Geplaatst Vandaag heb ik verschrikkelijk nieuws gekregen. Het begon als een mooie dag, lekker geborsteld en gelongeerd. De dierenarts was 1 maand geleden al komen kijken naar het ontstoken geslachtsdeel van mijn lieve (verzorg)pony'tje. Diezelfde DA heeft hem ook geholpen bij zijn hoefbevangenheid afgelopen winter. Vandaag kwam de DA nog een keer, want haar tips werkten niet. Ze heeft het helemaal schoongespoeld. En er bleek 1 grote tumor aan de onderkant van zijn penis te zitten. Ik heb alles verteld wat ik wist: dat hij aan de zijkant van zijn penis alles eruit plaste en niet eronder, dat het stonk, dat hij er naar trapte enzovoorts. De conclusie was dat er een grote tumor ter grootte van een half ei aan de onderkant zat. Ze konden de penis misschien amputeren maar dan zou hij dood kunnen bloeden. Ze belde even een collega van haar, een man van 60 die al veel ervaringen heeft als veearts, om zijn eindoordeel te doen. Hij keek ernaar en zei vrijwel gelijk: ''nee, daar kunnen we niks meer aan doen''. De eigenaresse en ik jankten het uit, want het betekende dat hij ingeslapen moest worden. Morgen om 1 uur is het zover, dan wordt hij rustig ingeslapen. Hij krijgt een spuitje en valt dan neer. Ik mag nog een haarlokje van hem meenemen en ook zijn hele staart afknippen. Maar daar doe ik niet goed aan. Ik word dan iedere dag geconfronteerd met het feit dat hij niet meer leeft. Dat kan ik niet aan.
Ik ben net met mijn moeder nog mooie foto's gaan maken. Na de foto's moest ik echt gelijk huilen, want dit was de laatste dag dat ik met hem wandelde, de laatste dag dat hij zijn nieuwe hoofdstel in heeft, de laatste dag dat we foto's maakten... Niet te geloven hoe raar een dag kan lopen
.Hier nog wat foto's van ons, de allerlaatste die zijn genomen.
De uploadkwaliteit is niet echt optimaal.
De laatste keer dat ik door je manen kroel
