Zie hier onze Jippe, 6 jarige Friese ruin:

Net uitgeladen op zijn nieuwe plek.
Ja ik ben een klein beetje trots


Even lekker de benen strekken

En alle indrukken in zich opnemen.
Het trailer laden vond hij wat spannend. Ik ben op de klep gaan staan en heb hem steeds geaaid en toegesproken en na een minuutje of 5 liep hij er zo op. Het rijden naar stal ging super. Daar aangekomen uitgeladen en op de paddock gezet. Na verloop van tijd wilde ik hem op stal zetten (stond zo'n 2 uur op de paddock) en toe wilde hij niet mee. Mijn hart ging flink te keer hoor. Zo'n bonk spieren naast je! even het halstertouw extra om zijn neus om iets meer zeggenschap te hebben, al doet hij niet echt vervelend of kwaad ofzo. Maar het bleek al snel dat hij omdat we weer richting trailer liepen wrs dacht dat ie daar weer in moest. Na enkele pogingen (steeds enkele stappen vooruit en weer stil staan) en hem bemoedigend toesprekend (dat ie ECHT niet weer de trailer in hoefde) hadden ik en mijn man hem erlangs en toen liep hij zo mee. De staldeur was even eng: donker en wat laag voor hem. Dus even kijken, een snuif, een klop op de hals dat het wel goed was en hij liep met me mee.
Vanavond na het eten nogmaals geweest en nu de paddock opgezet met zijn buurman, een heel relaxed paard. Hij liep nog flink snuivend mee en schrok nog hier en daar, maar was wel braaf. Geen verkeerde hinnik gevallen, lekker rustig in de paddock kuieren en 1 sprintje in galop. En dus na ruim een half uur, drie kwartier terug naar stal. Ik ben achter zijn buurman aangelopen en meneer liep nu zo de stal in. OK ik heb hem nog niet aan een lang touwtje en hou hem vlak bij het halster vast, maar ik voel me er goed bij dat we dit nog even gedaan hebben. Heb ik tocvh ook de ervaring dat ie redelijk ontspannen met mij mee loopt.
Morgen ochtend gaan we weer (ik en de kinderen): lekker poetsen en met een beetje geluk de vuurdoop: de ruinengroep in waar ook zijn buurman bij staat. Maar misschien zet ik hem ook wel alleen op de paddock en doen we de wei maandag.