


Ik woon in 't warme zuiden van NL, en vandaag is het koud hier in 't zuiden, en sneeuwe 't flink!
Ik mocht niet naar stage (50 km verder, omdat ik thuis net zoveel kan doen als daar) maargoed, dan gaat het kriebelen!
Ik ben naar stal geglibberd met de auto, heb m'n spullen gepakt
en toen fjordmans uit de wei geplukt!

Zadeltje erop (nadat ik een ijslaag van zijn rug had geschraapt) hoofdstelletje om, zweetdekentje over 't zadel (tegen natte billen, en tegen kouwe billen ook, want dan kon ik die wanneer ik erop ging om mijn benen slaan

En toen zijn we op pad gegaan, de eerste 800 meter gewandeld, we moesten dat stuk langs de weg, niet gestrooid uiteraard.. Dus de weg een ijsbaan, berm hobbelig, het leek me beter dat áls ie op z'n snuit ging dat ie dat lekker alleen deed

De enige die bijna op z'n snuit is gegaan was ik

http://i183.photobucket.com/albums/x95/ ... 010048.jpg
voetjes verdwenen in de sneeuw
En in het bos opgestapt, in de hoop dat hij wel rustig en voorzichtig zou lopen, relaxt stapritje..
NEE!
Doe mij volgende keer maar 'n bang ding wat niet wil vallen... Die stoomboot van mij vlamde gewoon door

Klein rondje maar gedaan, ik moest immers voor stage aan de slag vandaag!

Op de terugweg weer gewandeld, weer langs de weg, en zelf 2x gaan glijden.. Het eindigde in een grote pluk manen in mijn hand, zodat ik me aan hem overeind kon houden

Terug op stal, afgezadeld, en meneer de wei in gemikt. Hij stond me nog even heel lief aan te kijken

en ik? Ik heb het nu koud, nu pas ja..
Had dit nog nooit gedaan, en gelukkig houdt stress blijkbaar warm

ik moest het even kwijt, aangezien ik verder dus alleen te horen krijg ''je bent gek'' ''doe normaal man!''



