Geplaatst Paard had er een achterijzer afgewerkt. (Mag ook wel, dinsdag wordt hij sowieso beslagen, die afspraak stond al, en dit lag er al behooooorlijk lang onder)
Beetje jammer, maar over de weg rijden, met ruiter op zijn rug of aangespannen, is dan niet echt een optie. (Bij mijn paard helaas niet, zijn voeten slijten nogal hard)
Uiteindelijk besloten
om samen met mijn bijrijdster maar eens te gaan oefenen met de pont...Ik sta met mijn paardje in Maurik, langs de Rijn. Net aan de overkant van het water ligt de Utrechtse Heuvelrug waar je geweldig kunt rijden. En dat lonkt al heeeeeel lang....
Paardje is de pont al eens eerder over geweest, maar toen met een paardje erbij dat dat al kende. Nu dus met alleen Tweety. Met Tweety Aan de hand met de fiets ernaartoe gereden. (Mee met de fiets kende hij natuurlijk al!) Dat is ongeveer 1 kilometer. Tweety in de berm. De fietsen op slot gezet, en de laatste 50 meter even aan de hand gestapt...
De eerste keer de pont opstappen vond hij ietsje griezelig, maar op zich stapte hij er vrij braaf op.
Gelukkig was de pont maar halfvol met auto's en hadden we dus ruim plek. Het geluid van zijn hoefijzers op het dek is heel vreemd, bijna alsof je over metalen platen rijdt. Gelukkig is de bovenkant wel voorzien van een dun laagje grof asfalt, dus beslist niet glad.
Tweet vond het wat spannend maar bleef heel braaf en goed aan de hand.
Aan de overkant alle auto's de pont af laten rijden, rondje over de pont gewandeld en eraf gestapt. Aan de overkant gewacht tot alle auto's die stonden te wachten op de pont waren, en toen weer de pont opgestapt. Deze keer liep hij super braaf mee, mijn bijrijdster hoefde er nu ook niet achter te lopen. (eerste keer wel iets druk geven, niet fysiek, gewoon armen heel ietsje heffen toen hij aarzelde)
Hij bleef deze ronde heel rustig staan, en de pontbaas kwam even een pepermuntje brengen... Tsja, dat wil meneer wel... Hij vond het wel nodig om te mesten... Maar dat had ik al verwacht, dus we hadden de schep zelf al bij ons... De vissen zullen er wel plezier van hebben....
Nu waren we weer aan onze "eigen" kant. Het hele gedoetje nog maar een keer herhaald, auto's eraf laten rijden, zelf eraf stappen, en nieuwe auto's erop laten rijden.
De pont was weer maar halfvol, en puur voor de oefening nog maar een keertje mee. Net toen de pont wou gaan varen kwamen er nog ongeveer 5 auto's aanrijden, die ook meewilden... Tsja, die kan de pontbaas moeilijk weigeren omdat er een mafketel met haar paard meewil... Dus die reden er ook nog allemaal op, en toen was de boel echt wel erg vol... Dus ik moest met Tweety op het stuk voor de fietsers gaan staan. Dat is niet heel breed... Laten we het zo zeggen: de vrouw die m et haar vrij nieuwe zwarte opel direct naast ons stond, keek niet heel erg relaxed...
Voor de zekerheid stond ik bij het hoofd van Tweety, en mijn bijrijdster bij zijn achterhand, dus tussen hem en de auto in. Die kon even een hand op zijn kont leggen als hij om wilde stappen. Was eigenlijk niet nodig, ik geloof dat het paard het ondertussen wel best vond. Die stond over de reling te loeren naar het water en de wou eigenlijk de reling ook nog wel even aflikken...
Aan de overkant weer van de pont afgestapt.
Toen de nieuwe auto's weer aan boord waren zijn wij ook weer mee gegaan. Deze keer liep hij gewoon aan een volledig los touwtje mee...
De pont was gelukkig niet vol deze keer. (Vind ik toch prettiger, zo eerlijk moet ik dan wel weer zijn...)
Dus Tweety had wat ruimte. Maar nu waren er wel wandelaars die het allemaal wel grappig vonden.... Camera's voor de dag, en foto's maken...
Ook stapte er iemand uit de auto om even een praatje te maken... Oh, ja, en de pontbaas kwam nu nog even een suikerklontje brengen...Toen waren we weer aan onze eigen kant. De fietsen weer gepakt, en een poging gedaan om terug naar huis te fietsen. Toen we net op de dijk waren begon het als een idioot te hagelen en te waaien.
Helaas wind tegen... En die was even zo hard dat we er niet tegenin kwamen op de fiets. Dus maar even gewacht en staan balen van de hagel... Die deed best wel een beetje zeer in ons gezicht. Paardlief vond dat dus ook echt niet leuk... Hij was chagrijniger en onrustiger van de hagel dan dat hij de hele tijd op de pont was geweest.... 
Toen de wind ietsje ging liggen (Paar minuten) zijn we weer verder gefietst naar stal. Daar uiteraard paardje nog even goed na-verzorgd, en heel veel complimenten gegeven. (Niet dat hij daar ook maar iets mee kan achteraf, maar we waren best wel trots...)
De fietsen weer ingeleverd bij de staleigenaresse (Hadden we geleend). Zij vroeg of het gelukt was, had er niet zo heel veel fiducie in....
Tsja.... Superpaardje! Nu wil ze het toch ook maar een keer met haar Haflinger proberen.
Het zou wel echt heel gaaf zijn om op de Utrechtse Heuvelrug te kunnen rijden. De Betuwe is erg mooi, maar eigenlijk niet zo geschikt om buiten te rijden met je paard. Kan alleen over straat, en veelal over de dijk.
Ben trots op m'n paardje!
dan kan je er niet overheen met ijzers, toch? een oude verzorgpony van mij, kon wel heel rustig over de pont, die vond dat prachtig! 
