Geplaatst In 2011 hebben we ups en downs gehad. Een jaar waar ik vaak heel bang ben geweest, me machteloos heb gevoeld. Maar ook een jaar waarin ik intens, maar ook echt intens heb genoten van Romy. Het was een bewogen jaar.
Januari
In januari zijn we noodgedwongen van stal verandert. Romy vermagerde sterk en van de 'stalbaas' daar mocht ik geen extra hooi voeren of wat dan ook. Ook heb ik door veel persoonlijke omstandigheden ervoor gekozen om te verhuizen. Compleet in het geheim, want bijna niemand mocht weten waar ze heen ging. Vooral mijn vader niet. Hij weet het tot op de dag van vandaag nog steeds niet en dat proberen we zo te houden. Als hij het te weten komt... Ik denk dat iedereen wel dat zelf verder kan invullen.
Gelukkig zijn we op een súper stal terecht gekomen, Romy kon werkelijk waar nérgens beter terecht komen dan hier!
8 januari zijn we overgegaan, Romy zag er toen niet al te best uit, haar manen waren weggevreten door een andere pony en haar gewicht was ook niet van je het. Ze heeft dit jaar ook heerlijk onder de dekens gestaan om het een beetje op peil te houden.
Februari
In februari mochten we eindelijk, na maanden te stappen de eerste drafpasjes maken! Het was alweer bijna een jaar geleden dat ze onder het zadel mocht draven. Het ging nu alweer stukken beter met Romy. De kilo'tjes kwamen langzaam aan terug en Romy zat weer beter in haar vel. Ze werd weer dé Romy die we kende!
Geef toe, ziet er niet slecht uit voor een hier nog 18-jarige dame!
En onze eerste drafpasjes waren op film gezet! Oh, wat was ik trots en blij, ze liep weer goed!
Het schema hielden we strikt vol, het was 50 minuten stappen en dan mochten we na iedere 10 minuten stappen, 25 meter draven. Wat genoot ik van die korte stukjes draf! Maart
Toen brak de maand maart aan. Het begin van maart was super! Het ging goed met Romy, ze zat lekker in haar vel en het ging super met haar blessure...
Tot eind maart. Romy mocht terug naar haar paddock, ze weet zelf altijd de weg. Ze draaide om naar rechts, draaide om haar achterhand en liet hierbij haar rechterbeen staan.. Dat ging dus niet goed. Mevrouw maakte een verkeerde beweging en liep stókkreupel weer weg. Ik ben me toen helemaal dood geschrokken. Ik heb haar meteen terug gehaald naar de poetsplaats. Haar kogel was gloeiend warm en vulde zich zeer snel weer met vocht. De moed zonk in mijn schoenen. We hebben zo veel gedaan, zo lang gestapt en nu leek het allemaal weer terug bij af te zijn. We hoopten zo erg dat het niet ernstig zou zijn, dat het gewoon verstapt was en dat we weer gauw verder konden met ons schema. Wel heb ik meteen een afspraak gemaakt bij de kliniek, ik wilde toch een echo laten maken voor de zekerheid.
Romy begin maart:
http://i94.photobucket.com/albums/l91/l ... 9559-1.jpg
http://i94.photobucket.com/albums/l91/l ... 9571-2.jpg
April
Op 1 april stond de afspraak bij de kliniek. Vol goede moed, maar in gedachte houdend dat het waarschijnlijk niet goed zou zijn, zijn we er naar toe gegaan.
Na de echo was het meteen duidelijk...
Romy's blessure was compleet terug bij af, het was zelfs erger dan de vorige keer. Ze had alles weer uitgescheurd, er waren nieuwe plekken onstaan, en er was een flinke plek met botwoekering te zien. Verder heeft ze een scheve beenstand ontwikkeld om zo min mogelijk last ervan te hebben. Dit moest gecorrigeerd worden door speciaal beslag voor haar. De dierenarts zag het deze keer helaas een stuk somberder in, de leeftijd, de blessure en de terugval. Alles bij elkaar, het zou lastig worden en veel geduld eisen. Maar we gaan ervoor. Romy lijkt er verder niet extreem veel pijn aan te hebben, dus ging ze weer mee terug naar huis.
Ons stapschema was weer terug bij af. 10 minuten stappen, dat 4 weken lang en daarna langzaam opbouwend wat langer stappen.
Mei
En ook in mei zat het ons weer niet mee. Precies op 1 mei haalde ik Romy uit de wei met een gigantisch gezwollen knie, met een flinke snee erop. Wat er was gebeurd, géén idee. Ze stond alleen in de wei (om haar rustig te houden voor d'r blessure) en had volgens de stalbaas niet raar gedaan. We zijn er nooit achter gekomen wat ze nou gedaan had, maar het was wel weer even een flinke domper.
Ze liep er kreupel op, wilde liever niet als wel lopen en haar knie was gloeiend warm! We hebben het een paar dagen aangekeken, 3 keer per dag gekoeld en toen ging het gelukkig langzaam beter. De zwelling heeft er nog wel tot halverwege mei gezeten, maar dit is uiteindelijk helemaal goed gekomen!
Juni&Juli
In juni hebben we vreselijk slecht nieuws gekregen. We moesten weer voor de check-up een echo laten maken. Helaas was de uitkomst alles waarop we niet gehoopt hadden.
Romy was ten opzichte van de vorige echo niet verbeterd. De botwoekering was overgegaan in artrose. Romy geneest niet meer... Onder het zadel zal ze nooit meer kunnen. Ze kan wel pijnvrij op de wei staan en wandelingen maken. Van dit bericht ben ik echt even van slag van geweest. Mijn mooie meid, ze geneest niet meer. Ons geluk hield hier dan toch op. Maar, ik geef haar niet op. Ze kan niet meer onder het zadel, oké. Er zijn nog zoveel meer dingen die je kunt doen met een paard!
Ze werd er niet minder knap van:
Augustus
Deze maand verliep prima. Ik heb me erbij kunnen neerleggen dat Romy niet meer geneest. Dat ik van haar moet genieten zoals het nu is. En dat doe ik ook, met volle teugen. Onze band is de afgelopen 1.5 jaar zoveel sterker geworden, ik geniet van ieder moment samen met Romy.
September
In september hebben Romy en ik meegedaan aan een bokt-fotomeeting. Een herinnering die ze mij nooit meer zullen afpakken. Ik wilde altijd al naar de Rucphense heide met Romy en dat was nu uitgekomen. Romy is dikke maatjes geworden met Bob, van _Eveline hier op bokt.
en met haar maatje natuurlijk!
En voor de nieuwsgierige, hier nog het topic!
[ITP] Romy op de fotomeeting op de Rucphense heide!
Oktober&November
Deze maanden zijn goed verlopen. Romy laat tóch weer verbetering zien in haar rechterbeen. Het is nog zeker niet weg, maar er beginnen weer kleine beetjes hoop te komen, dat het -erg langzaam- geneest. Maar ik vestig er geen grote hoop op. Ik geniet van Romy zoals ze nu is, ze is en blijft mijn knappe merrie, mijn oudje, mijn meisje. Ik geniet intens van haar en probeer zoveel mogelijk leuke dingen te doen. Wandelen is onze vaste prik geworden, maar Romy is ook niet vies om afentoe wat kleine vd oefeningen te doen. Geen hele belastende, want dat kan haar been niet hebben.
Het was dus voor ons een bewogen jaar. Een jaar met teleurstelling, een jaar met intens genieten. Romy blijft bij mij tot haar laatste dag en ik geniet iedere dag van haar. Er blijft een klein beetje hoop dat het misschien, ooit nog eens goedkomt, maar ik vestig geen grote hoop.
Romy geniet van haar verwende leventje, ze wordt ontzettend verwend en iedereen is gek op haar. Ze mag lekker oud worden en genieten van haar welverdiende pensioen.
Ons motto, en ik denk dat dat best toepasselijk is,
You don't throw a whole life away just 'cause he's banged up a little bit.
