Bokt.nl

**Geplaatst**: 26-08-11 09:29

Geplaatst: 26-08-11 09:29

Mooi Suelza!
Toch vraag ik me af hoe getraumatiseerd| moeilijk dit paard nu werkelijk is.. ze blijkt opmerkelijk vergevingsgezind en willig om mee te werken. Het geheim zit natuurlijk in de benadering van het dier - wat dat betreft doe je het heel goed: kleine beetjes, op tijd ophouden zodat je niet overvraagd en op een positief moment stoppen.
Ik vermoed dat de eerdere trainers daar (veel) minder rekening mee gehouden hebben - als je wilt 'presteren' of 'resultaten op korte termijn' wilt behalen, gaat het meestal mis, zeker als het paard niet de kans krijgt om dingen te begrijpen en te verwerken.
Zo vraag ik me ook af hoe de eigenaresse van het paard hierin staat - en vergeef me als ik het fout analyseer - maar kan het zijn dat hier meer sprake is van mensenfouten dan paardenfouten? Hoe is haar interactie met het paard ?

Ik hoop Suelza, dat je mijn kritische noten niet ziet als het ondermijnen van jouw glorie - ik draag slechts puzzelstukjes aan! Wat je tot nu toe hebt beschreven en laat zien.. daar denk ik bij: gingen alle mensen maar zo met hun paard om, dan waren er heel wat minder problemen! Fijn om te lezen!!

**Geplaatst**: 26-08-11 10:08

Re: De Lusitano; een sprookje of een nachtmerrie? [casus]

Geplaatst: 26-08-11 10:08

Ben Elise niet, maar heb wel wat ervaring met een Iberiër. En mijn ervaring is dat Iberische paarden enorm snel geraakt zijn, maar ook enorm vergevingsgezind. Mits ze net respect worden benaderd.
Grofheid en druk wordt niet gewaardeerd (understatement). Bij rust en respect willen ze heel graag met je werken.

**Geplaatst**: 26-08-11 10:24

Re: De Lusitano; een sprookje of een nachtmerrie? [casus]

Geplaatst: 26-08-11 10:24

Suelza, wat een leuk en interessant topic heb je geopend!!
Wat goed van je dat je deze merrie op deze manier met veel rust en geduld kunt "helpen".
Veel succes en ik blijf je ook volgen.

**Geplaatst**: 26-08-11 10:39

Geplaatst: 26-08-11 10:39

Jannepauli schreef:
Mooi Suelza!
Toch vraag ik me af hoe getraumatiseerd| moeilijk dit paard nu werkelijk is.. ze blijkt opmerkelijk vergevingsgezind en willig om mee te werken. Het geheim zit natuurlijk in de benadering van het dier - wat dat betreft doe je het heel goed: kleine beetjes, op tijd ophouden zodat je niet overvraagd en op een positief moment stoppen.
Ik vermoed dat de eerdere trainers daar (veel) minder rekening mee gehouden hebben - als je wilt 'presteren' of 'resultaten op korte termijn' wilt behalen, gaat het meestal mis, zeker als het paard niet de kans krijgt om dingen te begrijpen en te verwerken.
Zo vraag ik me ook af hoe de eigenaresse van het paard hierin staat - en vergeef me als ik het fout analyseer - maar kan het zijn dat hier meer sprake is van mensenfouten dan paardenfouten? Hoe is haar interactie met het paard ?

Ik hoop Suelza, dat je mijn kritische noten niet ziet als het ondermijnen van jouw glorie - ik draag slechts puzzelstukjes aan! Wat je tot nu toe hebt beschreven en laat zien.. daar denk ik bij: gingen alle mensen maar zo met hun paard om, dan waren er heel wat minder problemen! Fijn om te lezen!!

Ik denk dat er idd veel mensenfouten gemaakt zijn bij dit paard. Een paard kan het in mijn ogen niet fout doen. Dan heeft het paard verkeerde signalen gekregen of is niet begrepen. En die fout ligt bij de mens. En ik denk dat Suelza precies de juiste manier van benaderen heeft. Want daar ligt het hem in. Klein (heel klein voorbeeldje

) toen ik mijn paard 2 jaar geleden kocht had ik emailcontact met de eigenaar daarvoor die hem 3 jaar gehad had (vanaf 3 tot 6) (verkopers hadden hem niet zo lang en hadden wat problemen met hem. O.a. voetje geven voor krabben dat ie dat gewoon niet deed. Dus ben een stap terug gegaan naar de eigenaar ervoor om te horen hoe die ermee omging) Kreeg te horen dat paard te eigenwijs en koppig was in dat soort kleine dingen en dus idd geen voetjes gaf als hij geen zin had, niet op commando om wilde keren aan de longe (was hem niet te leren) etc. Ik zeg niet dat ik zo een paard kan benaderen als Suelza maar ook ik probeer dit met respect voor het dier te doen. Ik heb nooit problemen gehad met voetjes geven, commando keer om zat er met 3 weken op een positieve manier in en als je ziet hoe werkwillig hij nu is

. Nu was dit geen sterk getraumatiseerd paard (hoewel 3 jaar met een te krap zadel moeten presteren op wedstrijd vanaf dat je 3,5 bent geen makkie is) maar meer een onbegrepen, overvraagd paard.

**Geplaatst**: 26-08-11 12:33

Geplaatst: 26-08-11 12:33

BrankaZ schreef:
Ben Elise niet, maar heb wel wat ervaring met een Iberiër. En mijn ervaring is dat Iberische paarden enorm snel geraakt zijn, maar ook enorm vergevingsgezind. Mits ze net respect worden benaderd.
Grofheid en druk wordt niet gewaardeerd (understatement). Bij rust en respect willen ze heel graag met je werken.

Ja klopt als een bus. Hier ben ik het volkomen mee eens

**Geplaatst door de TopicStarter** : 26-08-11 12:47

Geplaatst door de TopicStarter : 26-08-11 12:47

Jannepauli schreef:
Mooi Suelza!
Toch vraag ik me af hoe getraumatiseerd| moeilijk dit paard nu werkelijk is.. ze blijkt opmerkelijk vergevingsgezind en willig om mee te werken.

Zoals ik al eerder heb aangegeven, het paard is door zeer vooraanstaande trainers getraind. Zeker niet de minste. Deze hebben dit paard niet zadelmak gekregen, in die zin dat het paard ze niet eens op laat stappen.

Ik weet wat er met dit paard gebeurd is en dit zou menig paard een trauma opgeleverd.

Dat het paard zich nu bereidwillig toont naar mij toe is volgens de eigenaresse de eerste keer dat dit paard dit uberhaupt doet.

Besef goed, ik ben er nog lang niet. Als ik volgende week een stap teveel zet, ben ik de zoveelste trainer die niets meer met dit paard kan beginnen. Alles stapje voor stapje... Er is in 4 jaar van training gewoon teveel fout gegaan.

Bedankt voor je advies overigens. Het is goed bedoeld en dat stel ik enorm op prijs. Weet wel dat ik dit werk al ruim 10 jaar doe en al aardig wat extreme gevallen voor mijn kiezen heb gehad. Ik weet dondersgoed waar ik mee bezig ben en hhet moment dat ik denk dat ik het niet voor elkaar krijg, begin ik er niet aan. Uit veiligheid voor mezelf, respect voor het paard en om een eigenaar niet onnodig op kosten te jagen.

Gelukkig *klopt af* is het mij nog niet gebeurd, maar ook ik word ouder en zal wellicht over 10 jaar andere keuzes moeten maken als nu...

**Geplaatst**: 26-08-11 17:51

Geplaatst: 26-08-11 17:51

Hi Elise!
Wat fijn om weer wat van je te lezen, ik heb je verhalen gemist!
Zo te lezen heb je aardig wat werk aan deze merrie, maar dat is wel aan jou besteed.
Ik ga deze casus zeker volgen, heel interessant weer!

**Geplaatst**: 26-08-11 18:13

Re: De Lusitano; een sprookje of een nachtmerrie? [casus]

Geplaatst: 26-08-11 18:13

ziet er goed uit! ben benieuwd naar morgen! leuke verslagen maak je.

**Geplaatst**: 26-08-11 18:18

Re: De Lusitano; een sprookje of een nachtmerrie? [casus]

Geplaatst: 26-08-11 18:18

Jeetje zeg, wat ontzettend tof en bijzonder om dit zo te lezen. Je schrijft inderdaad heel prettig en je beschrijft het naar mijn idee ook lekker ruim zodat wij precies meekrijgen hoe wat en waar. T hele plaatje wordt meegegeven, lekker veel informatie en duidelijk zat. Ik hoop echt dat het je lukt om deze merrie haar vertrouwen terug te geven en dat haar baastje op den duur -lees; zodra beide er klaar voor zijn- er ook van kan gaan genieten ^^.

Super!

**Geplaatst**: 27-08-11 09:36

Geplaatst: 27-08-11 09:36

Het verschil in reactie op personen heeft mijn Portugees ook al duidelijk laten zien.
Hij woont nu een jaar bij mij (is inmiddels 4) en ik kan al vanaf dag één met hem lezen en schrijven.

Mensen op stal noemen mijn Portugese Verleider een makkelijk paard. Op zich ben ik daar trots op, maar ik weet dat hij slecht makkelijk is, omdat hij en ik elkaar (meestal) begrijpen en ik hem alle ruimte van de wereld geef om te verwerken waar we mee bezig zijn. Ik probeer hem zo goed mogelijk te lezen en zet zijn ontwikkeling voorop, niet mijn wensen om te rijden, te werken, te... Met andere woorden: we gaan zo snel als hij kan en nodig heeft (mentaal heeft hij uitdaging nodig), maar zeker niet sneller dan mogelijk en goed is. En dat is een daadwerkelijk puzzel en uitdaging. Ik moet opletten en creatief zijn.

Echter heb ik mijn lieve paardenman pas geleden gezien toen een stalgenootje van mij hem uit het weiland haalde. Toen was het lieve er wel af. Hij zette in haar ogen blijkbaar te vroeg de bocht in naar rechts (op weg naar stal) en liep daardoor tegen haar aan. Dat was in mijn ogen niet omdat hij het verkeerd deed, maar omdat zij niet duidelijk was in de weg die ze zouden lopen. Het was ook geen drama overigens, maar haar correctie was voor hem blijkbaar onverwacht, onterecht, te groot en op een niet prettige manier. Ineens stond hij boos met zijn voorbeen te slaan. Daarop reageerde zij met erg veel lichamelijk druk (te groot, harde stem, onrust in haar lichaam en echt boos), waardoor hij blijkbaar alleen nog maar harder bij haar weg wilde. Ik heb hem overgenomen en het was ook direct weer goed.

Opmerking van haar kant was dat ik mijn paard moest opvoeden. Mijn reactie was een lach en de opmerking dat dit dus juist opgevoed was

Heerlijk spiegelend paardje is het.
Dit gedrag heb ik hem niet eerder zien vertonen en hij wordt vaker buiten gezet en binnen gehaald door andere mensen. Is geen enkel probleem.

Dit was voor mij duidelijk een voorbeeld van het verschil in wat ik zie als leiderschap en slechts dominantie. Niet van het paard, maar van de mens. Deze persoon is slechts dominant, geen leider. Werpt zich helaas wel op als ervaren paardentrainer...

Uhm.... waarom typte ik dit...

Weet ik niet meer....

In ieder geval hoop ik dat ik van dit topic alleen nog maar meer kan leren.

**Geplaatst**: 27-08-11 17:02

Re: De Lusitano; een sprookje of een nachtmerrie? [casus]

Geplaatst: 27-08-11 17:02

Super gaaf om dit te lezen als zestienjarig meisje, kan ik hier ook onwijs veel van leren! Ik vind het werkelijk super knap dat je zo een rust en geduld kan hebben met iets! Ben nieuwschierig hoe dit verder loopt!

**Geplaatst**: 27-08-11 17:13

Geplaatst: 27-08-11 17:13

Oooh wat mooi dat ze echt wel ervoor openstaat. Maar ook weer triest, dat het zo lang heeft moeten duren voordat er een juiste persoon is die deze merrie helpt. Zo zie je maar weer, paarden willen wel maar mensen verpesten vaak veel bij de paarden. En wat een geluk dat deze merrie echt een lieve eigenaresse heeft dat wil ik hier nogmaals zeggen.

**Geplaatst**: 27-08-11 20:39

Re: De Lusitano; een sprookje of een nachtmerrie? [casus]

Geplaatst: 27-08-11 20:39

Hoe is het vandaag gegaan?
Reageerde ze weer zo positief?

**Geplaatst**: 27-08-11 20:50

Re: De Lusitano; een sprookje of een nachtmerrie? [casus]

Geplaatst: 27-08-11 20:50

ik ga dit ook volgen!
Leuk!
Mijn paard was ook zo precies zo.
Dus ben benieuwd hoe jij het oplost!

**Geplaatst**: 27-08-11 22:05

Geplaatst: 27-08-11 22:05

Elise, Je hebt in de OP geschreven dat je geen oordeel wilt geven over de training die vooraf is gegeven, maar misschien dat je in de loop van dit topic er toch ongemerkt meer over gaat vertellen, dat lijkt mij haast onoverkomelijk.
Je schreef dat het de vorige trainer niet gelukt was het paard zadelmak te maken of op te stappen.
Kun je en wil je wat meer kwijt over de trauma's die het paard zou kunnen hebben, wat je in je vorige post suggereerde wat is er dan allemaal vooraf gebeurd?
en
wanneer wordt er eigenlijk gesproken van een serieus trauma?

**Geplaatst door de TopicStarter** : 28-08-11 08:51

Geplaatst door de TopicStarter : 28-08-11 08:51

Valt momenteel weinig te melden behalve dat ik sinds gisteren echt hondsberoerd ben!

Voorlopig ga ik even op dezelfde voet verder, niet teveel gekkigheid. Werd afgelopen keer overigens wel hinnikend vegroet

haha

@ bedouin, wat gebeurd is, is gebeurd. Het is niet aan mij om daar iets over te gaan roepen en het is zeker ook niet allemaal fout geweest maar soms, als er bepaalde grenzen overschreden zijn, is rust de enige helende factor.

Vwb wanneer iets een trauma is, dat is moeilijk te stellen. Dat bepaald ieder mens of dier zelfstandig. Een trauma kan ontstaan door bijv. Het veelvuldig overschrijden van grenzen, het meemaken van bepaalde gebeurtenissen die buiten het normale verwachtingspatroon vallen enzovoorts...

Waar het omgaat is het hier en nu, en hoe verder vanaf hier...

**Geplaatst**: 28-08-11 11:39

Geplaatst: 28-08-11 11:39

Oei sterkte Elise!

Fijn dat die goeie klik er is.

Dank je wel voor jouw visie. Een mooi standpunt om vanuit het hier en nu te denken met paarden.
Ik ben ook van mening dat - om het bij mijzelf te houden en niet te verzanden in generalisering- mijn enorme levendige gedachtenstroom ook wel eens verwarrend meewerkt in wat ik doorgeef aan mijn paard. Zodoende verwarrende impulsen meegeef en geen simpele duidelijkheid schep.

Teveel nadenken over een verleden heeft soms inderdaad weinig nut het veroorzaakt enkel een extra blokkering of afkadering van het vrij denken.
In trauma's denken is ook niet zinvol lijkt me, dat houdt mens en dier vast en beperkt imo ontwikkeling. Het is de truuk hernieuwd plezier te creeren waar negatieve stress afwezig blijft.

Ik vind het heel inspirerend dat je openheid geeft in jouw werkwijze. Ik kijk uit naar je volgende verslag.

**Geplaatst**: 28-08-11 13:22

Geplaatst: 28-08-11 13:22

Interessant topic!
Ben heel benieuwd hoe het verder gaat!

qua gevoeligheid herken ik heel veel in mijn ontzettend gevoelige lusitano merrie...

**Geplaatst**: 28-08-11 14:32

Geplaatst: 28-08-11 14:32

Suelza schreef:
Valt momenteel weinig te melden behalve dat ik sinds gisteren echt hondsberoerd ben!

Voorlopig ga ik even op dezelfde voet verder, niet teveel gekkigheid. Werd afgelopen keer overigens wel hinnikend vegroet haha

@ bedouin, wat gebeurd is, is gebeurd. Het is niet aan mij om daar iets over te gaan roepen en het is zeker ook niet allemaal fout geweest maar soms, als er bepaalde grenzen overschreden zijn, is rust de enige helende factor.

Vwb wanneer iets een trauma is, dat is moeilijk te stellen. Dat bepaald ieder mens of dier zelfstandig. Een trauma kan ontstaan door bijv. Het veelvuldig overschrijden van grenzen, het meemaken van bepaalde gebeurtenissen die buiten het normale verwachtingspatroon vallen enzovoorts...

Waar het omgaat is het hier en nu, en hoe verder vanaf hier...

Super hoe je met dit dier omgaat en echt heel fijn om te lezen dat ze ookal direct reageert op je benadering.Ik denk dat er inderdaad heel vaak grenzen worden overschreden bij paarden.Wat vooral vaak gebeurd in mijn ogen bij dingen als het zadelmak maken,ik ben heel benieuwd naar hoe dit dier zich verder gaat ontwikkelen.Maar ik denk dat de weg die jij bewandeld op dit moment de enige juiste weg voor dit dier is.

**Geplaatst**: 28-08-11 15:10

Geplaatst: 28-08-11 15:10

Suelza schreef:
Vwb wanneer iets een trauma is, dat is moeilijk te stellen. Dat bepaald ieder mens of dier zelfstandig. Een trauma kan ontstaan door bijv. Het veelvuldig overschrijden van grenzen, het meemaken van bepaalde gebeurtenissen die buiten het normale verwachtingspatroon vallen enzovoorts...

Allereerst beterschap!!

Wat de gequote tekst betreft: Tsja... als je het hebt over veelvuldig grenzen overschrijden, denk ik dat dat bij mijn paard idd wel gebeurd is. Geeft me weer eens een andere kijk erop. Ben alleen maar blij dat ik hem dan tijd en rust en ruimte gegeven heb om tot zichzelf te komen.

Wanneer ga je weer naar dit paard?

**Geplaatst**: 28-08-11 15:25

Re: 'een sprookje of een nachtmerrie?' [casus]

Geplaatst: 28-08-11 15:25

Wat een mooi paard, zonde dat er ongeduldig mee is omgegaan!
Ben wel benieuwd naar verhalen/foto's uit de toekomst.

En beterschap

**Geplaatst**: 29-08-11 10:04

Re: 'een sprookje of een nachtmerrie?' [casus]

Geplaatst: 29-08-11 10:04

Beterschap! Wel fijn dat je met het paard toch al een stap in de goede richting hebt gemaakt. ik ben enorm gecharmeerd door jouw manier van omgaan met paarden...

**Geplaatst**: 29-08-11 11:49

Re: 'een sprookje of een nachtmerrie?' [casus]

Geplaatst: 29-08-11 11:49

Ik hoop dat je je inmiddels wat beter voelt en je het draadje binnenkort weer kunt oppikken.
Toch nog dit: ik denk dat het voor de meelezers en meelevers best informatief zou zijn om te weten wat voorafgaand met dit paard kennelijk zo misgegaan is. Natuurlijk hoef je geen namen of methodes te noemen - dat is ook niet relevant. Maar een beetje weten wat er gedaan is, lijkt me belangrijk: ook voor jou zelf in je hernieuwde poging het paard 'handelbaar' en happier te maken. En het meer vertrouwen in de mens te geven.
Heb je die informatie overigens uit eigen waarneming of van de eigenaar? En wat mij ook interesseert te weten is: hoe is de relatie van de eigenaar met het paard? En ga je haar bij de volgende stappen betrekken? Ze zal het toch ooit zelf moeten kunnen oppakken?
Hoe stel je je dat voor?

**Geplaatst door de TopicStarter** : 29-08-11 17:33

Geplaatst door de TopicStarter : 29-08-11 17:33

Jannepauli schreef:
Ik hoop dat je je inmiddels wat beter voelt en je het draadje binnenkort weer kunt oppikken.
Toch nog dit: ik denk dat het voor de meelezers en meelevers best informatief zou zijn om te weten wat voorafgaand met dit paard kennelijk zo misgegaan is. Natuurlijk hoef je geen namen of methodes te noemen - dat is ook niet relevant. Maar een beetje weten wat er gedaan is, lijkt me belangrijk: ook voor jou zelf in je hernieuwde poging het paard 'handelbaar' en happier te maken. En het meer vertrouwen in de mens te geven.
Heb je die informatie overigens uit eigen waarneming of van de eigenaar? En wat mij ook interesseert te weten is: hoe is de relatie van de eigenaar met het paard? En ga je haar bij de volgende stappen betrekken? Ze zal het toch ooit zelf moeten kunnen oppakken?
Hoe stel je je dat voor?

En toch ga ik dat niet doen. Ik wil graag privacy van zowel eigenaar- als paard kunnen waarborgen en het verstrekken van meer informatie kan dit in het geding brengen.

Daarnaast ben ik er zelf niet bij geweest en kan en wil ik er dus ook verder niets over kwijt. Het enige waar ik over wil vertellen, is over het 'hoe nu verder' en niet over 'het wat is geweest' (herhaaldelijke vragen hieromtrent worden dan ook niet beantwoord). Dat kan enkel resulteren in het op slot gaan van het topic en het moet ook zeer zeker geen reltopic worden.

Wellicht dat ik in mijn volgende casus wel meer informatie kan verstrekken, maar dat weet ik niet.

De relatie tussen eigenaresse en paard is prima, het paard weet dat de eigenaresse geen rare fratsen met haar uithaalt.

Uiteraard zal ik de eigenaresse er uiteindelijk in betrekken, maar dat is in dit stadium nog helemaal niet aan de orde. Eerst moet ik zelf met het paard kunnen werken.

Momenteel gaat het overigens wel goed, ik kan al aardig met het paard spelen in de bak, ze volgt en ze wilt zelfs een beetje stoeien en gek doen met me. Het vertrouwen begint te groeien. Echter, alles gebeurd momenteel nog in vrijheid, dus enkel met een touwhalstertje om (steeds zelfde ritueel, uiteindelijk zal een kaptoom/hoofdstel, het touwhalster moeten vervangen etc. kortom, er wordt structuur aangebracht, als ze met mij gaat werken, krijgt ze iets om het hoofd, ditzelfde geldt straks voor om het lijf. Zodat ze straks weet, werken = met halster en singel en dus 'normaal' en vervolgens werken = met hoofdstel en zadel zodat het uiteindelijk geen extra spanning op moet gaan leveren).

Zeker in een dergelijk geval zorg ik dat ik keer op keer dezelfde stappen doorloop, zodat het paard weet waar het aan toe is en het vertrouwen krijgt doordat steeds dezelfde dingen gebeuren die binnen het (gestuurde) verwachtingspatroon vallen.

Zo heb ik haar inmiddels ook geleerd dat als ik naast haar sta, ze haar snoepje niet krijgt als ik voor haar sta, maar als ik over haar heen hang. Wat in het begin natuurlijk alles behalve op prijs gesteld werd. Maar na 100.000 keer herhalen :')

wist ze dat ze dat snoepje alleen kreeg, als ik met mijn arm over haar heen hing en het haar zijdelings vanaf de flank aangaf en ze het daar dus moest pakken. Zo leert ze dus dat ze daadwerkelijk moeite moet doen om een beloning te krijgen en gaat ze begrijpen dat 'goed werk' een beloning oplevert en ze dus niet 'zomaar' iets krijgt en kun je bewerkstelligen dat een paard steeds verder voor je gaat. Beetje a la het principe van clickertraining.

Inmiddels is dit dusdanig uitgebouwd dat als ik op een ton ga staan, ze naast de ton moet gaan staan en ik dan precies hetzelfde ritueel (wat ze dus herkende van de voorbereidende oefening) herhaal. Dus over haar heen hangen en het dan al hangend over haar rug aangeef. In eerste instantie rende ze steeds weg, maar het gaat al beter. Ze accepteerd nu dat ik over haar heen hang als ze los staat. Alhoewel ze nog steeds met regelmaat onder mij vandaan spurt, maar goed, dat mag. Ik dwing haar niet te blijven staan, ik blijf echter wel herhalen totdat ze blijft staan.

Inmiddels zijn we hierin weer redelijk gevorderd en kan ik er overheen hangen, blijft ze wachten, kan ik er weer bij vandaan gaan en haar aan de voorkant belonen. Dit vind ze nog wel heel erg spannend overigens en zal nog veel herhaling nodig hebben.

Maar dus van erbij staan en bij mij wegrennen, zijn we inmiddels tot het punt gekomen van eroverheen kunnen hangen, er zelf bij vandaan kunnen gaan en haar laten wachten op een beloning.

Ze moet gewoonweg gaan accepteren dat er van alles boven haar rug gebeurd zonder dat dit nare gevolgen heeft.

Voorlopig kost dit overigens wel de nodige moeite en een engelengeduld (straffen heeft absoluut geen zin, enkel de kracht van herhaling en beloning loont) dus we herhalen ditzelfde verhaal totdat ik een ons weeg en zij 200 kilo is aangekomen (van alle appeltjes :')

).

Wordt vervolgd...

**Geplaatst**: 29-08-11 18:37

Re: 'een sprookje of een nachtmerrie?' [casus]

Geplaatst: 29-08-11 18:37

leuk om te lezen dat ze hetnu al toelaat!:)