Geplaatst Via bokt stond hij 'met spoed' aangeboden, 8-jarige onbeleerde dravershengst die voor zaterdag weg moest. Anders zou het een enkeltje slacht worden. Dit overigens niet uit onwil van de mensen en de stal zelf.
Niet direct de verstandigste keuze om bij zo'n paard te gaan kijken, maar alleen al door de verkoopfoto KLIK was ik misschien direct al een beetje overgehaald. Mijn zoektocht naar een paard was hiermee veel eerder begonnen, maar gezonde zenuwen gierden al rond. Een afspraak gemaakt om de volgende dag te komen kijken bij Nevele.
En natuurlijk zijn naam even gegoogled, en ik vind het eigenlijk nog steeds heel bijzonder dat er dit uit kwam bij het intypen van zijn naam:
Moge het duidelijk zijn, mijn naam is Avalon.
Het verloop laat zich raden, nog voor Nevele's D-Day werd hij veilig in een trailer naar Friesland verhuisd. Ik kon zelf niet mee hem te halen, ik was door hoge koorts geveld. Wel heb ik hem zelf uit de trailer geladen en naar de weide gebracht.
Vanaf 12 November was ik officieel eigenaresse van Nevele
Een gelukkige maar ook onzeker periode volgde. Ik had nou wel mijn paard, maar was me goed bewust van het risico wat ik hiermee liep. Ook waren de meeste mensen niet echt enthousiast met mijn aankoop en zeker niet te beroerd om me even goed onder de neus te wrijven welke risico's ik kon lopen met dit paard.
Desondanks bleek Nevele een echte lieverd, een sulletje, een hengst die met een ‘centebakkie’ slapend kon worden gepoetst. Natuurlijk had hij ook het één en ander al gezien door zijn koerservaring, waardoor hij aan allerhande verkeer en alle andere enge dingen allang gewend was.
Begonnen met het longeren van Nevele en een zadeltje op zijn rug gelegd. Dat alles was een ‘piece of koekje’, alsof hij nooit anders gedaan had.
Dus volgde de logische vervolgstap, ik bovenop Nevele:
In het begin nog wat wiebelig en onzeker, maar het zit absoluut niet in Nevele’s karakter om zich ergens druk over te maken. Dus hij sjokte lekker rond door de bak, met of zonder ruiter.
Inmiddels werd het echt winterweer: Januari. Deze maand werd ook afzien voor Nevele, ik had besloten hem zijn mannelijkheid af te nemen. Dan kon hij straks lekker bij een shettevriendinnetje gaan staan en overal mee naartoe.
Nevele werd gecastreerd, wat natuurlijk meer risico’s met zich meebrengt wanneer je een oudere hengst laat helpen. In de avond kreeg hij een bloeding, waardoor we de veearts gelijk maar weer hebben gebeld. Ook kreeg hij een enorme zwelling, ik heb hem pesterig ‘koe’ genoemd, omdat het de grootte van een uier had aangenomen. Elke dag ben ik drie keer met hem lange wandelingen gaan maken, KLIK hierdoor nam de zwelling af. En ook de weergoden leken medelijden te krijgen, het werd loeikoud, -15!! Voor Nevele heerlijk, binnen twee dagen was zijn zwelling aanzienlijk vermindert en hij een stuk vrolijker.
Toen het warmer werd en Nevele’s revalidatie bijna afgerond, trof ik hem steeds vaker chillend in de bak aan. Op warme dagen zonder deken was het favoriet, constant rollen en daarna lekker blijven liggen. Niet op rekenen dat hij ging opstaan als ik om de hoek kwam, waardoor we regelmatig samen even in de bak lagen. Wat ik nog altijd heerlijk intieme momentjes vind.
Hengst of geen hengst, Nevele was in Maart weer helemaal het heertje:
En wij waren dikke maatjes geworden na alle uren die we in de tussentijd samen hadden doorgebracht:
We waren weer lekker aan het rijden en zochten ook eens vriendinnetjes op om samen mee te gaan rijden. Zoals de foto laat zien, weet Nevele dan niet hoezeer hij aan het flirten moet slaan!
Alleen hoefde hij zich in ieder geval niet meer te voelen, nu hij helemaal was genezen van zijn castratie kreeg hij gezelschap van een klein vriendinnetje Wenche genaamd.
Hier werd Nevele een veel blijer en actiever paard van, veel vaker dan voorheen ging hij als een malle door het weiland of de bak om de meeste vreemde stunts uit te halen. Wat soms heerlijke foto’s opleverde:
‘Ik ben niet gek baas, ik ben een vliegtuig’
We gaan inmiddels richting de zomer, Nevele wordt steeds knapper en gespierder. We volgen lessen en onder zadel begint zich een heus rijpaardje te vormen. Nevele is fanatiek en doet ontzettend zijn best onder zadel, dit maakt hem tot een erg fijn paard om te rijden. Ook heeft hij de bijnaam sinterklaas gekregen, omdat hij zo’n enorme kindervriend is:
Ook lijkt hij gewoon steeds knapper te worden, of verbeeld ik me dat nou?
Een bevriende fotografe heeft een leuke snapshot gemaakt van hoe Nevele toen onder zadel liep. Ik durfde me eerst geen doelen te stellen met hem, wist ik veel tot wat hij in staat was en hoe hij zich zou ontwikkelen. Maar omdat we lekker bezig waren, en ik na een paar maanden al terug kon kijken op een enorme vooruitgang. Nevele had zich ontpopt van een stijf paard, wat zijn lichaam altijd had gebruikt om zo snel mogelijk te gaan, naar een soepel paard, wat met de minste hulpen kon worden rondgestuurd. Stiekem knallen we tussendoor nog wel eens in een rendraf over de zandpaden, gewoon omdat we dat samen heerlijk vinden. Maar ondertussen trainen we stiekem steeds serieuzer dressuurmatig.
Vandaag kan ik zeggen dat we een goeie B-proef neer kunnen zetten, maar wat wedstrijdambities betreft bekijk ik het komend voorjaar wel. Eerst de winter lekker doortrainen, en wie weet kan ik straks ons als combinatie eens leuk neerzetten in de wedstrijdring.
Er is mij altijd geleerd, save the best for last. Dus de allermooiste foto van september dit jaar zou ik graag mee willen afsluiten:
Wauw, een jaar vliegt voorbij realiseer ik me ineens. In een jaar heb ik ontzettend veel geleerd en ben niet alleen gegroeid als ruiter maar ook als persoon met Nevele. Nog elke dag kijk ik naar hem en ben intens blij dat híj mijn weide ondanks alles mag vullen. Ik kan me geen leuker paard voorstellen.
Een grote gok, maar zéker de beste die ik ooit gemaakt heb.
Bedankt voor het lezen, een reactie zou leuk zijn.
Jullie zijn al heel ver gekomen in een jaar tijd 
en dat mag verteld worden.
Maar het heeft inderdaad geweldig uitgepakt, gelukkig!
haha!
