Bokt.nl

sanne83 schreef:

Dus pijn is altijd vechten voor het leven?

_Nelleke_ schreef:

Ok, ik heb me nog nooit in een discussie gemengd over Gert v/h Hof en ik snap niet dat deze man bij zoveel mensen als een soort van held wordt gezien.

Ik heb meerdere filmpjes gezien van deze man en ik blijf er misselijk van worden. Oké, hij kan goed zitten. Maar daarmee is voor mij dan ook echt alles gezegd.

Wat ik me afvraag, zijn ALLE paarden die bij Gert komen fysiek 100% in orde? Hoe wordt dit gecheckt?
In hoeverre heeft hij verstand van de biomechanica van het paard? Want aan zijn werkwijze te zien weet ie niet heel veel van het paardenlijf en waar het wel en niet kan/mag buigen.

Ik heb er nog nooit een passend zadel op zien liggen bij Gert. Alle signalen van het paard worden totaal genegeerd. Paard wordt gewoon gebroken en de mond wordt gesnoerd om nog maar 'iets te zeggen'.

Wat ik me nog meer afvraag, de mensen die hun paard naar Gert brengen, waarom in vredesnaam? Naar mijn idee is Gert v/h Hof je aller aller allerlaatste uitweg met een zeer dominant uit de kluiten gewassen 100% fysiek en mentaal gezond paard, waarbij alles op alle fronten al in orde is (voeding, huisvesting, sociaal contact, 100% fysiek gezond, zadel, wederzijds respect en vertrouwen op de grond) maar waarbij het rijden echt niet lukt.

En waarom heb ik nou bij AL die paarden die bij Gert lopen het idee dat bovenstaande (dikgedrukte) gewoon niet het geval is.

Colway schreef:

Maar die paniek wordt dan toch ergens door veroorzaakt? Deze discussie ging erom dat een paard zomaar achterover klapte. Dat kan gewoon niet of hij moet motorische problemen hebben Als een paard vanuit paniek reageert is er iets dat hem de paniek bezorgde.

Vala schreef:

Ik zie het zo: dit dier krijgt nog een kans, had ook gelijk de worst ingekund met dit gedrag
En hoe graag we ook willen, soms is er gewoon echt niks medisch te vinden en dat heb ik van zeer nabij ook meegemaakt en dan ben je mooi de klos met zo'n paard wat rijden betreft.

Air schreef:

Vala schreef:

Ik zie het zo: dit dier krijgt nog een kans, had ook gelijk de worst ingekund met dit gedrag
En hoe graag we ook willen, soms is er gewoon echt niks medisch te vinden en dat heb ik van zeer nabij ook meegemaakt en dan ben je mooi de klos met zo'n paard wat rijden betreft.

Ik vraag mij zelf af wat ik liever zou hebben... dood of leren dat je pijn niet mag uiten terwijl je pijn hebt.

Soms inderdaad.... HEEL soms. Maar dat is echt niet te zeggen na zo'n korte periode.


In wat voor wereld leven we als er van dieren liever het slechtste wordt uitgegaan dan te kijken of er echt niks aan de hand is?
Wezens die zo puur reageren... niet kunnen denken zoals wij doen en reageren vanuit instinct.

Colway schreef:

Air hoe weet je nou zo zeker dan dat dit dier pijn heeft?

Air schreef:

Dat kan ik niet zeker weten.
Punt is dat niemand weet of dit dier pijn heeft. En zolang je dat niet weet, hoor je een laatste redmiddel niet als eerste te gebruiken.

Air schreef:

Dat kan ik niet zeker weten.
Punt is dat niemand weet of dit dier pijn heeft. En zolang je dat niet weet, hoor je een laatste redmiddel niet als eerste te gebruiken.

_Nelleke_ schreef:

Colway schreef:

Air hoe weet je nou zo zeker dan dat dit dier pijn heeft?

Colway, mag ik jou vragen of je ooit een paard bent tegengekomen die geen pijn had, lekker in z'n vel zat (als in: huisvesting, sociaal contact, voeding e.d. in orde) en die dit gedrag vertoont?

Cassidy schreef:

sanne83 schreef:

Dus pijn is altijd vechten voor het leven?

Waar zeg ik dat? Ik reageer op een reactie dat de hupsjes van vosje in beginfilmpjes knokken is alsof het leven er vanaf hangt. Ik zie gecontroleerde hupsjes en paard weet duidelijk hoever hij kan gaan zonder achterover te klappen.

Cassidy schreef:

En dan de vraag of de reactie puur is of het paard inmiddels heeft geleerd dat hij met bepaalde acties kan winnen.

En dan weer de vraag: paard dood (is zo definitief) of even ergens doorheen werken na voldoende revalidatie na een blessure (als er al een blessure is geweest). Voldoende revalidatie is dan weer relatief, en dan weer, waar leg jij de grens in wat je mag doen van jezelf en wanneer besluit je om een levend wezen af te maken? Dat is een vraag die alleen jij jezelf kunt stellen en jij moet voor de rest van je leven met die beslissing leren leven.

Colway schreef:

Jahoor. Ik heb een paard gekend met rugproblemen n.a.v. een knellend zadel, maar die weer lekker soepel was in het lijf. Lekker buiten stond met soortgenootjes, etc. Maar die onder het nieuw aangemeten zadel en goed getrainde rug een duivel was. Ruiter bang, zandhappen, etc. Dus paard wordt 'beloond' voor negatief gedrag. Kundig iemand erop gezet die even flink doorpakte (en zich er niet af liet knallen) en er was binnen no time niets meer aan de hand. Paard heeft ook geen rugproblemen meer gehad.

Denk dat jij gedragsproblemen (n.a.v. pijn, angst, etc) flink onderschat

Soms moet je om gedrag te doorbreken verder doorpakken. Geld voor paarden, honden, mensen, etc

Air schreef:

Dat kan ik niet zeker weten.
Punt is dat niemand weet of dit dier pijn heeft. En zolang je dat niet weet, hoor je een laatste redmiddel niet als eerste te gebruiken.

_Nelleke_ schreef:

Cassidy schreef:

En dan de vraag of de reactie puur is of het paard inmiddels heeft geleerd dat hij met bepaalde acties kan winnen.

En dan weer de vraag: paard dood (is zo definitief) of even ergens doorheen werken na voldoende revalidatie na een blessure (als er al een blessure is geweest). Voldoende revalidatie is dan weer relatief, en dan weer, waar leg jij de grens in wat je mag doen van jezelf en wanneer besluit je om een levend wezen af te maken? Dat is een vraag die alleen jij jezelf kunt stellen en jij moet voor de rest van je leven met die beslissing leren leven.

Naar mijn idee hoor je een dergelijk probleem niet onder het (verkeerd passend) zadel met sporen, longeerzweep, 100 toeschouwers op vreemde locatie op te lossen.

Als een paard een trauma heeft van een blessure die inmiddels is opgelost maar waarbij het paard de link legt: als ik m'n hals naar links buig komt er pijn, (ook al zit er misschien geen pijn meer) dan leer je dat paard niet dat hij geen pijn heeft als hij naar links buigt als je dit forceert. Er zijn mijn inziens 100 andere wegen die daar naartoe kunnen leiden en geen van die wegen gaan onder het zadel maar aan de hand.

sanne83 schreef:

Joolien schreef:

Ik denk dat ieder een andere interpretatie ziet, ik zie het namelijk helemaal niet zoals jij het ziet.

Nee, dat had ik al begrepen na 20 pagina's, dat andere mensen het anders zien
Vertel eens dan: hoe zie jij het?

sanne83 schreef:

Verkeerd begrepen
Het is inderdaad redelijk gecontroleerd allemaal, maar dat zegt naar mijn idee weinig over het niveau van stress en/of pijn, die zo'n paard heeft. Stress en pijn komen in verschillende gradaties.

Colway schreef:

Air schreef:

Dat kan ik niet zeker weten.
Punt is dat niemand weet of dit dier pijn heeft. En zolang je dat niet weet, hoor je een laatste redmiddel niet als eerste te gebruiken.

100% zeker weten doe je het nooit. Er is door meerdere medische disciplines gekeken naar het paard en het paard geeft verder in de omgang geen signalen af van pijn, dan mag je aannemen dat het geen pijn heeft. Ook al weet je het niet 100% zeker

Misschien heb ik er overheen gelezen, maar hoe reageerde dit paard bijgezet aan de longe?

Air schreef:

Op het moment dat je direct beweert dat dit paard een psychisch probleem heeft, kijk jij negatief tegen het wezen paard aan. Omdat een paard niet zo in elkaar zit. Ga er van uit op het moment dat je het zeker weet, maar niet op het moment dat je het niet zeker weet.

Air schreef:

Onvoorstelbaar hoe wel allemaal op bokt zitten maar onze ogen blijkbaar gesloten houden voor verhalen waarin duidelijk naar voren komt dat het het waard is om een paard eerst verder te laten onderzoeken.

Cassidy schreef:

Air schreef:

Op het moment dat je direct beweert dat dit paard een psychisch probleem heeft, kijk jij negatief tegen het wezen paard aan. Omdat een paard niet zo in elkaar zit. Ga er van uit op het moment dat je het zeker weet, maar niet op het moment dat je het niet zeker weet.

Een paard leeft in het hier en nu, maar heeft in zijn leven ervaringen opgedaan waar hij zijn reacties op baseert. Maak het ongewenste moeilijk en het gewenste makkelijk, blijf zeuren tot je het gewenste krijgt. Een paard leert niet van de druk, maar van het wegvallen van de druk.

En als je dit nu hebt gelezen, zou je dan nog een keertje het filmpje van Gert willen bekijken?