Geplaatst Ik heb deze week echt een topweek met Silence achter de rug en aangezien sommige van jullie ons graag volgen even een update-je van ons.
Het eerste momentje om trots op te zijn was afgelopen Woensdag. Het was warm en we hadden les gehad.
Silence was aardig bezweet en mijn instructrice stelde voor om hem even af te spuiten.
Dus ik moest al een beetje lachen.
Ik probeer Silence al 3,5 jaar af te spuiten, maar dat lukte nooit niet.
Hij draaide helemaal door zodra hij het water voelde.
Maar goed, toch geprobeerd.
Dus ik zet Silence op de wasplaats en rol de slang uit, waarop hij dus alweer zijn vaste onweersblik trok
Maar toch doorgezet en warempel...................hij trekt zijn lip op, maakt zijn hals lang en meneer heeft me daar toch staan te genieten. Ik heb me doodgelachen om de bekkies die hij trok
Maar natuurlijk heb ik hem super beloond, was erg trots op hem.
En ook vandaag was ik super trots, we hebben voor mijn gevoel een hele grote stap gezet.
Wat bij mij op nummer 1 staat met paardrijden is buitenrijden.
Maar bij ons op stal zijn wat mindere buren die erg agressieve honden hebben die aanvallen zodra je er langs komt.
De Herder is het probleem niet, die blaft wel maar doet niks. Het is echt de Rottweiler.
Hierdoor kunnen we al ruim een jaar niet meer naar buiten. Eigenlijk niemand meer op stal.
Met deze mensen valt helaas niet te praten en ze lachen je recht in je gezicht uit als je vraagt of ze de honden bij willen houden.
Vandaag kon ik geen honden bekennen.
Dus ik had 20 minuten gereden in de bak en heb toen de stap genomen om het nog één keer te proberen of we het terrein af konden.
In de bocht van het terrein naar de oprit ging Silence in zijn achteruit en wilde niet verder.
Ik heb hem even flink aangemoedigd en duidelijk been gegeven.
Heel langzaam ging hij stapje voor stapje verder op de oprit op.
Continu hield hij het huis van de buren in de gaten, maar toen hij merkte dat de honden er niet waren liep hij netjes het terrein af.
Nog niet zo ontspannen als zou moeten, maar we waren in ieder geval het terrein af
We zijn even rustig een stukje op en neer gestapt en toen kon ik hem met een lang teugeltje het terrein terug oprijden.
De herder dook wel even op, maar dat gaf geen problemen aangezien die dus enkel wat balft.
En lekker rustig kwam hij terug het terrein op.
Daarna heb ik Silence in de bak gezet en mijn zadel op de rand gehangen om te poetsen.
En ik sta te poetsen....voel een neusje tegen mijn schouder en vervolgens een paardje wat helemaal tegen mij aan staat.
Even echt een momentje voor ons twee
Toen ik klaar was met het zadel besloot Silence even te komen helpen poetsen. Hoe sociaal is ie toch
Was het niet zo, dat hij net een appel gegeten had
Konden we weer opnieuw beginnen, wat een lekker ding is het toch hé.
Maar ach....zo trots op hem....dan maakt dat echt helemaal niks uit.
Dan poets ik graag nog een keer. Al was het maar speciaal voor hem.
Zo, dat was weer even een update-je voor diegene die het leuk vinden.
Dank je wel.
Nee hoor, zonder gekheid, ik kan me dit soort geniet-momentjes helemaal voorstellen! 
Hebben jullie al eens om raad gevraagd bij de politie? 
