Geplaatst Vanavond gingen vriendje (DA) en ik samen de paarden voor de laatste dag pencilline geven op de wei achter het huis.
De paarden zijn verkouden, en we zouden ze vier dagen Cortexiline geven.
Zo gezegd zo gedaan, Casa halster om gedaan, 2x 20ml gegeven, goed opgelet of er geen bloed uit de naald kwam.
Vervolgens halster af, en haar veulen Cascade haar halster om gedaan. Op dat moment begon Casa raar te doen, en ik dacht dat ze last had van een steek vlieg, maar vond haar reactie wel raar voor haar.
Mijn vriend zij gelijk dat ze een reactie gaf op de penicilline, zei me dat ik het veulen los moest laten en proberen Casa te vangen.
Casa stond heel raar op haar benen, en het leek erop dat ze elk moment om kon vallen.
Op dat moment kon ik heel kalm blijven, maar nu als ik aan vanavond terug denk
Hij rende naar zijn auto om corticosteroiden te halen. Hij was bang dat ze in die tijd al zou zijn gevallen en dat het te laat zou zijn.
Casa stond echter nog en galopperde door de wei heen, het geluk was dat ze in de wei stond, een paard in een box gaat namelijk ook galopperen en dan kan je er niet mee bij komen, ook hebben ze dan meer kans zichzelf te bleseren of iets te breken.
Uiteidelijk Casa kunnen vangen, maar door de reactie zag ze slecht, dus ze was vreselijk bang....
Zo vreselijk, om je merrie die altijd zo dapper is zo vreselijk bang te zien, en voor elk geluidje weg willen rennen. Die corticosteroiden spuiten in een ader ging dus niet, terwijl ik haar vast had kreeg ik een enorme kopstoot van dr tegen mijn bovenlip en neus (dacht op dat moment dat het gebroken was). Uiteindelijk een spuit in haar spier kunnen krijgen, en later nog een in haar ader. Daarna ging het snel weer beter met dr gelukkig.Jezus wat ben ik geschrokken.... Als ze zich had laten vallen was het waarschijnlijk te laat geweest.
Een allergische reactie op penicilline komt wel vaker voor, maar vriendje heeft het al 5 jaar niet meer gezien...
Ik ben nu echt uitgeput. Heb het idee dat ik in een avond 10 jaar ouder ben geworden. En elke keer als ik terug denk aan wat er is gebeurd begin ik weer te huilen.
Ik had niet veel geluk vanavond, maar wat een geluk dat Casa nog steeds in de wei staat.
Iedereen die de moeite heeft genomen om dit te lezen, dank jullie....
Eind goed al goed! 
