Bokt.nl

pien_2010 schreef:

Zelfde verhaal als 18 jarige meegemaakt (35 jaar geleden). De schrik is nooit meer echt over gegaan. Ik heb er toen echt een trauma aan over gehouden ook al was ik de enige in de groep die er niet vanaf gevallen was.
Jullie allemaal sterkte met angst overwinnen, gebeurtenis te verwerken en beterschap met de pijn van het vallen. Dit is echt wel heftig. Verwijten van: "eigen schuld dikke bult", doen alleen maar meer pijn (trappie na) en vind ik ongepast voor de slachtoffers. Want dat zijn jullie wel hoor.
Dit verhaal bevestigt mij in mijn eigen strenge begeleiding met buiten rijden. Ik ga altijd met twee hooguit drie (zomer wel eens vijf gedaan als maximum en paarden kenden ik goed) paarden buiten waarvan twee van mezelf de derde van iemand anders. Ik rijd altijd voorop en ben heel kien op hoe de paarden zich laten terug rijden. soms zijn die van ons ook van: "toe maar mag het gas er op", met name in de winter.
Dan gaan ze wat drammen. Zodra ik dat merk gaan wij die rit niet galopperen en word ik heel streng "op iedere pas wordt gereden in het tempo dat wij bepalen en niet het paard". Als we willen gaan galopperen dan gaan we in een rustige draf over en dan kijk ik achterom naar mijn man en als hij mij een knikje geef zet ik mijn paard in een rustig hand galopje aan. Daarna als dat goed gaat wil ik nog wel eens wat harder gaan. Mijn man mag absoluut niet zijn paard laten passeren of langszij brengen (paardjes willen natuurlijk ook graag laten zien aan elkaar wie de snelste is). Mijn man (68 jaar met 5 rij ervarings jaren) vindt mij wel eens te voorzichtig maar zodra paarden in een groepje zijn speelt ook het kudde gedrag mee. In een grote groep zelfs met vreemde paarden een buitenrit maken vind ik gewoon poepie link. Zal ik zelf nooit meer doen.
Heel erg jammer vind ik het dat jullie dit ook hebben moeten ervaren. Nogmaals sterkte en leg de berichten die de "schuld" bij jullie leggen maar naast je, want dat is gewoon niet tof. Het zal en kan iedereen die heel lang paard rijdt een keer gebeuren. Je moet gewoon ook wat geluk hebben hoe braaf de paarden ook zijn. Jullie zelf kunnen met elkaar terug kijken en een evaluatie doen van wat ging fout en hoe kunnen we dit in de toekomst voorkomen. Daar zijn jullie mans en vrouws genoeg voor!

Mellis86 schreef:

De begeleidster was voorop met het aangalopperen, maar doordat het gat te groot was verder naar achter, werd ze al heel snel ingehaald door alle andere paarden. En was toen dus niet meer voorop.

Met mijn rug gaat het naar omstandigheden goed. Het zijn 'slechts' spieren en wat kneuzingen. Vooral mijn bekken / heup doet erg zeer. Ik kan moeilijk lopen, slecht zitten en ook slecht liggen (dus dat gaat lekker). Alles is mooi blauw en dik. De dokter in het ziekenhuis verwacht een herstelperiode van minimaal een week. Ben benieuwd, hopelijk ben ik er snel van af en kan ik weer lekker op mijn eigen paardje.

AnneH_87 schreef:

Waves schreef:

Niet eens aan de andere kant... de verhuurder is verantwoordelijk. Onervaren ruiters hoeven en kunnen zelf niet de inschatting te maken wat ze aankunnen, dat is aan de verhuurder! Wat Billy zegt klopt dus simpelweg niet.

Als je schade hebt TS, al is het een gescheurde broek, dan zou ik direct de manege aansprakelijk stellen. Misschien leren ze dan wat beter op te letten aan wie ze paarden meegeven. Je zal er gelopen hebben met je kinderen zeg, er had ik weet niet wat kunnen gebeuren.

Precies!!

De verhuurder moet zorgen dat het voor de ruiters veilig is...
Zij is gewoon 100% aansprakelijk te stellen... Jouw verzekering moet die van haar aansprakelijk stellen, nou voor haar hopen dat zij een aansprakelijkheidsverzekering heeft voor haar bedrijf...