Na lang wikken en wegen toch een jaar lang in the picture van Boobs en mij.
Ons verhaal is vooral een verhaal van liefde tussen ruiter en pony.
Ik kwam Boobs tegen op een ranch in Markelo en was verkocht. Dat heerlijke bekkie. Helaas was meneer behoorlijk eenkennig en niet makkelijk te rijden en toen ik over een eigen paard aan het nadenken was, kreeg ik de kans om deze aap te kopen.


Dit is Bobar, paint ruin van nu alweer 14 jaar.
Ik reed hem voornamelijk in de bossen in Twente, totdat ik ging verhuizen naar Apeldoorn. Hier kwam hij weer heerlijk 24/7 in de wei te lopen. Aan de rand van Beekbergen, genoten we van de ruimte en vrijheid om te rijden. Lange ritten om te genieten.
6 juni 2009 reden we onze endurance wedstrijd. Ik heb ervan genoten en Boobsie ook. Hij was niet kapot te krijgen en we hadden lol. We kwamen allebei heel fit over de finish


Ondertussen werd Boobs wel steeds lastiger met rijden. Soms zo erg dat ik met lood in de benen op mijn aap stapte. Het zadel was te klein geworden. Zo gingen we van een western zadel:

Naar een boomlooszadel:

Helaas na een aantal ritten kreeg hij hele opgezetten rugspieren en heb ik dit zadel er nooit meer opgelegt. Na een rust periode zijn we weer terug gegaan op een engels zadel.
Daarbij heb ik hulp ingeschakelt van Steffi van der Laarse. Boobs leek heeel hard op te knappen. Hij had heel veel oud zeer in zijn rug zitten. Dit was niet van het afgelopen jaar, maar zit er al veel langer.
Het leek beter te gaan, helaas bleek dit niet het geval.
Iedere keer als ik had gereden en hij was braaf, was het de volgende dag een verschrikking om hem te rijden. Een explosie waar je U tegen zei. Dat is niet goed. Ik was naief en dacht dat het een probleem van Boobs was. Zijn rug was immers goed nu toch??
Ik heb hem meegenomen naar een clinic dag van het Balingehof, waar ik het verschrikkelijkste advies ooit kreeg,... Stop met rijden, je pony heeft zo verschrikkelijk veel pijn,.... Een Penny droom die in duigen viel,.... Ik heb weer contact gezocht met Steffi en heb het hele verhaal gedaan,... Van het rijden tot de explosies, tot zijn onverklaarbare gedrag. Ook zei had dezelfde conclussie. Ze heeft mij in het begin al gewaarschuwt dat ze niet kon garanderen dat het goed zou komen, maar je krijgt toch hoop als het weer beter lijkt te gaan,....

Ik besloot voor hem te kiezen,... Boobs is meer dan mijn eerste eigen pony, het is mijn maatje! Samen met Steffi kunnen we hem zowiezo een pijnvrij leven in de wei bezorgen, wat natuurlijk veel te vroeg is op 14 jarige leeftijd,....

We hebben nog een optie om te gaan mennen. Ik ga in 2010 mijn koetsiersbewijs halen en ik laat Boobs beleren voor de kar. Zijn uiting voor pijn zal heel duidelijk zijn en mocht blijken dat hij toch pijn krijgt, dat mag hij met de VUT en anders gaan we verder met het boscrossen, alleen op een andere manier

Ik heb goeie hoop en Steffi ook, trekken is een hele andere belasting dan dragen, we gaan er samen voor,...
Want zeg nu zelf, zo´n bekkie verkoop je toch niet meer??

Bedankt voor het lezen over ons welbewogen jaar, we hopen nog lang van elkaar te genieten als we gaan mennen en lange teugelen. Boobs en ik zijn maatjes voor het leven
