Dit zijn foto's van Nevi, mijn 5 jarige Tinkermerrie, van veulen af aan bij mij. Vorig jaar zadelmak gemaakt, maar naderhand ging er bij ons een knopje om en zaten we in een heel, heel negatieve spiraal waar ík niet meer uit kwam. Ik was zo ontzettend bang voor mijn eigen paard, ik durfde haar bijna niet meer mee te nemen aan het halster, laat staan er ooit nog op te klimmen. Ongeveer een half jaar terug had k besloten haar maar te verkopen, want ik had het vertrouwen niet meer, Nevi deed niks anders dan bokken, op haar achterbenen staan en heel hard rennen. Er waren momenten dat het goed ging, maar wanneer het dan weer mis was, zakte mijn zelfvertrouwen ook weer naar een dieptepunt en ik kon mijn rust gewoon niet meer bewaren. Omdat ik haar eigenlijk helemaal niet wilde verkopen, heb ik besloten om het nog een keer te proberen door haar een tijd door iemand anders te laten trainen. Mocht dit uiteindelijk ook niet lukken, dan zou ze alsnog verkocht worden, maar dan had ik het in ieder geval geprobeerd. Ze is naar Britta gegaan en na een euhm, enerverende start gaat het nu echt super! Ik heb er nu zelf 3x weer opgezeten. De eerste keer vond ik het retespannend, maar na een half rondje voelde het alweer goed. Tweede keer was in het schemer en toen een paar keer spanning ervaren. Mijn automatische reactie was direct in elkaar kruipen en niets meer durven doen. Tja, dat werkt dus niet he


Na het rijden in de bak zijn we ook nog een eind naar buiten geweest, nou, die grijns ging niet meer van m'n gezicht af hoor! Zo relaxt buiten, heerlijk! Heb er alweer helemaal zin in om straks thuis aan de slag te gaan en het weer echt op te pakken.
Be gentle, het is echt weer eeuwen geleden dat ik serieus gereden heb, laat staan op een jong paard







