naar de bak de dag erna (om de energie er even uit te gooien) was super eng maar wat bleef ze netjes naast me! Ik was zo trots
Waarop ik deze foto heb gemaakt:
Inmiddels gaat het supergoed, ze loopt elke dag een aantal uren in de wei en morgen ben ik van plan om haar weer op te pakken met longeren, en ergens van de week rijden
Ik ben vooral van plan om veel lol met je knol ritjes te maken
Nou, ik hoop dat jullie net zoveel van het verhaal genoten hebben als ik! Respect als je het allemaal gelezen hebt
Groetjes, Nynke
ze is prachtig! Veel plezier samen 
