Geplaatst Op de manege ben ik een paar keer met springen van het paard gevallen. Dat heeft bij mij een enorme deuk in mijn zelfvertrouwen achter gelaten. 1 van de vallen was met Wylie, een enorm paard die onwijs goed kan springen. De val was ook geheel mijn eigen fout, ik raakte mijn beugel kwijt waardoor mijn been ergens lag waar die niet hoorde, Wylie vond dat raar en eng en gaf een bok. Boem, daar lag ik. Gelijk er weer op gestapt en weer gesprongen. Week erna ook gesprongen. Maar toch, bleef het een beetje knagen. Vorig jaar weer. Mister B, heerlijk paard maar kan ook enorm schrikken ergens van. Tijdens de dressuurles draaide hij dus zo 360 graden om en ik werd het zadel uitgeslingerd. Nouja, kan gebeuren. Week erna had ik springles en lag ik er weer naast. Het licht scheen raar op de hindernis waardoor hij weer 360 graden omdraaide en ik er dus naast lag. Ook heb ik nog eens een crossles gedaan op Corland, sprongen waren nog geen 30 cm, maar ik was bang dat hij niet zou halen, op zijn voorganger zou knallen etc. etc. Wat een doemdenker ben ik soms toch ook!
Vorig jaar heb ik Winston gevonden, een ontzettend leuke fjord waar ik gewoon écht alles mee kan. Na een tijdje maakte ik eens een sprongetje met hem. Nog steeds wel een beetje angstig, maar hij deed het superbraaf dus ging ik mee. We hebben een springles gedaan samen die erg heeft geholpen voor mijn vertrouwen in hem. Er zat een wedstrijdje aan te komen en daar ging ik aan meedoen, nog maar 40cm, maar het was een begin! In de springles hebben we vooral gewerkt. Niet nadenken, maar doen! Dat werkte echt. Het springwedstrijdje is helaas niet doorgegaan ivm te weinig animo.
Buitenrijden was ook zoiets. Nee dat ga ik écht niet alleen doen! Stel je voor wat er allemaal kan gebeuren... Uitstappen deed ik vaak al in het bos, lekker aan een lang teugeltje stappen, en een klein drafje doen. Wat was hij toch braaf!
Inmiddels heb ik al vele uren alleen met hem in het bos gereden, vandaag ook weer. Wat een lieverd.
In het bos staan ook een paar sprongen! Met de springles in mijn achterhoofd, en wetende dat hij met de vorige verzorgsters ruim 80 cm heeft gesprongen, heb ik de knop omgezet. Gewoon doen! Want hoe goed voel je je wel niet als je die sprong letterlijk hebt overwonnen? Het begon met een klein sprongetje, amper 30 cm waar Winston nog net zijn benen voor optilde. Tijdens een andere rit ben ik nog meer sprongen tegengekomen. Deze boomstammen zijn wat pittiger, maar what the heck, ik doe het gewoon. En hij ging er súper overheen.
Jaloers keek ik altijd naar fotos van Bokkers die met enkel een touwhalster aan het rijden waren. Dat wil ik ook kunnen met mijn paardje! Nooit het vertrouwen gehad om het echt te doen. Met Vriska heb ik soms even zonder tuig erop gezeten, maar toch er gauw weer af, want ik was te onzeker. Nu was ik laatst vergeten om het bitje op te halen dus ik denk, what the heck ik ga er met touwhalster op! Nou, daar heb ik geen spijt van, dat ik die keuze heb gemaakt! Hij reageert súper op het touwhalster en we komen beide tot rust!
Ik ben eigenlijk best wel heel erg trots op mezelf, hoeveel ik heb bereikt in het kleine jaartje dat ik Winston nu verzorg. Nu dat ik meer vertrouwen heb gekregen met Winston, durf ik ook meer in de springles op de manege. Afgelopen maand had ik springles op Wylie, en dat ging gewoon écht goed!
En om te bewijzen dat ik het allemaal ook écht gedaan heb, zijn hier fotos:
http://i344.photobucket.com/albums/p336 ... ab38ee.jpg
http://i344.photobucket.com/albums/p336 ... c966be.jpg
19 Mei staat er voor ons weer een wedstrijd op de planning! 2 dressuurproefjes en een springproef van 60 cm!
Ben zo blij dat ik weer een maatje heb gevonden
Mensen van buitenaf kunnen ook gewoon meedoen, en de wedstrijden gaan altijd door. (:
Moet even kijken! Caroussel is leuk, maar vaak wel 's avonds? Weet niet of het zo'n geslaagd plan is om in het donker nog met hem over de weg te moeten 
