Geplaatst 
En vandaag, na zondagen en zondagen telkens niet gekund te hebben, kon ik eindelijk mijn kleine ventje weer eens in het echt bewonderen.
Toen we aankwamen hebben wij ons natuurlijk even gemeld, en werd Manus net uit de wei gehaald, dus meteen even op de kiek gezet.
Na een bakkie en wat paardenpraat
reden we naar de wei waar ze nu staan. Vlak bij een hunebed en een wandelpad ernaast, dus de puppy's trokken nogal bekijks bij de voetgangers die langskwamen. Tis toch ook een heerlijk gezicht, al die veulentjes in de zon?
Aaaaallemaal puppewupsels...
Na even goed kijken hadden we Siggy al gauw gespot
alleen liep hij net van ons vandaan dus hij zag ons niet eens aankomen. En ik maar roepen, en roepen... 
tot meneer met watjes in zijn oren mij wel hoorde. Toen schoot meteen zijn koppie omhoog, vlogen de oortjes naar voren, draaide hij zich om op de achterhand en kwam hij aangalloperen. Lief he? 
Zo kwam hij aanzetten, hij was alleen zo snel dat mijn camera hem niet bijhield...
Ik werd meteen uitgebreid begroet...
En er werd maar geknuffeld...
Houden we het een beetje lief, jongens? (Gandhi rechts, Sígur links)
Awww deed oepiewoepie zo gemeen tegen poepiepoepie?
Mijn moeder werd ook uitgebreid gefjordseld...
En Siggy moest even op haar schouder uitrusten...
En nog meer gefjordsel...
Mijn knappe man met 9 maanden
Synchroon grazen is een kunst...
Zoooo braaf is hij al!
Blij met fjordelstje...
Tja, en toen zijn we maar in de auto gestapt en twee uur *hijg* terug gereden naar huis, maar wel met een blij gevoel dat ik hem weer even gezien had, en dat hij me nog kende
het is misschien best een eind rijden, maar het maakt een hoop goed dat hij daar zo fijn staat bij Jan en José! 
Wat een heerlijk gefjordsel zeg! Leuk zo'n uitgebreide begroeting! Hij is een knappe man. 
(ik pik maar meteen je geweldige woord, haha)
. Haha, hij staat er in ieder geval leuk bij 
