Bokt.nl

**Geplaatst**: 11-08-10 14:33

Geplaatst: 11-08-10 14:33

Heel veel sterkte :(:)

! Bart zal een goed plekje in de hemel krijgen, hij zal altijd bij je zijn

!

**Geplaatst door de TopicStarter** : 11-08-10 14:53

Geplaatst door de TopicStarter : 11-08-10 14:53

Vorige week had ik het heel moeilijk. Niet zozeer overdag, maar 's nachts, als het donker werd leek het wel of alles weer boven kwam. Zonder het verstand dat zei dat het moest, kon ik opeens alleen maar emotioneel naar het gaan van Bart kijken. Ik kon m'n ogen niet dicht doen zonder Bart neer te zien gaan, zonder weer die hele diepe ademhaling te horen van toen hij de tweede injectie kreeg; alsof hij vocht om adem te halen. Het bleef maar boven komen. Ook telkens de herinnering hoe de rendac trailer wegreed.
Opeens leek het even helemaal geen goede beslissing meer, en kwam de volle klap van hoe groot het gat was dat hij achter heeft gelaten binnen.

Gelukkig, dit weekend, ben ik een paar dagen weggeweest om te helpen op een festival waar al mijn vrienden al zaten. Niemand was dan ook op msn, niemand om mee te praten, dus voor mij was het een opluchting ze weer te zien en ook voornamelijk om niet meer alleen te slapen.

De nacht van woensdag op donderdag was het zo erg dat ik niet in slaap kon komen zonder telkens nachtmerries te krijgen hoe ik alles opnieuw beleefde, ik heb die nacht film naar film gekeken met een laptop op schoot, om vervolgens anderhalf uur te slapen.

Daar kan niemand je mee helpen, maar iets meer slaap was prettig geweest. :')

Tijdens het festival (een festival met middeleeuwse inslag) had een heel goede vriend een verrassing voor me. Ik moest mee naar een kamp van de kelten. Daar was een mevrouw die prachtig drinkhoorns versierde met keltische motieven, alleen hadden ze nu een verrassing voor me in petto.

Ze haalde een prachtige hoorn tevoorschijn met... Bart's hoofd erop gegeraveerd.

Ik heb toch een potje staan huilen toen ik de hoorn zag

Die vriend had het al voor Bart's overlijden gevraagd, en zij had het verhaal van Bart ook gelezen op facebook, dus ze vond het geweldig om te maken en ik ben er echt zo blij mee.

het voelt 'stom', maar het is bijna alsof ze een stukje van Bart aan mij terug heeft gegeven.

Afbeelding

Ik was echt sprakeloos toen ik het in handen gedrukt kreeg

ben er nog steeds onwijs blij mee.

**Geplaatst**: 11-08-10 14:55

Re: Dit is dan het einde voor mijn paard

Geplaatst: 11-08-10 14:55

wauw heel erg mooi!!

**Geplaatst**: 11-08-10 14:58

Re: Dit is dan het einde voor mijn paard

Geplaatst: 11-08-10 14:58

Prachtig meid en wat ben je met een verwerking bezig zeg... Moeilijk he...

**Geplaatst**: 11-08-10 15:02

Geplaatst: 11-08-10 15:02

Sterkte meid! weet hoe je je voelt mijn jaarling is een paar weken geleden verdronken het is hartverscheurend

**Geplaatst**: 11-08-10 15:03

Geplaatst: 11-08-10 15:03

Echt mooi ik heb voor me pony een tattoo laten zetten je moet gewoon wat dat je altijd nog wat heb (voor mij is ze nu altijd bij me)

Heel veel sterkte :(:)

(die van mij is nu met pensieon maar als ik jou verhaal zo lees weet ik dat ik dat ook krijg De beslissing. Voor me zelf heb ik besloten als ze pijn krijg dan moet het. Ze loop nu nog vrolijk ze is 21 en ziet er verder gelukkig nog goed uit maar ja het komt

Sterkte meid!!

**Geplaatst door de TopicStarter** : 11-08-10 15:04

Geplaatst door de TopicStarter : 11-08-10 15:04

Het is echt een 'I did what I had to do' periode geweest, die twee weken voor het inslapen, en nu komt echt het 'hij is er niet meer'.
Gewoon het idee van nooit meer knuffelen, hem nooit meer zien, nooit meer z'n staart door m'n handen laten gaan, of z'n manen voelen. Hem nooit meer in stal te zien staan, hem nooit meer naar mij te zien kijken. Nooit meer echt eye-to-eye contact met hem te hebben. Gewoon dat hj nooit meer lijfelijk naast me zal staan, en dat ik alleen ben zonder een Bart om op terug te vallen. Dat is onbeschrijfelijk moeilijk. He was the best part of me, en ik merk gewoon dat ik zonder hem een heel ander iemand ben, en daar moet ook vrede mee zien te vinden. Ik was altijd de Anouk met een paard (/met Bart) en nu ben ik alleen maar Anouk. Het is moeilijk om 'alleen' te zijn. Alleen, niet langer met z'n tweeën. Dat gevoel is moeilijk te omschrijven en heeft niks te maken met het feit dat hij altijd in m'n hart zal zijn. Natuurlijk is hij dat. Maar dat zijn enkel woorden en vullen de leegte niet die er nu is.

**Geplaatst**: 11-08-10 15:18

Re: Dit is dan het einde voor mijn paard

Geplaatst: 11-08-10 15:18

Wauw wat prachtig! En inderdaad, na een tijdje komt die klap gewoon... vind het echt lief hoe iedereen je lekker een leuk weekend heeft bezorgd, en die drinkhoorn is echt heel mooi!

Was dat toevallig dat Castlefest? Was het mooi?

Wist niet dat jij ook wel van de middeleeuwen hield!

**Geplaatst door de TopicStarter** : 11-08-10 15:24

Geplaatst door de TopicStarter : 11-08-10 15:24

lol ik ben fanatiek vrijwilliger bij de organisatie van Castlefest

en ze waren inderdaad heel lief

veel knuffels, begrip en dit soort lieve dingen.

Dat soort momenten zijn goud waard. Mis ze nou ook ontzettend want ze hielden me wel op de been :')

**Geplaatst**: 11-08-10 15:27

Re: Dit is dan het einde voor mijn paard

Geplaatst: 11-08-10 15:27

Wat gaaf, bij de organisatie nog wel.

Wil altijd nog een keer gaan als ze dat bij Haarzuilens hebben, dat is wat dichterbij voor mij.

Maar die drinkhoorn is echt wel heel erg mooi hoor, ik zie ze vaak alleen in het wit, deze is heel stoer!

**Geplaatst**: 11-08-10 18:51

Geplaatst: 11-08-10 18:51

Wat gaaf, die drinkhoorn! Het is ook echt Bart, die er op staat

Heel veel sterkte :(:)

**Geplaatst**: 11-08-10 19:28

Geplaatst: 11-08-10 19:28

Heel veel sterkte, en als je paardje niet meer beter word, dan is het inderdaad de beste keus, Ik heb heel veel respect voor mensen die niet eindeloos doorgaan en toch de juiste keuze maken ook al is die moeilijk.. Ik heb voor mijn paard ook een tattoo laten zetten, al leef t hij nog wel.

**Geplaatst**: 11-08-10 19:31

Geplaatst: 11-08-10 19:31

Ik moest echt huilen

**Geplaatst**: 11-08-10 22:25

Geplaatst: 11-08-10 22:25

Die drinkhoorn is prachtig, wat een supermooi geschenk! Zo weet je dat ook niet-paardenmensen met je meeleven en meevoelen, dat moet je ontzettend goed doen.
Heel veel sterkte nog en blijf maar vertellen hier, hier weten we toch min of meer ook hoe jij je nu voelt :(:)

.

**Geplaatst**: 12-08-10 11:27

Geplaatst: 12-08-10 11:27

Heel veel sterkte toegewenst.

**Geplaatst**: 12-08-10 11:39

Geplaatst: 12-08-10 11:39

Ik zit op dit moment in een zelfde fase als jij en weet dus precies wat je doormaakt. Vrijdag was voor mij een loodzware dag en net als wat jij zegt zijn de avonden nu het moelijkst.
Ik vind de hoorn die je gehad hebt echt prachtig. Wat een fijn kado..... en wat fijn dat er mensen zo begaan met je zijn. Sterkte voor de komende tijd.

**Geplaatst**: 12-08-10 19:55

Re: Dit is dan het einde voor mijn paard

Geplaatst: 12-08-10 19:55

Wauw! die drinkhoorn is echt prachtig! Ook op Castlefest fijn met je gepraat. Hier gaat over 2,5 à 3,5 week ook een paard weg.....
Moest van mijn moeder, nadat ze het verhaal had gehoord, ook nog zeggen dat ze ontzettend veel bewondering heeft voor wat je hebt gedaan, voor hoe sterk je op dat moment was.

**Geplaatst**: 13-08-10 07:26

Re: Dit is dan het einde voor mijn paard

Geplaatst: 13-08-10 07:26

Wauw, wat mooi! (enig idee waar je die kan laten maken en of ze die ook opsturen naar het buitenland?)

**Geplaatst**: 20-08-10 19:37

Re: Dit is dan het einde voor mijn paard

Geplaatst: 20-08-10 19:37

Die hoorn is echt super gaaf gemaakt..
Dat hij een mooi plekje in je kamer mag krijgen!

**Geplaatst**: 20-08-10 22:44

Re: Dit is dan het einde voor mijn paard

Geplaatst: 20-08-10 22:44

echt gaaf die hoorn
tja verwerken dat gaat met ups en downs
dus laat dat ff lekker toe hoor
sterke meid

**Geplaatst**: 20-08-10 22:59

Geplaatst: 20-08-10 22:59

Bart blijft 1 van de leukste paardjes waar ik verhalen over gelezen heb

**Geplaatst**: 30-08-10 15:15

Re: Dit is dan het einde voor mijn paard

Geplaatst: 30-08-10 15:15

Anouk, hoe gaat het nu? Al iets meer rust bij jezelf kunnen vinden?

En wat een mooi kado die hoorn. Fijn om zulke lieve vrienden te hebben.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 30-08-10 15:31

Geplaatst door de TopicStarter : 30-08-10 15:31

Rust niet. Het is nu een maand geleden, en ik mis hem nog ontzettend. Vandaag heb ik een vrije dag, en nog steeds maak je dan onbewust toch plannen voor een buitenrit...
Ik hoef ook geen foto van hem te zien of ik barst in huilen uit. Dan kan ik me nog zo goed voorstellen hoe hij keek, hoe hij onder m'n handen voelde, hoe levendig hij was, en dan te bedenken dat hij er niet meer is. Gewoon niet meer is. Ik vind het nog steeds absurd en ik heb geen woorden voor de pijn die ik nog steeds voel.

Ik merk om me heen dat mensen iets beginnen te krijgen van 'ja, maar het is nu al een tijd geleden, life goes on, school begint weer, tijd om aan iets anders te denken.' Maar voor mij is het niet al een maand geleden, maar maar een maand geleden. Ik kan het er wel over hebben met mensen maar ze snappen het niet, of denken dat ik er nu toch wel weer overheen zou moeten zijn?
Misschien bij elk ander paard, maar Bart was zo'n groot deel van wie ik was, dat ik me nu ontheemd en ontwricht voel. Alsof ik iemand anders ben, omdat hij zo'n groot deel was van wie ik was.

Maar ik heb op dit moment het budget van een uitgekoerste draver, en mocht die ziek worden heb ik het geld niet voor de dierenartskosten en stalling blijkt ook moeilijk te worden. Ook zit ik nu in het tweede jaar van mijn opleiding dat vrij pittig gaat worden, en daarna de stages. Dus een nieuw paard zou nu niet handig zijn, ook al zou ik het willen.
Ik heb rondgekeken voor een bijrijdpaard in mijn omgeving en dacht er één gevonden te hebben, maar na enthousiast contact en een bijna-afspraak, liet ze opeens niks meer van zich horen en was de advertentie weg gehaald. Dus of ik nou een bijrijdpaard wil; je blijft altijd met de eigenaar zitten, en als bijrijder heb je zo weinig te zeggen...
Manege wil ik niet naar terug, alleen al omdat ik toen al slecht tegen het telkens wisselen van paard kon.

Ik zit ook al te kijken voor andere hobbies, maar niks is eigenlijk leuk genoeg. Doorgaan met hardlopen, nieuwe vechtsport erbij, dansen. Vanalles gaat er door m'n hoofd, maar niks maakt mij echt enthousiast genoeg om te zeggen 'ik ga ervoor.' Ik word af en toe helemaal gek van mezelf. Echt een concentratie- en doorzettingsvermogen van een fret op speed op het moment.

Dus tja, ik voel me nog steeds niet goed. Het gaat nog steeds niet goed. Maar we modderen maar door, want iets anders zit er ook niet voor me in.

**Geplaatst**: 30-08-10 15:42

Re: Dit is dan het einde voor mijn paard

Geplaatst: 30-08-10 15:42

Ja dit soort gebeurtenissen hakken erin, meer dan veel mensen beseffen.

Een stukje van jou is er niet meer en dat heeft tijd nodig om een plekje ergens te krijgen in je hart en in je hoofd. En alleen jij kunt dat doen in je eigen tempo.

Jammer van het bijrijdpaard maar misschien heeft het zo moeten zijn. Soms komt er iets op je pad wat je totaal niet verwacht.

Moest dit weekend ook even aan je denken omdat het een maand geleden was namelijk. Dat zijn altijd van die "ijk" momenten dat je er iets meer bij stil staat dan op een andere dag.

Ik heb zelf (nog) niet de ervaring met het laten inslapen van een dier maar had het wel heel erg met het overlijden van mijn vader. De eerste maand, de eerste verjaardag, de eerst feestdag zonder etc. Weet niet of dat hetzelfde voelt als wanneer je paardenmaatje er niet meer is, maar zoiets kan ik me er wel bij voorstellen.

Wil je graag veel sterkte wensen en trek je niets aan van anderen. Sommige mensen hebben weinig inlevingsvermogen helaas.

:(:)

**Geplaatst**: 30-08-10 15:51

Re: Dit is dan het einde voor mijn paard

Geplaatst: 30-08-10 15:51

Het enige dat je kunt doen is dat stukje tijd geven, inderdaad. Meer zit er niet op. Pas dan kun je weer zin in andere dingen krijgen, denk ik.