Geplaatst Na een weekje paard weer goed, dus weer erop, 2 weken rijden, en pats, zelfde verhaal. Toch maar wat langer rust dan.
Dit ging zo in fases door tot ze in maart ineens stokkreupel liep. Dierenarts erbij, buigproeven goed, doe toch maar een weekje aan de metacam. En zo weer verder, ene dag goed, andere dag stokkreupel, andere dag niet zuiver, volgende dag weer goed, om de dag daarop weer stokkreupel te staan.
Het werd van kwaad tot erger, zie [BEH] [filmpje] kreupel paard, wat zien jullie? *update pag 8* (filmpje pag 1)
Nouja, hele verhaal staat uitgebreid daar, maar in het kort.
Eerst zijn er foto's gemaakt van haar linker achter kogel, sprong en heup, en 3 van de rug. Foto's waren KEURIG! Dmv diverse test bleek ze verschrikkelijk vast te zitten in haar bekken, hier is ze toen voor behandeld (manueel, 1e keer dat we in de kliniek waren).
Na een aantal weken terug, paard van de trailer, en ja hoor, stok kreupel...
Spronggewricht uitverdoofd en weer rad
Dus toch niet (alleen) die rug dan? Nee. Echo/scan gemaakt, en er zat een fikse ontsteking bij de aanhechting van de sprong.
Na een week weer terug en toen is het gewricht ingespoten.
DA had een logische verklaring. Door de pijn in haar sprong te ontlasten is ze scheef gaan lopen, waardoor ze haar bekken overbelast heeft. het ene was dus een gevolg van het ander, en om het ene op te lossen, moest eerst de basis oorzaak (de ontsteking in de sprong) weg.
Dus weer naar huis, en rust, rust, rust (wel op t land, maar geen geforceerde beweging oid).
Maar het wilde niet en ik ging het steeds somberder inzien.
Tot 24-7 mijn andere pony in de wei verongelukte. James dr maatje... James was verschrikkelijk over de zeik, ze mocht niet bij haar maatje... Het leek wel een hengst van 1.80! En, misschien wil ik het zelf graag geloven, maar ik heb nog steeds het idee dat er toen iets goed is geschoten ofzo, vanaf toen kwam er ineens een stijgende lijn.
Ik mocht rustig gaan longeren of grondwerken, gecontroleerde beweging.... En wat later mocht ik rustig erop gaan stappen... Dat was begin september...
Inmiddels weer 3 mnd verder zijn we aardig bezig met een comeback.
Ben verschrikkelijk voorzichtig omdat ik heel bang ben iets te forceren, kan hierdoor zeggen dat ik misschien té voorzichtig ben, maar wil deze niet ook nog kwijt...
Heel lang verhaal geworden, maar bedankt voor t lezen
Opvallend iets.. Ik heb nooit zonder zadel mogen rijden (van James, vond ze gewoon echt niet leuk met als gevolg dat de kans groot was dat ik er snel aflag) maar ik kan nu (als ze niet ineens afsnijdt
) zonder zadel galoperen met haar 
