
Blijkbaar helemaal alleen... Diverse telefoontjes later (oa naar het opvangcentrum voor wilde dieren) stond ik nog steeds alleen met het varkentje .. Het was niet gekwetst dus kwamen ze het niet halen, het was ook geen everzwijn want daar had het de kleur niet voor. Waarschijnlijk 'gewoon ergens ontsnapt'. Ja, prima, maar ondertussen zat het ding wel vlak aan de grote baan


Dus ik afgestapt, [***] aan een boom gebonden en gekeken wat ik kon doen. Geen idee wat ik zou gedaan hebben als ik hem/haar kon vangen, maar varkentje besloot het hazenpad te kiezen en spurtte ineens weg, het ruiterpad op, weg van de grote weg. Dus ik ben terug op mijn pony gesprongen en er achteraan. Even later kwam er een man met een fiets voorbij, die heeft nog even meegereden maar zei toen op een bepaald moment (toen ik vertelde dat ze hem niet kwamen halen) dat die vast wel genoeg eten had in het bos, en is verder gereden.
We waren bijna terug "thuis" (in de bewoonde wereld) dus ik dacht te proberen om varkentje mee te nemen die richting op, misschien vond ik daar dan wel mensen die wilden helpen. Dus we gingen verder met varkentje-drijven. En toen ging varkentje links ipv rechts op het kruispunt en toen werd het pas echt. [***] in galop achter het varkentje aan (die dingen rennen snel!


Op een bepaald moment is varkentje de bos in getrokken, het dichte struikgewas in. Daar kon ik met mijn tankje niet door, dus daar hebben we de strijd gestaakt. En [***] deed zo goed zijn best

Eindconclusie:
- [***] blijkt talent te hebben en blijkt, uiteindelijk

- Het is héél belangrijk om altijd gesynchroniseerd met je pony te zijn, zeker als je pony zelf gaat denken, anders dan is dat niet goed voor je nek



Het is eens wat anders dan een doorsnee buitenrit natuurlijk
