Bokt.nl

Citaat:

Eiwitgehalte en eiwitfractie
Bij het bepalen van het eiwitgehalte of de eiwitfractie in het bloed wordt gelet op het totaal eiwitgehalte van het bloed en de verdeling ervan in eiwitfracties (albumine, α-, β-, en γ- eiwit).

Het totaal eiwitgehalte kan verlaagd zijn door eiwitverlies (via de darm bij bv. diarree of via de nier bij een nierziekte), te lage opname van eiwitten met bijvoorbeeld het voer of problemen met de eiwitaanmaak in de lever.

Het totaal eiwitgehalte kan verhoogd zijn bij bijvoorbeeld uitdroging (dit is slechts een relatieve verhoging doordat er vocht is verloren) of doordat bij een ontsteking veel ontstekingseiwitten worden aangemaakt.

Bij beoordeling van de verdeling van het totaal eiwitgehalte in de verschillende fracties kunnen we denken aan de volgende afwijkingen: albumine, de bloedwaarde hiervan is verlaagd bij die nierafwijkingen waarbij albumine verloren gaat in de urine. α- eiwit, de bloedwaarde hiervan is verhoogd bij een ernstige acute ontsteking. β- eiwit, de bloedwaarde hiervan is verhoogd als het paard langdurig een worminfectie heeft. γ- eiwit, deze waarde is verhoogd bij een pussige ontsteking zoals bijv. droes. Met name afwijkingen in de laatste twee waarden komen vaak voor.