Januari begon voor ons zoals we 2010 geëindigd waren... Met stappen en rust, Zhuf haar blessure was immers nog steeds niet genezen... Soms mocht ze af en toe even los in de bak, wel alleen onder toezicht want ze mocht absoluut niet gek doen ivm haar blessure.

Februari stond in het teken van revalideren en rustig aan opbouwen... Vingers kruisen en hopen dat het dit keer eindelijk wel eens goed zou gaan... Maar god wat was Zhuf lastig met rijden. Er was gewoon niets met haar te beginnen en soms vroeg ik mij wel eens af waar ik mee bezig was... Was dit het wel allemaal waard? Zou het ooit, na 3 jaar vol ellende, nog goed komen? Toch hebben we altijd doorgezet en eind februari waren we weer rustig in de bak aan het opbouwen...

Ook in Maart gingen we vrolijk door met opbouwen en het leek wel alsof Zhuf weer wat beter ging lopen. Ook mocht ze weer eens aan de longe, wat voor haar ook wel weer eens fijn was...

April ging rustig voorbij, op de controle was Zhuf een stuk beter en de rest van de maand ging voorbij zonder al te veel spannende dingen... Rijtechnisch was het wel nog om te huilen, ze was zo ontzettend lastig en druk dat ik haar voor de veiligheid van ons beide moest sederen voor ik erop kon.

Mei was een maand waarin we rustig zijn gaan trainen en stiekem heel stiekem begon ik, na 3 jaar, weer aan wedstrijden te denken....

Maar begin juni werd ik weer even met beide benen op de grond gezet. Zhuf kreeg weer wat last vaan haar rug en ik maakte mij flink zorgen. Op de controle bleek het allemaal mee te vallen en nadat ze gekraakt was, liep ze ineens een stuk beter. Ook mocht ze zich eindelijk weer eens uitleven aan de longe, iets wat ze maar al te graag deed!


Juli was de maand waarin het dan eindelijk weer eens ging gebeuren... We gingen op wedstrijd!! We besloten om het meteen maar goed aan te pakken en een 5 daagse te rijden... De welbekende spanning die wij altijd op ander terrein hadden stak de eerste 4 dagen de kop op... Dat resulteerde in 6 proeven afgroeten en twee uitrijden maar wel met dramatische punten en deze week leek op een teleurstelling uit te lopen. Echter hadden we op de laatste dag de smaak te pakken en scoorden we een tweede en een vierde prijs en twee winstpunten.

Augustus trainden we vrolijk verder en Zhuf ging een stuk fijner lopen...

Sinds september trainen we bij onze huidige instructeur, een betere keus had ik niet kunnen maken. Zhuf ging rijtechnisch met sprongen vooruit en wat was ik blij! Eindelijk leek alles eens een keer goed te gaan voor ons!

In oktober trainden wij vrolijk door en dit ging erg goed. Helaas hebben we hier geen foto's van.
En toen werd het November... Na de training was Zhuf ineens weer gevoelig op haar rug en besloot ik om toch weer naar de kliniek te gaan. En toen we daar waren kregen we het slechte nieuws... Haar blessure leek terug te zijn en we konden nog schockwaven maar het was alsof de grond onder mijn voeten vandaan zakte en we besloten dat het genoeg geweest was. Ik wilde het mijzelf en het paard niet aandoen om nogmaals te revalideren, we deden immers zowat niet anders. Deze foto is een dag na het slechte nieuws genomen. Samen met mijn andere topper, die het stokje van Zhuf over moest nemen...

Na overleg met mijn instructeur hadden we besloten om toch nog eens voor een second opinion te gaan, hij kon het zich namelijk niet voorstellen dat Zhuf zo slecht zou zijn. Een paar dagen voor het slechte nieuws liep ze in de les namelijk helemaal zo slecht nog niet... Om een lang verhaal kort te maken bleek het waarschijnlijk stijvigheid in haar lijf te zijn en moesten we dit proberen rijtechnisch op te lossen... Wat een bizarre week was dat, het ene moment denk je dat alles voorbij is, het andere moment kregen we weer hoop. Dus we zijn weer rustig gaan trainen....
En in december zette ze ineens een gigantische stap vooruit. We besloten om toch weer een keertje te gaan starten... En met Succes. We reden 188 en 191 punten. Wat was ik trots!



Al met al gelukkig een goede afsluiting van het jaar. Hopelijk wordt 2012 ons jaar...