Toen ik mijn pony verkocht, had ik door persoonlijke redenen even wat tijd nodig en ik heb toen ook ongeveer twee maanden niet gereden. In Oktober dat jaar kreeg ik een heel leuk bijrijdpaard. Bijna een jaar gedaan, maar helaas werd ze afgelopen zomer verkocht. Sindsdien heb ik eigenlijk niet meer vast ergens gereden.
Op Bokt zag ik ook regelmatig topics van westernruiters in Uitgelicht voorbij komen, en eigenlijk was ik toen ik mijn bijrijdpaard had toch steeds aan het denken over western. Hoe gaaf zou het wel niet zijn om dat een keertje te doen?
Toch een tijdje terug maar de stoute schoenen aangetrokken en de westernstal waar ik met mijn pony stond opgebeld. Ik wist dat ze westernlessen gaven, ook aan mensen die geen paard hadden, maar ik had geen idee of ze nog plek voor mij hadden. Maar dat hadden ze!
Vanmiddag had ik mijn eerste westernles. Spannend natuurlijk, want ik had het nog nooit gedaan. Mijn paard stond al gepoetst klaar en hoefde alleen nog maar opgezadeld te worden, maarja, hoe maak je zo'n zadel überhaupt vast?
Gelukkig was er iemand bij die het me heeft laten zien, waarna ik het zelf mocht proberen. Het paard waar ik op zat was echt een oude rot in het vak, hij heeft al heel wat ruiters opgeleid en zelfs als de ruiter een fout maakt, deed hij toch wat er van hem verwacht werd.Eerst rustig wat rondjes op de hoefslag gestapt terwijl er werd uitgelegd hoe ik moest sturen. Ik heb met twee handen gereden, dus allebei de handen opzij. Nou, ik reed eigenlijk al zo in de dressuur, omdat ik nogal de neiging heb om vooral op mijn binnenhand te rijden. Op deze manier kan ik dat een beetje tegengaan. Ondanks dat kreeg ik wel nog wat opmerkingen over mijn binnenhand. Nou, daarna mocht ik in draf op de cirkel komen. Een paar rondjes later mocht ik een keer een kleinere cirkel maken, waarna ik uitleg kreeg over de stops. Oké, dat kan ik wel. Denk ik.. Mischien… Ik ben geen angstige ruiter, maar ik maak er liever ook maar geen gewoonte van om ineens naast mijn paard te staan.
‘Op X mag je stoppen’
Oké, daar gaat ie dan. Benen naar voren en ‘Ho..’ komt er nog een beetje weifelend uit. Braaf als dat het paard is stopt hij wel, maar maakt stiekem toch nog wel een pasje voor hij stilstaat. Ik krijg een complimentje, maar ook de vraag of ik voelde dat hij toch nog een pasje zette. Inderdaad, dat voelde ik. Ik mocht wegstappen en dan, als het goed voelde aandraven, om het nog een keer te proberen. Dus ik stap, en later draaf, weg. Om het vervolgens nog een keertje te proberen. Dit keer komt mijn ‘Ho’ er een stuk zekerder uit. En inderdaad, dit keer stopt hij meteen.
Daarna mag ik proberen een rollback te doen. Naar rechts, want ik rijd op de linkerhand. Dus rechterbeen eraf, handen naar rechts en een beetje omhoog en met links ‘kicken’, been geven dus. Voor mezelf herhaal ik het nog een keer. ‘Rechts eraf, handen naar rechts, links been..’ en één voor één voer ik het uit. Het paard waar ik op zit draait rustig de andere kant op. Vervolgens mag ik weer wegstappen en dan draven. Om vervolgens weer op X een stop te doen, met daarna een rollback, nu dus naar links. Uhm… Dat kan ik wel. De stop lukt aardig, maar dan moet ik de rollback doen. Even nadenken hoe het ook alweer moet hoor. Dit keer gaat het (nog steeds langzaam) een stuk beter. Nu mag ik gelijk wegdraven.
Na een tijdje oefenen mag ik in galop. Ik mag hem even ‘kicken’ want hij gaat te langzaam. Dat is het voordeel van dit paard, wordt me verteld. Als hij nog niet weet wat diegene op zijn rug kan, dan gaat hij gewoon langzaam lopen, maar doet hij wel wat er van hem gevraagd wordt.
Nu mag ik nog een stop maken, dan een rollback om vervolgens meteen weer weg te galopperen. De stop ging best goed, al viel hij wel op de voorhand door mijn verkeerde timing. Maar dat was niet erg, dat leer je voelen. Ze legde me uit wanneer ik eigenlijk zou moeten stoppen, maar drukte me op het hart om er niet teveel over na te denken, want dan ging het helemaal niet meer. En zelfs ruiters die het al jaren deden hadden er moeite mee.
Vervolgens de (nog altijd langzame) rollback, om vervolgens weer weg te galopperen. Best leuk! Daarna nog een stop, en een rollback om weer op dezelfde hand als voorheen te komen. De stop ging goed, dit keer had ik het goede moment te pakken en gleed hij zelfs een beetje door, de rollback ging nog altijd wat langzaam.
Daarna nog wat gegaloppeerd. Hij had nogal de neiging om naar binnen te vallen, wat uiteraard mijn schuld was. Onbewust draaide ik mijn lichaam en handen zodat hij naar binnen ging. Wat zijn die paarden gevoelig zeg! Na een hele tijd oefenen ging het wat beter en mocht ik nog een keer een stop maken. Daarna werd me gevraagd of ik misschien een spin wilde doen. Ja, dat wilde ik wel. Dat ging hetzelfde als de rollback, maar dan moest ik hem aanhouden. Af en toe mocht ik hem ‘kicken’ als het niet snel genoeg ging, maar niet de hele tijd. Spins vond het paard niet zo leuk, al kon hij het wel. Dus moest ik hem er wel goed bijhouden.
Al snel werd ik duizelig natuurlijk. Hoe doen die reiningruiters dat in godsnaam? De instructrice gaf me de tip om op één van het paard zijn oren te focusen, en inderdaad. Het duizelige was een stuk minder. Nog een keer de andere kant op spinnen en ik mocht gaan uitstappen.
Al met al was het erg leuk, heel anders. Voelde me echt weer even een beginner haha. Maar zeker voor herhaling vatbaar. Mijn volgende les staat alweer gepland over 2 weken!
Respect als je alles gelezen hebt haha.
