Geplaatst Blaadjes... vallende blaadjes.. herfstblaadjes.
Om me heen zie ik het bos, met al zijn mooie oranje kleurtjes. Maar plotseling, heel plotseling, zie ik het, ik sta ook op gras! Ik duik naar beneden met mijn neus en neem een hap. Gras met blaadjes aroma is nog lekkerder. Oeh oeh?? Wat is dat? Huh? Watte??? Ergens van rechts komt een onheilspellend geluid op me af, het tikt hard en het kraakt op het fietspad, het is een, een, een, een...???????? Tja geen idee wat het is eigenlijk. Een meneer op plankjes met wielen onder zijn voeten en 2 stokken. Snel draai ik mijn hoofd om, om hem ook verder te kunnen blijven zien. De grassprietjes vallen uit mijn verbaasde mond.
In de tussentijd heeft mijn mens, denk ik, de gehele inhoudt van de auto op het grasveld gegooid en is ze begonnen met me aan te kleden. Verstoord kijk ik nog eens naar die meneer op de plankjes die nu net uit het zicht verdwijnt. Dan komt het moment, mijn mens moet opstijgen, maar aangezien die 2 wkn geleden van haar fjord, ja! haar fjord!!!!!
is afgevallen is die niet zo soepeltjes (had ze maar niet zonder zadel achterom moeten gaan zitten kijken
en dan ook nog zonder b.p. terwijl ze uur daarvoor nog op mij zat met b.p. dom mens! Lag ze daar in de berm, hilarisch toen die naar stal kwam gestrompeld. ), maar het eigenwijze mens zit toch weer op mijn rug. Beetje eng vind ik het wel hoor, nou ja, heel erg eng, want normaal gaan er vriendjes mee, dit is de 2e x dat ik hier in het bos ben in mijn eentje, brrrrrrr. Nou is het hier wel heel mooi, maar het is ook bijna halloween en je weet nooit wat er achter zo'n boomwortel verscholen zit en tja, onder zo'n hoop zand kan ook een gigantische wolf van roodkapje zitten! Onderaan de voet van de immens hoge Roestelberg, vielen de mensen aan mijn voeten neer, nou ja, vond het idee wel leuk. Maar het schijnt moeilijk te zijn om met een mountain bike door mul zand te komen. Nadat de fietser zichzelf weer had opgeraapt, klauterde ik langzaam, met nadruk op langzaam de gigantische berg op. Diegenen die niet beter weten, zouden denken dat ik kreupel was aan 4 benen, want ehhh, tja.. als ik bang wordt, dan ehhhh, weet ik niet meer zo goed wat mijn voeten doen en let ik niet meer zo op mijn mens.
Bovenop de berg, kon ik een gigantische vlakte overzien, die vol zat met ..... kleine in blauw geklede padvindertjes? En dan niet 1, nee, velen! En ze maakten allemaal rare geluiden. Ik ben er voorzichtig voorbij geslopen. na 10 minuten was ik al nat van het zweet en had ik prachtige krullen in mijn haar. Jammer dat ik mijn mooie glanzende zwarte vachtje niet aan de langs wandelende mensen kon laten zien. Ja, daar zie ik, ja een een Hinnnnnniiiiiikkkkkkkkkk!!!!!!! Oh.... het is een mountain bike..
geen vriendje...... Ben vandaag wel heel eenzaam, ook al is het hier heel mooi. Ondertussen draaf ik door het mulle zand, dat koel is aan mijn voeten, maar het lijkt net of het me tegen houdt erg hard vooruit komen doe ik namelijk niet. Arrrgghhhhhh!!!!!! Een paardetende boomstronk!!!!!! Gauw een boogje voor hij achter me aan komt!!!! He kijk nou! Paarden die vast zitten aan een lange stang met wieltjes eronder en mensjes erop! En er zitten fjordjes bij, hinnniiiiiiikkkkkkkkk!!!! Joehoe!!! Zien jullie mij!! Ik ben hiiiiiiieeeeerrrrrrrrrrrrr!!!!!!! Langzaam zie ik ze achter een heuvel verdwijnen... Niemand houdt van mij.... Huh, watte?? Ahh, een aai over de bol van mijn mens. Ondertussen zijn we omgedraaid en volgens mij ben ik hier al een keer geweest.
Huh? galoppie? Wat? Dat kan toch niet, er zitten hier allemaal foezels en woezels! Niet te hard dan maar.
Krijg ondertussen toch het idee, dat mijn mens me niet voor de leeuwen heeft gegooid en ik gewoon weer mee naar huis mag. Was ik net lekker ontspannen, moeten we die gigantische berg weer op, doodeng! Allemaal hoofden die zomaar over het randje heen opdoemen! brrrrrrr. Blij dat ik weer bij de trailer ben.
Dibbes rent achter zijn bal aan, ik hoor vallende en ritselende blaadjes en neem nog een hapje van dat smakelijke gras rondom de trailer en krijg een appel toegestopt. Eingelijk was dit uitje zo gek nog niet.... Mijn mens belt: "We zijn weer veilig bij de trailer, hij was erg braaf, maar vond alles wel heel erg spannend in zijn eentje, moeten we dus vaker doen. Voorlopig zwaar gezakt als endurance paard." Zou dat betekenen dat ik vaker naar dit enge sprookjes bos toe zou moeten, alleen? Ik stommel de trailer in en een uurjte later sta ik te smikkellen op stal van brokjes en wortellen, ik hinnik... Nu krijg ik antwoord.... Sjolfje roept terug.. zucht.. ik ben thuis.... en zoooo moe....
Sommigen noemen dit praktijk problemen, wij noemen het, groen genieten, we zullen vaker saampjes op stap moeten gaan, zodat Toobs leert dat alleen op de wereld niet het einde van de wereld is, die is per slot van rekening gewoon rond, dus thuiskomen bij je vrienden doe je uiteindelijk ook wel weer een keer.
Eigenlijk best lekker gereden, hoewel ik beken, dat het op Sjolf stuk meer ontspannend is, maar Toobs heeft al een boel geleerd, dit komt ook wel goed. Hij miste gewoon de vrachtwagens en brommers die normaal op de sluiproute langs hem heen razen, het is gewoon te stil in het bos
Morgen lekker mennen met Sjolf.. Goed weekeind dit!
(helaas voor hem niet de afslag naar huis genomen, maar een stuk of 3 verderop pas) 
)... 
