na 10 jaar heb ik mijn aller beste maatje moeten laten gaan..
Mel is een kei, maar dan ook kei harde merrie die geen pijntje laat zien..
Eind juli zijn we op een instructieweek geweest bij manege poelenburgh. Mel en ik zijn hier samen gestart en wilde dit ook daar afsluiten.
Mel was inmiddels 19, en heeft voor mij voldoende gedaan. Een pracht veulen gegeven en vele mooie herinneringen.
Na deze week zou ze lekker rustig aan mogen gaan doen. Atrose in der lijf, knieën achter die steeds slechter werden.
in de week op poelenburgh werd het voor mel allemaal teveel.. ze is een vechter en gaat altijd voor me door, ongeacht of ze het kan of niet.
maar nu kon ze niet meer.. we reden 1x per dag net aan een 30 min.. meer kon ze niet..
dat bevestigde voor mij dat ze op was.. het koppie wilde nog wel maar het lijf niet meer..
de 3 weken erna is ze enorm achter uit gegaan. Het vuur in haar ogen was letterlijk geblust..
ze kwam altijd in volle galop me begroeten op het land, en was niet bij me weg te slaan.. maar dit gebeurde niet meer.. ze kwam wel naar me toe, maar na een aai en een wortel liep ze weer van me weg..
ze heeft zich zelf overgegeven.. hierbij is ook de keus gekomen haar naar de eeuwige groene weides te laten gaan.. zonder pijn.. want dat verdient ze niet..
ik ben er kapot van.. na 10 jaar mijn meisje los gelaten..
evelien van evyfotos is langs geweest voor onze week op poelenburgh begon. Toen was ze nog mooi fit.
maar degene die haar beter kenden zagen dat ze pijn had en niet meer kon..
Ik wilde de foto's toch met jullie delen..
dag meisje.. ik ga je missen, maar nooit vergeten ♡♥













