Bokt.nl

**Geplaatst door de TopicStarter** : 04-01-13 15:34

En zo is in een klap (val) je hobby voorbij.

Geplaatst door de TopicStarter : 04-01-13 15:34

Ik zal bij het begin beginnen.

Zoals elke bokker keek ik regelmatig onder het kopje paarden op marktplaats.
Tot ik opeens werd aangetrokken tot een advertentie van een quarter horse. Waarom geen idee een quarter (sorry als ik het verkeerd schrijf) is veel ste klein voor mij. Maar toch op de advertentie geklikt. Toen ik de advertentie verder doorlas kwam het...ze hadden ook een fries te koop staan die wegens tijd gebrek al 3 jaar stil stond.
Snel door naar de foto's en daar was ie, ik was opslag verliefd. Vroeger als penny meisje was mijn droom altijd een mooie barokke fries met lange manen en nu had ik hem gevonden. Helaas zat hij wel wat vast in zijn rug maar dat kon de pret niet drukken ik was verliefd en kreeg hem niet meer uit me hoofd.

De volgende dag een mail gestuurd (moest er verstandelijk over nadenken maar mijn gevoel won zoals ik altijd mijn gevoel volg).
Ik geloof dat er wel 20 mailtjes over en weer zijn geweest want het klikte meteen bij de eerste e-mail al tussen de vorige eigenaar en mij. Ik heb iets van 150 foto's gekregen. Ze had het paard al vanaf zijn 2e en hij is nu 12. Er stond al een afspraak voor kijkers, maar die heeft ze een beetje zoet gehouden door te zeggen dat ze nog maar een keer moesten terug komen om te kijken of de klik er echt was. En toen was in maart de dag dat ik Jack ging ontmoeten aangebroken. 's morgens vroeg in de auto want ja we moesten naar de andere kan van het land om hem te bekijken. Toen we aankwamen rijden zag ik hem al in de wei staan super gewoon.

Hij werd voor gereden door haar nichtje van 12 die dus letterlijk met hem is grootgebracht. Na 3 jaar weer onder het zadel en hij was zo braaf! Toen mocht ik erop hij liep gewoon heerlijk wel wat stijf rechtsom vanwege zijn rug maar de vonken sprongen eraf zo groot was de klik.
Ook de eigenaar zag het. Dit paard was voor mij voorbestemd.

De vorige kijkers wilde het dubbele voor hem geven voor wat ik bood maar de vorige eigenaar is net als ik een gevoelsmens en verkocht hem aan mij.
Een week later gingen we hem ophalen. Weer een reis van 3 uur heen en 4 uur terug stond hij dan op stal. Hij gedroeg zich als een hengst en showde erop los. Stal vele harten meteen door zijn lieve karakter. Maar hij was van mij, mijn droom paard, mijn nieuwe liefde.

Natuurlijk ging ik niet meteen rijden, ik wilde hem eerst op conditie brengen en zijn rug weer goed krijgen. Dus er werd een afspraak gemaakt met de zadelmaker om zijn zadel na te laten kijken en die werd ter plekke gevuld, nagekeken erop zitten, toch weer wat gevuld tot ie perfect lag. Osteopaat gebeld die hem heeft behandeld hij zat behoorlijk vast. Een weekje rust en we mochten weer beginnen met longeren. En na die week longeren mocht ik er weer op en beginnen bij de basis. Rechtergalop heeft hij heel veel moeite mee dus die moest ik nog maar laten voor wat het was. Ze krijgen het vanzelf wel door hoe dat moet. En idd op een gegeven moment ging hij met longeren in de rechtergalop. Ik werkte veel veel de pessoa maar ook veel met dubbele lange lijnen. Wat op de grond niet goed gaat gaat onder het zadel ook niet goed was mijn motto. Maar helaas onder het zadel sprong hij wel goed aan maar verviel al gauw in contra of over kruist.
Dus we lieten het maar even voor wat het was geduld is een schone zaak.

22 september die dag had ik echt heerlijk gereden hij liep super ontspannen en kon hem werkelijk met de lichtste hulp rijden.
23 september ik ging weer met een super gevoel naar stal en zadelde hem op na een uitgebreide poetsbeurt. Ik nam hem mee naar de bak en nam ondertussen het krukje mee. Ik stapte altijd op met een krukje gewoon omdat ik dat zelf makkelijker vond en het ook beter voor zijn rug was. Er stonden in de bak altijd van die blauwe tonnen maar omdat het zo waaide lagen ze nu op hun kant. Ik merkte al dat hij wat gespannen was maar schonk er verder geen aandacht aan, breng het anders toch alleen maar op hem over. Ik zette het krukje in de hoek van de bak en zette jack in zijn achteruit zodat hij netjes geparkeerd staat zodat ik kon opstappen, dit had ik hem in de loop der tijd geleerd. Ik zette mijn linker voet in de beugel en ging zitten op dat moment kwam er een harde windvlaag en bewoog 1 van de tonnen en daar ging ie in volle rengalop de bak door met een aantal bokken ertussendoor. Ik had maar 1 beugel in omdat ik bij het opstappen geen kans had gekregen om de ander in de doen. Ik greep naar zijn manen om toch wat houvast te hebben maar het mocht niet meer baten bij de laatste bok verloor ik mijn linkerbeugel en daar lag ik.

Ik voelde meteen mijn nek opzwellen kon amper ademhalen en zag jack nog wat rondrennen en daarna tot stilstand komen hij stond in zijn teugel. Ik was op dat moment alleen op stal. wel een telefoon op zak maar ik dacht daar op dat moment niet aan. Ik moest Jack uit die teugel vandaan halen. Ik krabbelde overeind en liep waggelend via de bakrand naar Jack. Op dat moment kwam de staleigenaar ook aangereden die even verderop woont en jack alleen in de bak zag staan. Ik had jack zijn teugels losgekregen en hem verder maar gelaten voor wat het was. Ik moest gaan zitten, en Jack werd afgezadeld en naar het land gebracht. Toen heel voorzichtig het huis ingelopen waar de huisartsenpost werd gebeld. Omdat het om mijn nek ging moest ik plat op de grond gaan liggen en mocht niet meer bewegen.
Er was op dat moment geen huisarts die kon komen dus ze zouden een ambulance sturen. Nog gevraagd of we niet zelf naar het ziekenhuis konden met de auto werd er nee gezegd omdat ze er van uit gingen dat mijn nek was gebroken.

Al gauw was de ambulance daar en hebben ze 20 minuten erover gedaan om de juiste kraag om te krijgen toen op een plank en in de blokken vast gesnoerd. Elke bocht die de ambulance nam was pijnlijk. Ik had wel met een infuus pijnstilling gekregen. Dus de chauffeur kreeg nog op zijn donder van de broeder dat hij die bochten normaal moest nemen. Ook kreeg ik nog een preek dat ik nooit op had mogen staan. Maar ja ik was alleen wat moet ik dan.

Op de SEH werden er foto's gemaakt en was het afwachten. Ondertussen begon die nekkraag behoorlijk zeer te doen omdat hij op me achterhoofd drukte met liggen. Ik heb een uur moeten wachten (en moest ondertussen echt heel nodig plassen) tot de arts kwam om te zeggen dat de kraag af mocht en er niks gebroken was. Ik mocht naar huis en moest maar paracetamol slikken tegen de pijn en zoveel mogelijk bewegen. Maar eerst naar de wc en toen maar op huis aan. Kreeg nog wel een pijnstiller en een spierverslapper die ik terplekke moest innemen.

De reis terug naar huis was een hel en ook het slapen. Maar toch gewoon de volgende dag naar me werk gegaan. Paracetamol werkte niet ibrufen werkte ook niet en zelfs de ibrufen 600 die ik van een collega kreeg werkte niet. Toch maar naar de huisarts en daar kreeg ik tramacet en diazepam mee. En ondertussen bleef ik die week naar me werk gaan. Maar het ging gewoon echt niet. En ook de tramacet werkte niet. Toen kreeg ik morfine en die werkte alleen wel een hogere dosis dan de arts aangaf. En ik ben de ziektewet ingegaan.

De pijn en stijfheid bleef en werd ik doorgestuurd naar de neuroloog. Helaas had die het zo druk dat het 8 weken ging duren voor ik terecht kon maar dan wel bij de co assistent. De neuroloog zelf had pas eind januari tijd. Dus toch maar afspraak gemaakt. En terug naar me huisarts die zelf maar heeft gebeld en kon ik 18 dec terecht. Goed 2 weken eerder dan mijn afspraak.
Er werden wat onderzoeken gedaan conclusie whiplash maar dat zit tussen je oren dus ik moest gewoon weer aan het werk gaan, maar hij wilde toch nog wel een mri laten maken.
Er werd een mri gemaakt van mijn hersenen en mijn nek. Uitslag van mijn hersenen was goed en bij die van me nek kwam er uit dat er vocht rond mijn wervels zitten en dat het verder een spieren kwestie is 1 van mijn spieren was gescheurd.

2 Januari de dag van revalidatie. Vol goede moed ging ik heen want ik dacht hij onderzoekt wat en ik krijg oefeningen mee en dat is het. Maar nee het was een flinke domper. Dhr kon niks voor mij doen. Mijn zenuwbanen die pijnprikkels doorgeven zijn zo verkort door de klap en die moeten langer worden dat gaat helaas niet met oefeningen. Ik kreeg een recept mee van een medicijn wat al 50 jaar gebruikt wordt tegen epelepsie en depressie maar die konden er ook voor zorgen dat die zenuwen langer werden. Alleen duurt het zeker 4 tot 6 weken voor je kan merken of die medicijnen werken. Ik moet dat naast me morfine en diazepam slikken.
50% kans dat het werkt zoniet dan zijn er nog 2 nieuwere medicijnen die ik kan uitproberen. Werkt dat ook niet dan zit er niks anders op dan te leven met de pijn en de dingen die ik niet meer kan. over me schouder kijken gaat bv niet en ook me hoofd achterover doen gaat niet, ik moet zelfs een bekertje gebruiken om me mond te spoelen na het tandenpoetsen. Maar het zal ook nooit 100% genezen.

Toen kwam de vraag of ik nog wel kon paardrijden. Daar was hij heel duidelijk in. Nee het risico is veel ste groot. 1 onverwachte zijsprong kan de boel weer stuk maken.
Toen brak me hart.
Mijn paard zou dus weg moeten. Hij wil zo graag voor je werken en rijden is hij gek op. Kan ik het hem aandoen om alleen maar te gaan grondwerken. Ik heb nu wel een verzorgster die hem zo nu en dan rijdt maar heb daar geen goed gevoel bij ( ik ben afhankelijk van andere omdat ik zelf niet mag auto rijden om op stal te komen dus dacht dat dit een oplossing zou kunnen zijn). En zoals ik al zei volg ik altijd mijn gevoel. Ik heb er een nacht van wakker gelegen wat te doen.

Ik heb de vorige eigenaar gemaild waar ik nog regelmatig contact mee had en die dus op de hoogte was van de situatie met de vraag of ze jack wilde terug kopen. Ze kent hem het beste. En ik weet zeker dat ze er voor zorgt dat hij goed terecht komt als ze hem niet zelf wil houden. Ik zelf kan het niet over mijn hart verkrijgen.
Ze wil hem best terug kopen maar zit er financieel niet goed voor en heeft nog een pony staan die te koop staat. Als die verkocht is is het een stuk makkelijker om jack terug te nemen. Ik heb gezegd dat ik geen haast heb met de verkoop. Zit toch met een opzeg termijn van 3 maanden van de stal.

Ik heb wel voor me zelf besloten mocht ze hem niet terug willen/kunnen nemen dat ik hem dan zelf houd. Dan alleen maar grondwerk en wandelen en niet rijden.
Net zo leuk en zijn ze ook aan het werk. Misschien dan wat lessen erin nemen.
Het rijden zou ik ook niet meer aandurven. Niet op hem, hij is niet bomproof gaat er vandoor als hij een motor hoort of wat dan ook.
Misschien dat ik met de tijd als het allemaal de kans heeft gehad om te herstellen op zoek ga naar een speld in een hooiberg.
Een oud politiepaard ofzo die zo mak is als een lammetje.

Met de nodige watervallen die langs me gezicht stromen is het toch nog een heel verhaal geworden...

**Geplaatst**: 04-01-13 15:44

Re: En zo is in een klap (val) je hobby voorbij.

Geplaatst: 04-01-13 15:44

Ach meid, wat naar voor je. Wat een ellende. Ik heb geen ervaring met dit soort letsel, maar ik weet wel dat de tijd en met een correcte behandeling uiteindelijk vaak meer kan genezen dan je denkt.

Zelf ben ik jaren geleden door mijn gewoonlijk brave, maar enthousiaste paard omver gelopen, achteruit op een baksteen gestapt en mijn enkelbanden en pezen gescheurd. Na 2 mislukte operaties door mijn beroerde lopen de andere enkel gebroken. Geen poot meer om op te staan dus

Kon daardoor niet meer goed voor mij tweetal (paard en pony) zorgen en heb ze moeten weggeven. Heb het er zo moeilijk mee gehad. Mijn paard was mijn grote droom en ook liefde op het eerste gezicht, een fantastisch paard, zelf beleerd en veel leuke dingen met hem meegemaakt. Maar na ruim 10 jaar moest hij dus weg.

Degene die ze kreeg heeft er altijd goed voor gezorgd. Helaas is twee weken geleden 'mijn' paard plotseling overleden. Ook al was hij al bijna drie jaar weg, het verdriet blijft.
Als je jouw Fries kunt houden, misschien met een bijrijder, zou ik het zeker proberen.

Sterkte!!

**Geplaatst**: 04-01-13 15:45

Geplaatst: 04-01-13 15:45

Wat een vreselijk verhaal meis! Ik heb er de tranen van in mijn ogen..
Ik heb hetzelfde met mijn knie gehad nu 10 jaar geleden maar heb stug doorgereden, weet dat het niet goed is maar zonder paarden in mijn leven ben ik niet gelukkig. De huisarts vind het nog steeds stom maar laat me maar doen omdat we weten dat het toch nooit meer goed komt met mijn knie. Ik snap dat jij in een andere situatie zit.
Misschien kun je zoals je zelf al aangeeft gaan grondwerken en daarnaast een leuke goede bijrijder zoeken, eentje waarin je wel vertrouwen hebt en hem misschien dichterbij zetten als dat mogelijk is zodat je wat vaker langs kunt gaan.

Heel veel succes en sterkte :(:)

als je je hart wil luchten ofzo dan staat mijn pb open voor je.

**Geplaatst**: 04-01-13 15:46

Geplaatst: 04-01-13 15:46

Wat een heftig verhaal!! Sterkte!

**Geplaatst**: 04-01-13 15:51

Geplaatst: 04-01-13 15:51

Meissie toch, wat een triest verhaal !

Zoals ik al zei: neem nu in je paniek van het moment geen drastische beslissingen !
Geef jezelf even de tijd en kijk wat de medicijnen doen ..

Jack kan juist die extra stok achter de deur zijn !!

Veel sterkte en wijsheid :(:)

**Geplaatst**: 04-01-13 15:52

Geplaatst: 04-01-13 15:52

Wat een pech! Herkenbaar verhaal helaas. Alleen zou ik niet te snel opgeven, artsen zeggen al snel dat iets niet meer kan oid. Ik rijd ook weer (fanatiek zelfs).

Sterkte!

**Geplaatst**: 04-01-13 15:53

Geplaatst: 04-01-13 15:53

Jeetje meid, wat een verhaal! Zo kan in een seconde alles veranderen idd.
Is mennen geen optie? Of komt daar ook teveel risico bij?

Heel veel sterkte en beterschap!

**Geplaatst**: 04-01-13 15:53

Geplaatst: 04-01-13 15:53

Jemig Denise... ik wist dat je gevallen was maar dat het zo erg is! Wat verschrikkelijk voor je. Ik hoop echt dat er een oplossing komt voor jou en Jack. Als ik wat kan doen dan geef je maar een gil.

**Geplaatst**: 04-01-13 15:54

Geplaatst: 04-01-13 15:54

Denise,

Ik weet heel goed hoe jij je nu voel.
Ik mocht vanwege een grote kans op de dwars laesie ook niet meer paardrijden. En dat was voor mij ook een hele grote klap.
Ik mocht iets niet meer en het was iets wat ik heel graag deed.

Ondertussen ben ik al een paar jaar en 2 operatie's verder. Ik mag weer paardrijden maar het blijft een zwak punt.

Als je wilt praten of als ik je ergens mee kan helpen geef je maar een gil, je woont vlak bij mij...

Ik weet niet of je ervoor open staat, maar is gaan mennen geen idee?

Laatst bijgewerkt door kiki1976 op 04-01-13 15:55, in het totaal 1 keer bewerkt

**Geplaatst**: 04-01-13 15:54

Geplaatst: 04-01-13 15:54

Wat een verhaal! Het kan zomaar verkeren hé?
Ook ik heb in het verleden een whiplash opgelopen. Daarom heb ik m'n paarden verkocht en gestopt met de sport. Nou ben ik nogal koppig, dus ben ik eindeloos gaan zoeken tot ik de juiste fysio had gevonden. Helaas is die inmiddels met pensioen, maar google eens op sacro-craniaal therapie; dat heeft mij écht verder geholpen.
Iedere dag ben ik een stukje sterker geworden. Na 5 jaar ben ik voorzichtig weer gaan rijden. Inmiddels (16 jaar na dato) rij ik weer (bijna) iedere dag en kan zelfs op de wedstrijden weer aardig meekomen! Dat had ik écht nooit verwacht, evenmin als mijn huisarts en fysio destijds. Ik ben blij dat ik niet bij de pakken neer ben gaan zitten.
Dus: kop op! je schouders eronder en iedere dag proberen je beweging te pakken en je grenzen te verleggen. Het is een lang proces, maar ieder stukje verbetering is er eentje.
Als het maar enigszins mogelijk is zou ik zéker m'n paardje houden als ik jou was. Dat geeft je motivatie om in beweging te komen en je weet nooit......

Sterkte!

**Geplaatst**: 04-01-13 15:55

Geplaatst: 04-01-13 15:55

Jeetje wat een naar verhaal zeg, sterkte!
Het eerste wat in me opkwam was, waarom ga je niet mennen?

**Geplaatst**: 04-01-13 15:59

Geplaatst: 04-01-13 15:59

Pfoe, wat erg.. Wat heb jij pech gehad..

Heel veel sterkte en beterschap! :(:)

**Geplaatst**: 04-01-13 16:01

Re: En zo is in een klap (val) je hobby voorbij.

Geplaatst: 04-01-13 16:01

Gatver wat een naar verhaal, probeer niet te overhaasten, wellicht zijn er inderdaad methodes die verlichting bieden en inderdaad voorlopig lekker aan de hand werken en wellicht een bijrijder zoeken? Pffff het klinkt niet zo positief

hoop echt dat je wat herstel gegund is

**Geplaatst door de TopicStarter** : 04-01-13 16:02

Geplaatst door de TopicStarter : 04-01-13 16:02

Mennen lijkt me ook erg leuk ja. Maar zal het wel moeten leren. En ook jack is niet beleerd. Alleen het risico op de weg zodra hij een motor al in de verte hoort gaat hij er vandoor.

**Geplaatst**: 04-01-13 16:04

Geplaatst: 04-01-13 16:04

Pfoe heftig! Heel veel sterkte!

Je kunt in het vervolg al veel voorkomen door een paard eerst te longeren en dan er pas op te gaan, je weet hoe de bui is en of het paard schrikkerig is. Ik zou als ik jou was geen overhaaste beslissingen nemen.

Wat in een ander topic al gezegd werd, fiets, auto, lopen, het KAN allemaal daarbij vereerd gaan, het hoeft niet.

Sterkte ermee :(:)

**Geplaatst**: 04-01-13 16:12

Geplaatst: 04-01-13 16:12

Ik zou eerst maar eens gaan revalideren en dan verder zien met je paard. Ken gevallen van mensen die nooit meer fatsoenlijk zouden kunnen lopen en helemaal niet meer paardrijden en trainen al weer jaren paarden.

Nu eerst is rust en herstel het motto. Je paard winterstop en daarna hulp met je paard, zie maar hoe het loopt!
Sterke en een voorspoedig herstel.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 04-01-13 16:16

Re: En zo is in een klap (val) je hobby voorbij.

Geplaatst door de TopicStarter : 04-01-13 16:16

Dank jullie wel.
Ik heb net de vorige eigenaar gemaild dat er natuurlijk meerdere opties zijn die jullie hier opnoemen. Dus dat ik echt uit emotie haar die mail heb gestuurd en dat ik dus geen haast heb en zij zich niet in allerlei bochten hoeft te wringen om hem terug te kunnen kopen.

**Geplaatst**: 04-01-13 16:20

Re: En zo is in een klap (val) je hobby voorbij.

Geplaatst: 04-01-13 16:20

Goed zo meis. Beslissingen nemen kan altijd nog, en iets terugdraaien is helemaal niet erg.
Wat Russell zegt, eerst maar eens revalideren en je paard gaat niet stuk van een poosje rust.
En je weet het, ik woon vlakbij dus mocht de nood aan de man zijn dan geef je maar een gil.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 04-01-13 16:30

Re: En zo is in een klap (val) je hobby voorbij.

Geplaatst door de TopicStarter : 04-01-13 16:30

Nee idd. Hij heeft hiervoor toch ook al een tijd stil gestaan.
Dank je wel.

**Geplaatst**: 04-01-13 16:42

Re: En zo is in een klap (val) je hobby voorbij.

Geplaatst: 04-01-13 16:42

inderdaad, neem je tijd. En zoek iemand die lekker met hem aan de slag kan anders, dat is voor jou (denk ik) een fijne gedachte en voor hem alleen maar leerzaam

**Geplaatst door de TopicStarter** : 04-01-13 16:53

Re: En zo is in een klap (val) je hobby voorbij.

Geplaatst door de TopicStarter : 04-01-13 16:53

Ja als ik iemand kan vinden waar ik wel een goed gevoel bij heb.

**Geplaatst**: 04-01-13 16:55

Geplaatst: 04-01-13 16:55

pff wat verschrikkelijk zeg! heel veel sterkte.. en was dit ook je monnikskap spier? daar heb ik 3 weken geleden ook een 'ongeluk' (een paar flinke bokken & zijsprongen van mijn verzorgpaard) mee gehad, maar dat waren alleen maar kleine scheurtjes, dus dat is gelukkig wel weg..

**Geplaatst door de TopicStarter** : 04-01-13 16:59

Re: En zo is in een klap (val) je hobby voorbij.

Geplaatst door de TopicStarter : 04-01-13 16:59

Nee die is niet gescheurd maar heb daar wel last van en die zorgt ook voor een gigantische hoofdpijn elke dag. Het is de spier die zeg maar vanuit achter je oor loopt naar je sleutelbeen toe die gescheurd is.

**Geplaatst**: 04-01-13 17:02

Re: En zo is in een klap (val) je hobby voorbij.

Geplaatst: 04-01-13 17:02

ah oke, dat lijkt me een nog pijnlijkere plek! echt veel sterkte hoor.. bij mij is het nu steeds verder naar onder in m'n rug gezakt, en nou zit het op een punt dat het alleen nog vervelend is, maar gelukkig niet meer hinderd (dan maar in m'n rug, maar wat jij zegt, dat niet om kunnen kijken had ik ook das echt niet fijn nee!) ik hoop echt voor je dat die medicijnen aanslaan.

**Geplaatst**: 04-01-13 17:06

Geplaatst: 04-01-13 17:06

vind het vreselijk rot voor je,maar ik zou in ieder geval verder zoeken naar de therapiemogelijkheden die er zijn.
acupunctuur is ook nog een optie.
heel veel sterkte! en hopelijk hoef je je paard niet weg te doen.