Geplaatst Helmer
Fries
geboren 03-01-2002
afstamming; Gerryt 360 x Sjaard
ONS EERSTE JAAR SAMEN!
December/januari 2010/2011
De beslissing om te gaan sparen voor een eigen paardje was genomen! Ik had alleen niet verwacht dat het zo snel zou gaan! Helmer was van een nicht van mij en ik ken hem sinds zij hem heeft gekocht een aantal jaar geleden. Nu had zij al een hele tijd geen tijd meer voor hem met als gevolg dat Helmer in de verkoop kwam. Dit heb ik al die tijd verschrikkelijk gevonden. Helmer heeft helaas zomereczeem ontwikkeld (lichte vorm) en mijn nicht had erg weinig tijd voor hem, dus hij zag er een beetje onverzorgd uit. Toen eenmaal het balletje ging rollen ben ik gaan rekenen in de hoop dat Helmer niet weg zou hoeven. Na lang overleg met mijn man en mijn nicht zijn we tot een mooie oplossing gekomen! En sinds januari 2011 mag ik me dan officieel Helmer’s eigenaresse noemen. Nu heb ik mijn eigen Friezel! Mijn uniek, eigen, lieve paardje.
Helmer had al een hele tijd niets meer gedaan behalve grasmaaier spelen op het land. Dus met wat hulp ben ik met longeerwerk aan de slag gegaan, wat Helmer erg goed oppakte.
Lekker veel borstelen en samen tijd doorbrengen om elkaar te leren kennen!
Nadat we de conditie weer een beetje hadden opgebouwd, hebben we het zadel er weer eens opgelegd. In de tussentijd ook al wat rondgehobbeld zonder zadel, just for fun. Ik kon meteen opstappen en wegrijden, wat een braaf paard! Er moest nog aan zoveel dingen gewerkt worden aan beide kanten, maar dat maakte niets uit, want ik wist dat we er wel zouden komen.
Februari/maart 2011
De stal waar Helmer stond sinds mijn nicht hem had gekocht, beviel me steeds minder. Uiteindelijk de beslissing genomen om te gaan verhuizen. Helaas met ruzie weggegaan bij deze stal wat ik erg betreur, maar goed de eigenaar kon het schijnbaar niet zo goed verkroppen dat ik had opgezegd. Uiteindelijk terecht gekomen bij een leuke kleinschalige stal, waar het er goed uitzag voor Helmer en mij. Een nieuw begin maken met z’n twee!
Mijn staleigenaresse is instructrice wat natuurlijk wel erg goed uitkwam. Doordat ik in ’t verleden een paar ernstige ongelukken heb gehad en ik als persoon erg onzeker in het leven sta, ben ik ook erg onzeker met rijden geworden. Dus lekker wat aangerommeld met Helmer in de bak met een lesje tussendoor. Er was vooruitgang! Helmer kende de knopjes nog goed, het tempo moest alleen nog wat omhoog. Ook dit ging steeds beter.
April/mei
In april zowaar onze eerste buitenrit samen gemaakt. En wat heb ik genoten met hem! Ondanks dat ik erg zenuwachtig was, ging het erg goed. Zelfs al buiten de galop gedaan waar ik stiekem toch wel een beetje trots was op mezelf, maar vooral op Helmer.. Zo braaf als dat hij was..
En we bleven doorgaan met bakwerk zodat ik hem beter kon leren kennen onder het zadel.
Juni/juli
Helmer werd regelmatig ingezet als kinderpownie en hij bleef lekker ‘Helmer’, gewoon BRAAF. Kon er alles opzetten en hij was gewoon lief en zette geen stap verkeerd.
Ik begon langzamerhand een dip te krijgen met rijden, waardoor ik weer onzekerder werd en minder naar stal begon te gaan.. Op het moment dat ik dan weer ging rijden, ging het gewoon niet lekker meer.. Helmer raakte onrustig. Helmer,onrustig? Daar was maar één schuldige voor aan te wijzen, ikzelf natuurlijk. Hier al te goed bewust van, maar ik kreeg mezelf er niet overheen gezet. Boos,gefrustreerd.. het ging van kwaad tot erger..Af en toe ging het wat beter, maar ik hield mezelf op de achtergrond en ontweek alles zoveel mogelijk.. Zodra het moeilijk werd, verstijfde ik en stopte ermee.. Stom,stom ik weet het! En toch deed ik het..
Augustus/september
In verband met werk ook wat drukke periodes wat ik natuurlijk nog meer als excuus ging gebruiken om maar niet naar stal te hoeven gaan. Ik werd al zenuwachtig als ik dacht aan Helmer van de grote wei af te halen. Ik kwam op bokt een berichtje tegen van een meid, Judith, wat ik via hyves al een beetje had leren kennen. Zij reed een friese merrie op de stal waar Helmer vandaan komt in Schin op Geul. Ze was op zoek naar een nieuw bijrijdpaardje. *Er ging een belletje rinkelen*. Dus contact gezocht met haar, zonder twee keer nadenken. Zou toch fijn zijn als ik Helmer kon delen, misschien als ik wat meer samen bezig ben dat ik wat zekerder wordt en zo geef ik iemand de kans om lekker met paarden bezig te zijn, zonder dat ze zich scheel betalen op een manege. Dus afspraak gemaakt voor een proefritje.
En dat beviel wel goed. Vanaf toen is Judith in ons leven gekomen en daar is ze sindsdien nog!
Waar ik en ik denk Helmer vooral erg blij mee zijn hihi.Judith en Helmer kwamen samen goed overweg, en zo had Helmer er een nieuw maatje bij. Het rijden ging met mij echt niet meer. Daar waar Judith geen problemen mee had met Helmer, stond ik helemaal vast. In deze periode was het weer aan’t omslaan met veel harde wind e.d. Op stal hebben ze alleen een buitenbak waar bomen en struiken rondom staan, en onbewust ging Helmer door mij overal van schrikken en zenuwachtig doen. Er waren momenten dat ik gewoon ben afgestapt en terug ben gegaan op knikkende knieen naar stal. Het zit allemaal in m’n hoofd, weet ik al te goed. Maar zo makkelijk is het niet om dat knopje om te draaien.. Ik was in de tussentijd een keer mee geweest met iemand die ik via hyves heb leren kennen naar een stal in Vijlen waar ze haar pony had staan. Ze hadden daar een mooie grote binnenbak, mooie buitenbak en round-penn. En iets in me begon te knagen. Die binnenbak zou wel erg fijn zijn voor mij om zonder dingen van buitenaf lekker te kunnen rijden met Helmer. Ik stond eigenlijk prima met Helmer, maar toch trok deze stal me erg aan.. Zo heb ik nog een paar weken rondgelopen, en begon ik de huidige stal een beetje te mijden. Waarschijnlijk omdat ik mijn beslissing al gemaakt had, en het niet goed onder ogen durfde te komen. Uiteindelijk de knoop doorgehakt en de stalling met trillende knietjes opgezegd.
Oktober/november/december
30 september gingen we vanuit Vijlen met de trailer richting Visserweert om Helmer op de trailer te laden richting zijn nieuwe stal. Met een beetje hulp van de longeerlijn stond hij binnen 5minuten op de trailer en daar gingen we dan richting onze nieuwe stal. Toch wel eng, op dat moment ben je toch weer even op jezelf aangewezen. Veel nieuwsgierige gezichten die Helmer kwamen begroeten in stal, een mooi begin! De eerste paar dagen wat gevoelig met eten geweest omdat hij toch qua rantsoen helemaal veranderde, maar dat was vrij snel weer bijgetrokken.
Hij had al snel nieuwe vriendjes en begon steeds vrolijker te worden.
De verhuizing had toch wel een impact gehad. We hebben ‘m even paar weekjes lekker laten bijkomen en lekker op het land gelaten en veel geborsteld e.d.
En ik begon me langzamerhand weer wat prettiger te voelen in de omgang met Helmer. Het ging weer wat makkelijker allemaal, en ik was niet telkens meer zo onzeker. Daarna zijn we weer gaan opbouwen met longeren voordat we wilden gaan rijden omdat we toch alweer even niks meer gedaan hadden wilden we niet zomaar weer zadel erop leggen en gaan rijden.. Dat ging allemaal super, Helmer leefde weer helemaal op. Z’n energie-level ging weer omhoog en hij reageerde super aan de longeerlijn. Het zag er weer rooskleuriger uit allemaal en ik werd ook weer vrolijk!
Tegen de tijd dat we weer wilden gaan rijden, hebben we een stalgenoot even naar het zadel laten kijken. Daar kwam de mededeling dat het zadel echt gaar was. Ik kon zelf zien hoe scheef het was, en zag de bui al hangen. Geld voor een nieuw zadel zit er pas in het voorjaar weer in, dus dat wordt de komende maanden niet rijden.. Maar we blijven lekker doorgaan met longeren, we gaan les volgen in dubbele longe, we hebben een prachtige omgeving om te wandelen en ik krijg als kerstcadeau dit jaar een bareback-pad. Dan kunnen we toch een beetje rondhobbelen zonder zadel totdat we een nieuwe kunnen laten aanmeten. Ondanks dat we niet echt kunnen rijden de komende maanden zit ik sinds lange tijd weer een stuk beter in m’n vel en Helmer is voor zover ik kan beoordelen gelukkig daar. Hij staat het gehele jaar door elke dag (op een uitzondering na) buiten, ook in de winter, heeft een mooie luxe stal met uitzicht en zo’n 40 andere paarden om zich heen. Dus wij vermaken ons wel totdat we weer kunnen gaan rijden, en dan hoop ik dat ik erop kan stappen zoals ik de eerste keer ook erop gestapt ben en dan van daaruit weer kan verder werken met hem. Maar dat is iets voor strakjes, nu ga ik lekker GENIETEN van mijn prachtige, eerlijke paard met een Gouden karakter.
O, en ook nog even een speciaal plekje voor zijn Grote vriend en weidemaatje, Ernie! Die mag niet ontbreken in Helmer’s overzicht hihi..
En dat Helmer nog maar een eeuwigheid bij me mag blijven!
Sorry voor het lange verhaal hihii.. heb het zo beknopt mogelijk proberen te houden
Groetjes Melissa
& Helmer 
).
!
!!! 
..