


Enkele weken later kwam de fotograaf

De dag dat hij kwam was het gelukkig mooi zonnig weer en ik had mijn paardje nog even geborsteld voor de foto. De redactie had gezegd dat ze het liefst een foto in galop wilde. De fotograaf had zijn dochtertje ook mee en we gingen lopend naar de duin/bosrand. Zijn dochter heb ik op Arabesk gezet. Eerst gingen we op deze plaats plaatjes schieten:

Daar heeft hij toen heel veel foto's geschoten. Hij had ook een paard-etende-flits-paraplu bij zich:

Safino was ook mee voor de gezelligheid en vond het maar stom dat hij niet op zo'n mooie foto mocht:

Dus ging hij maar rollkur oefeningen doen in de hoop dat er een verkeerde momentopname gemaakt zou worden



Ok toen gingen we aan de slag, ik moest zo ongeveer 20x galopperend van achteren naar voren rijden, Arabesk vond dat erg veel werk

en dat leverde uiteindelijk deze foto op:

(foto: Robin Utrecht)
Ja daar sta je dan met je Casio-cameraatje, daar trek je nooit zoiets moois uit

Daarna gingen we nog het bos in, bij de ingang van het ruiterpad aan de klimduinkant zeg maar in Schoorl


De fotograaf wilde graag opspattend zand, dus ik zei al dan kunnen we er beter een bladblazer achter hangen

Arabesk had niet zo'n zin meer en schudde nee

Maar voor een mooie foto wilde hij nog wel even één keertje showen:

Foto: Robin Utrecht
En deze is uiteindelijk geplaatst

BIT bedankt

Beste redactie,
In BIT nr.... las ik.....
Wat ik geschreven heb is niet altijd alleen maar over 'natural' aangelegenheden. Als ik denk 'he dat klopt niet' klim ik in de pen. Inmiddels weet ik dat brieven maximaal 250 woorden mogen zijn, dus ik lever ze tegenwoordig kant en klaar aan

Ik heb zelf geschreven voor het blad Amazone (bestaat niet meer), dus ik weet stiekem ook een beetje wat een redactie graag ziet en wat niet, dat maakt ook wel dat je brieven relatief vaak doorgeplaatst worden
