Geplaatst Een aantal jaren geleden kochten wij ons eerste paardje, Diablo, een Tinker. Hij was net gecastreerd (was klophengst), maar wist dat zelf nog niet. Hij dacht dus nogal dat hij nog een echte meneer was, we hebben heel wat te stellen gehad met 'm.
Maar toen de verhoudingen eenmaal duidelijk waren (en zijn hormonen wat rust kregen) werd het een heerlijk, zachtaardig dier, waar echt geen greintje kwaad in schuilt. Natuurlijk was hij wel eens ondeugend, maar nooit gemeen. We moesten vaak lachen als meneer het er niet mee eens was om buiten te rijden, dan probeerde hij echt van alles om er onder uit te komen.
Uiteindelijk kreeg mijn middelste dochter Daphne Diablo, omdat ze zo helemaal weg van 'm was. Ik vond het niet erg, ik had mijn eigen paard en mijn andere kinderen waren ook al voorzien. Die twee hadden samen een supertijd, het was echt een leuk team. Mijn stoere dochter met haar stoere, kleine, grote man.
Maar helaas, het rijden zit Daphne niet in het bloed en na heel lang discussiëren, twijfelen, weer proberen, heeft ze de knoop doorgehakt en ze wil niet meer rijden. Nu stond Diablo alleen nog maar werkloos in de wei. Als we de andere paarden ophaalden om te rijden, liep hij mee, want hij ging immers altijd mee? Dat was zo ontzettend sneu.....heel lang heb ik er over nagedacht. Wat moest ik nu doen? Diablo verkopen, zodat hij een ander blij kon maken? Of nu, met zijn amper 15 jaar bij ons met pensioen laten gaan?
Nee, dat kon ik 'm niet aandoen.
Dus, na een enorm moeilijke beslissing is hij dan verkocht. Een aantal weken geleden hebben we hem weggebracht naar zijn nieuwe eigenaar, een meisje van Daphnes leeftijd, die helemaal idolaat van hem was, meteen vanaf het eerste ogenblik. Diablootje vond het allemaal prima, die had niet eens door dat hij verhuisde. Het eerste wat hij deed, was eten
in zijn nieuwe wei. Toen ik nog even afscheid van 'm wilde nemen, rende hij hard voor me weg.....niet leuk voor mij, maar het gaf toch een goed gevoel. Hij zou me in ieder geval niet missen.En dat doet hij ook niet! Ik heb nog steeds contact met de nieuwe eigenaar (haar tante eigenlijk), in de kerstvakantie gaan we er logeren, we kunnen het prima met elkaar vinden. Diablo heeft het enorm naar zijn zin, met zijn nieuwe vriendjes en zijn nieuwe meisje die hem rijdt. Hij vindt het helemaal leuk. En dit is wat hij verdiende.
Diablo jongen, bedank voor de geweldige tijd die je ons gegeven hebt, nu mag je een ander blij maken. Geniet er van!
En nu, met zijn nieuwe baasje:
.
Fijn dat hij zo weer verder kan! 
twas een lieverd! 
