Geplaatst 
) Anyway, we schrijven eergister: meneer liep nog normaal helemaal achterin een beetje te drentelen van zal ik ja, zal ik nee de wei ingaan? (later toen ik naar huis ging was hij toch maar aan het grazen geslagen)Gister: een lege wei! Ik dacht van nou, dat komt wel vaker voor hè? een lege weide, vast op 'vakantie' in een ander weiland.
Vandaag: hij was er weer, alleen een beetje... tja? kweetniet, een beetje zielig uit zijn oogjes kijkende... ik kon het nog maar nét zien!
Vanmiddag: alweer lege weide. Niemand van buitenaf te zien in de stal, geen uitpiepend bruin hoofd, al rondloerende......
Vanavond kom ik de eigenaresse tegen van Sandal, en met een brok in mijn keel vroeg ik maar 1 vraag: waar was onze stoere jongen gebleven? nou, en daar kwamen de tranen: Afgevoerd. Ik heb maar gelijk gezegd sorry voor de verkeerde vraag, sorry sorry sorry! maar ze vond het niet erg dat ik die vraag stelde... ik had het ECHT met haar te doen! Mocht ze dit lezen toevallig: meis: nogmaals ontzettend veel sterkte toegewenst in deze zware tijd!
En dan te bedenken dat ik éérgister nog een paar mooie foto's van Sandal had gemaakt....
Sorry, ben een beetje van de kaart...
Nooit meer hinnikjes/zeuren om wat lekkers bij het hek, nooit meer gespitste oortjes naar mij al luisterende naar je naam als ik langs kwam fietsen....
Zal je missen knullie!
Heel veel sterkte ermee! 
als 10 jarige denk je zo hihi). 