
Moderators: Coby, balance, Dyonne, Sica, C_arola, Neonlight, Firelight
randie schreef:dan moet je inderdaad een tussenweg zien te vinden hierin. Vriendelijk maar wel consequent en streng op zijn tijd en dit is goed aan te leren met hulp. Mijn paard had me ook helemaal inpakt doordat ik te soft was en werd hier gevaarlijk door. Eigen stomme schuld uiteindelijk is het allemaal goed gekomen zijn de verhoudingen weer rechtgezet en heb ik er een wereld beest aan gehad. Iedereen maakt zo zijn fouten.
Apple schreef:Als de grote boog de meest veilige oplossing op dat moment is dan zie ik daar geen probleem in![]()
Hangt ook weer helemaal van de situatie af. Als er plots op de route betonblokken verschijnen die er eerst niet waren dan mag er van mij best een grote boog zijn. Als die betonblokken er al 100 jaar staan en hij tot die tijd er altijd normaal langs is gegaan dan wordt hij toch wel even boos toegesproken en wellicht een por met mn hiel.
polly2 schreef:TS: ik bedoel met geduld juist niet een softe aanpak.
Maar juist: consequent en duidelijk. Wat vandaag zo is...is morgen ook zo...en niet anders.
Wat jij beschrijft over die betonblokken, ik ken zulke situaties ook. Ik ben dan ijzig kalm (dat bedoel ik met geduld), maak me niet boos, vraag me niet af waarom ze er vandaag wel bang voor is en gisteren niet....interpreteer dingen niet als aanstellerij of zoiets...maar deal met het, op het moment dat het zich voordoet.
En daarbij probeer ik overtuigende hulpen te geven. En dat is soms een flinke hak, soms een tik met de zweep, soms een halve ophouding, soms een combinatie van meerder dingen.
Als het paard omhoog komt (wat ik met mijn Jazz ontelbare malen heb gehad), dan blijf ik ijzig kalm, negeer het omhoog komen, geef flink been en als het paard voorwaarts gaat roep ik "goed zo" en als ze weer in de staak gaat, begin ik gewoon weer opnieuw. Ik stap overigens nooit af....is ook in al de jaren dat ik paardrijd nooit nodig geweest.
Ik besef, dat ik veel meer ervaring heb dan jij, dus dat het makkelijk praten is voor mij....
Maar dat is wat ik bedoel met geduld: duidelijk zijn, de juiste hulpen geven en ijzig kalm blijven, totdat je je doel hebt bereikt....zonder echt van uit je tenen boos of bang te zijn.
jarrah schreef:Uhm ben ik de enioge die van mening is dat speeltuinen voor kinderen zijn en niet voor paarden... en als dat dier zo onhandelbaar is, vind ik het zelfs zwaar onverantwoordelijk om hem aan een of ander speeltoestel vast te maken terwijl er kinderen omheen rennen...
mick75 schreef:Een cursusje agressiebeheersing zou trouwens ook geen kwaad kunnen voor je, gezien de manier waarop je schrijft. Als je zo in het echt ook bent heb ik medelijden met je omgeving en vooral met je paard.
Zoezi schreef:polly2 schreef:TS: ik bedoel met geduld juist niet een softe aanpak.
Maar juist: consequent en duidelijk. Wat vandaag zo is...is morgen ook zo...en niet anders.
Wat jij beschrijft over die betonblokken, ik ken zulke situaties ook. Ik ben dan ijzig kalm (dat bedoel ik met geduld), maak me niet boos, vraag me niet af waarom ze er vandaag wel bang voor is en gisteren niet....interpreteer dingen niet als aanstellerij of zoiets...maar deal met het, op het moment dat het zich voordoet.
En daarbij probeer ik overtuigende hulpen te geven. En dat is soms een flinke hak, soms een tik met de zweep, soms een halve ophouding, soms een combinatie van meerder dingen.
Als het paard omhoog komt (wat ik met mijn Jazz ontelbare malen heb gehad), dan blijf ik ijzig kalm, negeer het omhoog komen, geef flink been en als het paard voorwaarts gaat roep ik "goed zo" en als ze weer in de staak gaat, begin ik gewoon weer opnieuw. Ik stap overigens nooit af....is ook in al de jaren dat ik paardrijd nooit nodig geweest.
Ik besef, dat ik veel meer ervaring heb dan jij, dus dat het makkelijk praten is voor mij....
Maar dat is wat ik bedoel met geduld: duidelijk zijn, de juiste hulpen geven en ijzig kalm blijven, totdat je je doel hebt bereikt....zonder echt van uit je tenen boos of bang te zijn.
Het is moeilijk uit te leggen in tekst, dat weet ik, maar als ik jou zo lees, dan heb ik eigenlijk precies hetzelfde gedaan vorige keer met die betonblokken. Hij is daar ook na funcioneel boos worden er gewoon zonder mokken langs gegaan. Dan misschien in een iets harder tempo dan wenselijk, maar wel controleer baar. Ik heb het zo gedaan:
Omdraaien, terugdraaien en lichtjes benen. Stilstaan en niet verder willen, iets harder benen. Achteruit lopen en weer stil staan, tik met de zweep en stem gebruik: Cisco hop, lopen.
Toen ging hij er zonder mokken langs.
Ik geef overigens nooit toe, al duurt het me een uur!
Ik heb de tijd, denk ik dan altijd bij mezelf.
Macho_C schreef:gek dat hij opeens schrikt van het stroomdraad ; als hij op de wei staat , staat het ook aan ?. Bij ons op stal heeft zoon paard dat ook als het stroom aan staat gaat ze er niet in of uit .. ik denk dat je misschien echt een band moet proberen op te bouwen . dat jij daar met Volle vertrouwen staat en dat hij denkt van oow als hij gaat ga ik ook wel .. dat hij blind op jou vertrouwd !