Bokt.nl

**Geplaatst door de TopicStarter** : 07-05-12 09:18

Voor alles is een eerste keer...

Geplaatst door de TopicStarter : 07-05-12 09:18

Dus ook voor de eerste keer samen rijden..

Naar aanleiding van mijn eerdere topic: [RT-P] het 'ik durf niet op mijn eigen paard' sydroom

Wil ik graag mijn verhaal van afgelopen week met jullie delen want god wat ben ik trots op mijn paardje!

Mijn paardje is een door mij zelf gefokte ruin van inmiddels 4 jaar oud. Hij is 1.73 hoog en 3/4 KWPN x 1/4 Fries.
Omdat ik hem al vanaf zijn geboorte heb, hebben we samen veel meegemaakt.. van zijn eerste stapjes waarbij ik hem overeind hielp omdat hij zijn lange stelten nog niet kon gebruiken tot het eerste hapje gras omdat mamma het ook eet. De eerste keer op de wei met de andere paarden, de eerste nacht zonder mamma en de eerste keer vaststaan en een borstel voelen. Hoefjes leren optillen omdat de baas dat zegt.. en die vervolgens uitdagen tot een spelletje "ik ren toch harder dan jij". De eerste keer in de trailer opweg naar de opfok. De eerste nieuwe vrienden van dezelfde leeftijd en de eerste keer alleen wandelen. De castratie, de eerste rondjes longeren en de eerste keer een zadel en hoofstel.. Op weg naar een volwassen paard.. Het bloed, het zweed, de tranen en de lach.. de hoogtepunten en dieptepunten hebben ons gemaakt tot wie nu zijn en de band die we nu hebben. Nooit gedacht dat ik zou zo kunnen lezen en schrijven met een paard, dat mijn stem of die nu boos of blij klinkt, of deze nu straft of beloont, zoveel te weeg kan brengen bij een dier.

Deze week was het zover.. na al het grondwerk, longeerwerk en de uitgebreide voorbereiding die al 4 jaar duurt: ik zou voor het eerst op mijn paard gaan zitten.. Lood in mijn knieen en trillende handjes.. Op elk ander paard, beleerd of niet, stap ik met zelfvertrouwen en de overtuiging dat het vast goed komt.. En dan... je eigen paard.. "wat als ik het verpest, of er de eerste keer ernaast lig.. of iets lomps doe wat hem bang maakt, wat als hij een rodeo start.. of als het juist wel goed gaat" Alles spookt door mijn kop op het moment dat mijn been voor de eerste keer over zijn rug zwaait.. Leren stilstaan en dan opstijgen om te hangen hadden we al geoefend.. en hij was braaf.. nu dan ook?

Ik ging zitten, hield me vast aan het touwtje wat aan mijn zadel was gebonden.. en... niets.. geen kik.. hij stond daar braaf te staan.. begeleidster die hem een aai gaf. en hij stond gewoon te staan. "ja, vind je het gek" klonk het sarcastisch op de achtergrond "had je nou echt verwacht dat hij met vier benen de lucht in zou gaan" Nee dat nou ook weer niet.. dacht ik bij mezelf.. Dus braaf mijn beugels opgezocht en voorzichtig mijn been aangelegd.. Eigenlijk zoekend naar de reactie van mijn paard.

En die bleef uit.. alleen zijn oren werkte op volle toeren om luisteren waar mijn stem nou toch vandaan kwam.. hij snapte er niets van.. me wel horen maar niet zien.. das toch gewoon raar?
Dus de begeleider laat hem naar voren stappen.. en ja hoor.. onze eerste stappen samen. Alsof het de normaalste zaak van de wereld is. En daar zit je dan.. de spanning wordt met de seconde minder en ik kan er enorm van genieten! Voor het eerst op mijn eigen paard en hij zit natuurlijk gewoon geweldig.. Mijn glimlach is de rest van de dag niet van mijn hoofd te slaan. Ook bij het afstijgen: keurig braaf stil blijven staan.

Een paar dagen na deze overwinning was het gister tijd voor poging twee. De lieve man van een stalgenote van mij, zou ons helpen. Nu is deze kerel echt een boom van een vent en totaal neit bang aangelegd. Hij grapte voor ik opstapte nog: "ik heb genoeg ervaring met paarden hoor: gewoon even om en om en dan lekker laten sudderen".. Nu heb ik 100% vertrouwen in hem en weet dat zijn paardenervaring meer is als een biefstukje, ze hebben immers zelf een jonge arabier.
Als hij vasthoud dan laat hij ook echt gewoon niet meer los.
Bij het opstijgen dacht mijn lieve ventje: ja wacht is even.. dit ken ik.. en dat laat ik me niet meer gebeuren en nam dus een sprong opzij.. Gelukkig had ik dit verwacht en zat ook nog stevig in het zadel. Vervolgens de beugels en ja hoor: daar gingen we.. Superbraaf aan het stappen, fijn teugelcontact en ik kon semi relaxt zitten. Dus kon mijn lieve begeleider het niet laten: kom, afstijgen.. we gaan naar de bak, daar kan je gallopperen.. Grapje natuurlijk, maar een grotere ruimte als de longeerbak durfde ik inmiddels wel aan. Dus ja hoor: op naar de bak.
Opstijgen in het midden, paardjelief heeft dus alle ruimte om weg te springen, maar bleef keurig staan. Stappen over de hoefslag ging erg goed, alleen het stuur was natuurlijk nog een beetje zoek. Ook regelmatig halt laten houden om hem mijn zit, de teugels en mijn been te laten ervaren. Wederom: superbraaf.
Mijn begeleider had er enorme lol in dus zetten mijn paard in draf.. Even schoot bij mij de angst erin wat ik vervolgens makkelijk kon onderdrukken. "Kom op", dacht ik bij mezelf: "gewoon er aan rijden, hij komt vast wel een keer met een bok of iets dergelijks". Maar niets was minder waar.. Ik heb gewoon een enorm braaf paard.. echt ongelovelijk! Hij reageerde super op mijn stem, kon bijna ontspannen stappen en zijn mini drafje was geweldig.
Tuurlijk gaat er echt nog wel een keer een flinke sprong komen. Maar ben mijn paard enorm dankbaar dat hij mij de tijd heeft gegeven om mijn zelfvertrouwen te laten groeien, mijn vertrouwen in hem en in ons, voordat dat moment is aangekomen.

Al met al: Ik ben best trots op ons. We zullen nog velen 'eerste keren' krijgen.. Maar dit was wel echt een Super-eerste!

**Geplaatst**: 07-05-12 09:27

Re: Voor alles is een eerste keer...

Geplaatst: 07-05-12 09:27

Hee wat super!
Gefeliciteerd! Hopen dat hij gewoon lekker cool blijft!

**Geplaatst**: 07-05-12 12:16

Re: Voor alles is een eerste keer...

Geplaatst: 07-05-12 12:16

Wauw! klinkt echt als een super paard;)! gefeleciteerd

**Geplaatst**: 07-05-12 17:15

Re: Voor alles is een eerste keer...

Geplaatst: 07-05-12 17:15

Ik ken het gevoel! En het voeld geweldig, dus wees trots op je ventje en op jezelf! En ik hoop dat er inderdaad vele mooie 'eerste' keren gaan komen voor je!

**Geplaatst**: 07-05-12 17:39

Re: Voor alles is een eerste keer...

Geplaatst: 07-05-12 17:39

yes!!!! Harstikke goed, kijk maar uit dat je geen permanente lachrimpels krijgt

(fotootje?? O:)

)

**Geplaatst**: 07-05-12 18:58

Re: Voor alles is een eerste keer...

Geplaatst: 07-05-12 18:58

Toppertjes!

Wil hem snel komen gewonderen!

**Geplaatst door de TopicStarter** : 07-05-12 19:00

Re: Voor alles is een eerste keer...

Geplaatst door de TopicStarter : 07-05-12 19:00

Daan je bent van harte welkom hoor!

Foto moet nog komen helaas

**Geplaatst**: 07-05-12 23:32

Re: Voor alles is een eerste keer...

Geplaatst: 07-05-12 23:32

Wauw Rochelle, is het er dan toch uiteindelijk van gekomen?

Wat superknap van je dat je het gedaan hebt, top hoor

en fijn dat hij zo ontzettend lief was :] nu samen lekker vertrouwen opbouwen en genieten!

**Geplaatst**: 07-05-12 23:37

Re: Voor alles is een eerste keer...

Geplaatst: 07-05-12 23:37

Zo zie je maar, een goede voorbereiding is het halve werk!
Leuk verhaal om te lezen en die eerste keer, die vergeet je nooit meer :-)

Veel plezier samen!

**Geplaatst**: 08-05-12 00:23

Re: Voor alles is een eerste keer...

Geplaatst: 08-05-12 00:23

Wow echt super zeg. Dat lijkt mij een heerlijk gevoel. Hopen dat hij zo cool blijft.
Maar dat gaat helemaal goed komen

Veel plezier voor in de toekomst

**Geplaatst**: 08-05-12 08:13

Geplaatst: 08-05-12 08:13

Oh ik weet hoe je je eigen voelt. Ze zit op een roze wolk.
Ik herken je verhaal als geen ander.
Bij mijn vorige paard ben ik van af gevallen en mijn rug gebroken. Ik had geen vertrouwen meer. UIteindelijk mijn vorige paard verkocht en ik wilde helemaal stoppen. Toch bleef het knagen aan mij dus opzoek geweest naar een ander paard. Ik heb een jaarling arabofries gekocht. Na een paar dagen zat ik met mijn handen in mijn haar. Dit paard was compleet geschift. Ik had "gelukkig" nog 2 jaar om haar te temmen, maar ik werd echt moedeloos van haar. Toen ze 3 jaar was, was ze nog steeds erg snel en kon ze bokken als geen ander. Ik wilde haar wegbrengen om zadelmak te maken, want ik durfde echt niet om het zelf te doen. Ik was me eigen aan het orienteren toen ik mijn huidige instructeur tegen kwam. Hij heeft me overgehaald om het zelf te doen met het motto: wegbrengen kan altijd nog. Eerst aan de longe. Bokken bokken bokken. Mijn moed zakte in mijn schoenen. Toen ik hangen en erop en tot mijn grote verbasing deed ze geen stap verkeerd. Ik dacht nog even dat ze overdonderd was, maar de tweede keer ging ook goed. en de derde, de vierde, de vijfde keer ook. Uiteindelijk is ze nu 6 jaar geworden en heeft als ik erop zit geen pas verkeerd gezet. Nog nooit ben ik van haar afgevallen. Mijn angst is helemaal weg. Zelfs als ze een keer wegspringt kan ik haar aanpakken.

Ik hoop dat het zo ook bij jou komt. Dat hij lekker gek kan doen in de wei, maar als je erop gaat dat hij dan braaf is. Succes en geniet van alle "eerste keren"

**Geplaatst door de TopicStarter** : 08-05-12 11:20

Re: Voor alles is een eerste keer...

Geplaatst door de TopicStarter : 08-05-12 11:20

Heel hartelijk dank voor alle lieve reacties!

Ik ben ook enorm trots op mijn knol..

@ Jps: klopt helemaal!

@ Janna: heel stoer dat je het zelf gedaan hebt.. Die van mij is gelukkig niet van het bokken maar wel van het wegspringen.. En ik ben ter gelijkertijd met een stalgenoot aan het inrijden en die laat op den duur een prof. ruiter komen om de knopjes erop te zetten.. Ik ga zien hoever we samen komen en als het nodig is kan ik die ruiter even een begin maken met galop o.i.d. Maar eerst zien wat we samen kunnen en dat zal vast meer zijn als wat ik denk dat we kunnen