Ik herken mijn eigen paard niet meer..
Moderators: C_arola, Essie73, Coby, balance, Firelight, Dyonne, Neonlight, Sica, NadjaNadja
- Perrokai
-
- Berichten: 2206
- Geregistreerd: 20-10-06
- Woonplaats: Lorup Duitsland
Geplaatst: 17-08-10 16:12
Aangezien wij mensen tegen geen enkel paard qua kracht op kunnen en dan als extreem voorbeeld nog met geen twintig man het tegen Kim op kunnen nemen blijft er idd niets anders over dan een hulpmiddel te gebruiken zoals je nu het hoofdstel gebruikte. Hardstikke goed dus. Schoppen en slaan wat ik hier lees zou ook mijn allerlaatse middel zijn om in te zetten, alleen als ik in direct gevaar zou komen zou ik dat als laatste middel aanwenden. Het kan ook anders zoals je nu doet met bijvoorbeeld hoofdtel en bit uit de wei halen zodat je net wat meer te vertellen hebt.
Dat je haar morgen gaan halen om alleen te poetsen zou ik niet doen, poetsen is dan een beloning voor haar waarmee je haar gedrag dus als goed bevestigd en ze hoeft er niets voor te doen ook nog. Wacht dan gewoon een dag tot je wel eerst in de bak kan, zet haar eerst aan het werk desnoods vanaf de grond, grondwerk of gewoon los longeren zoals je wel eens doet en als ze dat redelijk netjes doet ga haar dan erna poetsen. Dan krijgt ze haar beloning tenminste op het goede moment en niet zomaar voor niets. Als ze door heeft dat ze alles ook kan krijgen door niets te doen of niet te luisteren dan zit je op de verkeerde weg en omdraaien is juist het lastigste, dat merk je nu. Normaal gesproken kun je altijd poetsen ookal is het het enige wat je doet maar nu is het daar niet het juiste moment voor.
Kim heeft altijd al een ondeugender karakter gehad als bijvoorbeeld Hummer, Kim is ook slimmer dan Hummer buiten het feit dat ze ook nog veeeeeeel mooier is. Kim is een wereldpaard en er blijft bij haar altijd een tikje een uitdaging in zitten door haar karakter. Hummer is wat dat betreft een doetje, als hengst was hij ook een doetje, hij lijkt dan ook dommer wat niet echt zo is want het is gewoon zijn rustige aard en karakter. Iemand vertelde mij ook dat de vader van Kim ook een lastig portret is. Ik weet het niet ik ken hem niet maar er zal gerust verschil bestaan, het zijn niet allemaal van die doetjes.
Maar dat is ook Kim haar charme vind je niet ? Het is alleen aan jou de taak om de juiste verhoudingen tussen jullie beide te vinden en de juist weg te kiezen. Hier in dit topic krijg je heel veel nuttige tips aangereikt, bijna iedereen ziet het zelfde en dus puur een verstoorde machtsverhouding getriggerd door dat eerste moment van echte spanning omdat ze iets eng vond. Kim kan ook heel goed nu de zogenaamde angst faken omdat ze ook zo slim is om te weten dat ze dan daarmee haar zin kan krijgen. Mijn paard deed dat ook. Vergeet die die enge en spannende dingen, ze moet zich niet aan stellen het is gewoon een vorm van drammen. Er is ook niks eng op het voor haar zo bekende terrein, ze staat tenslotte ook rustig op de wei en in de paddock. Als ze zoveel spanning had rende ze zich daar wel in het zweet.
En wat betreft een eventuele overmaat aan energie.....daar hoeft Kim geen biks voor te krijgen. Ze word goed gevoerd met ruwvoer en dat is haar ook aan te zien. Ook daar kan ze teveel aan energie uit halen want ze is tenslotte een sobere koudbloed. Als je je bedenkt dat ik mijn friesen op die hoeveelheid voer nog niet dik kan houden in een goede winter. Hummer is dikker en krijgt maximaal 2 derde van wat 1 fries eet. Geef ik Hummer suikerbietenpulp bij voor het lekkere en omdat de andere ook krijgen dan begint hij al gaten in de lucht te springen hier, geef ik hem een beetje biks dan helemaal.....hij verandert dan in een springerige knorrende belg met heel grote snuivende neusgaten. Heb ik heel goede hooi, ook dan is hij pittiger zo ook van het eerste gras en nu is hij weer ingdommeld ondertussen. Een hengsten nek bij een merrie is een puntje van attentie, daar zit dan vetopslag dus ze krijgt teveel binnen. Het jammere is dat veel mensen er niet op letten, het mooi vinden, het mooi bij een keuring gevonden word etc etc.....maar ze vinden daar afgeknipte staarten ook mooier duzzzz ....moet je op je eigen oordeel af gaan of op dat van mensen die wel op zulke dingen letten. En veel mensen komen er pas achter dat dat een puntje van attentie was als er verschijnselen op treden. Het is echt de hoofdzaak niet van dit probleem maar kan het 1 en ander wel versterken.
- polly2
- Berichten: 4503
- Geregistreerd: 21-07-05
Geplaatst: 17-08-10 16:44
En dit geeft stress bij Kim.
Paarden kunnen op verschillende manieren stressreacties vertonen:
Als ze niet tegemoet kunnen komen aan hun natuurlijk gedrag (dat soort paarden gaat kribbebijten en weven etc.)
Als ze blootstaan aan iets dat ze als bedreigend ervaren.
Als ze tijdelijk (bijv. door de mens) niet tegemoet kunnen komen aan hun natuurlijk gedrag, doordat je ze bijvoorbeeld gescheiden hebt van de kudde. En dit laatste is bij Kim aan de orde.
Je kunt een paard dit instinct "afleren" door hem te laten ervaren dat het niet erg is om even van de kudde gescheiden te zijn, door het regelmatig te doen en uit te bouwen qua tijdsduur, door als mens dusdanig de leiding te nemen dat het paard zich daaraan overgeeft etc..
Bij jonge paarden zie je dit soort stressreacties heel vaak...die moeten het nog leren.
Maar feitelijk leer je ze iets wat finaal tegen hun instinct in gaat: solitair is een paard heel kwetsbaar en dat zit er instinctmatig zo ingebakken bij paarden dat je ze het niet kwalijk kunt nemen dat ze stress krijgen als ze (tijdelijk) alleen zijn. Goed beschouwd kan het voor een paard vanuit zijn instinct bekeken het verschil maken tussen leven en dood. En hoe gedomesticeerd onze huidige paarden ook zijn....dit instinct is nog volop aanwezig.
Goed...of het paard er aan toegeeft of niet, is dus uit te doven (zo noem je het al je geconditioneerd gedrag verandert door desensitisatie).
Bij Kim is dat gebeurd. Alleen nu is er een voorval geweest, waarbij ze gemerkt heeft dat ze een "uitweg" heeft om toch haar instinct te volgen. En daardoor is die uitdoving van het instinctmatige gedrag om zeep geholpen.....helaas...
Maar dit is gerust te herstellen....en daar is al voldoende over gezegd. Dus ik laat het nu even bij een stukje uitleg over diergedrag.
Nog wel een leuke anekdote: in heb jaren gewerkt in het paardenhouderij en dierverzorgingsonderwijs. En ik deed veel praktijk. We hadden daar een grote New Forest pony die extreem kon klitten aan de kudde en het weiland. Dus die zich ook nog wel eens losrukte van een leerling om naar de wei te rennen. Heel bijzonder was het bij deze pony om te zien dat bij toverslag zijn gedrag kon veranderen, naar gelang met welke leerling hij te maken had: zo stond hij rustig op de poetsplaats, of liet hij zich rustig monsteren (een vaardigheid die we oefenden in de lessen) door een leerling, twee tellen later in de handen van een andere leerling opgefokt en druk, of zelfs losrukken en wegrennen. Soms kon ik het zien aankomen, door de betreffende leerling goed te observeren, maar soms zag ik niks. Bij navraag aan de leerling bleek dat deze wel degelijk inwendige spanning had om de pony te hanteren (vanwege de verhalen over hoe ondeugend hij was, of vanwege zijn hengstenuiterlijk, al was het een ruin). Die pony zag dus meer dan dat ik zag, daar ben ik van overtuigd. In de handen van de docenten was hij bijzonder braaf (bij mij ook). En toch heeft hij zich bij mij ook een keer losgerukt: ik was op weg om hem naar het weiland te brengen. Een collega roept me. Ik draai me om en blijf even met hem staan. De collega roept dat ik gauw moet komen, want er was een leerling van het paard gevallen en bewusteloos (ik heb EHBO, vandaar) en dat zij de pony wel even naar de wei brengt. Ik ben met mijn volle aandacht bij de melding van de collega en wil weten waar de leerling is en wat er aan de hand is. De pony merkt dat mijn aandacht voor hem verslapt, rukt zich los en rent naar de wei....tja....stond ik wel even dom te kijken. Maar die pony, wijs geworden door al die leerlingen die met hem werkten, wist dat precies goed te timen. Precies op het moment dat mijn hart een huppeltje maakte van: o God....toch niks ernstigs met een leerling....dat was zijn moment. Een seconde eerder of later en ik had 'm wel in de smiezen gehad, omdat ik me echt nog wel bewust was van het feit dat ik een paard vast had. Maar zo kan een paard dat dus timen! De betreffende leerling bleek een gebroken arm te hebben en was flauwgevallen van de pijn. Viel uiteindelijk mee...(was natuurlijk wel vervelend...maar niets levensbedreigends)
- Anoniem
Geplaatst: 17-08-10 17:02
Er zijn namelijk 4 uitgangen in die ruimte.
Ze is bij haar eerste ontsnappingspoging ook niet door één van die deuren heen gerend, maar door de deur aan haar rechterkant, waar ze op het filmpje dus van weggedraaid staat.
Ik ben inderdaad ook erg blij dat ik de afgelopen keren bijna geen geweld heb hoeven gebruiken.
Dan liever 1 keer iets scherps (bit) dan 10 keer iets stomps (het halster).
Daar heb je wel gelijk in, ik ga dan morgen even los longeren.
Ik ken Kim's vader van verschillende foto's.
Op een paar ervan staat hij vrij relaxed, maar op de rest staat hij flink te dribbelen.
Haar moeder heb ik op de keuring ontmoet, dat is een vrij pittige dame die ook niet zo van stil staan houdt.
Kim is wel een stuk breder en iets hoger dan haar beide ouders.
Ik ben erg benieuwd hoe zij morgen reageert.
Zal mijn camera in ieder geval meenemen.
Polly2: Ik bedoelde met 'spannend' inderdaad niet angst en ik heb het vaak ook tussen aanhalingstekens staan.
Je merkt de spanning in haar lijf, of die nou terrecht is of onterrecht maakt niet zoveel uit voor je waarneming.
Ik ben regelmatig 'bang' dat Kim een stalondeugd zal ontwikkelen.
Net als dat ze dat geklap met haar lippen heeft ontdekt.
Een paar paddockmaatjes zuigen lucht, ik hoop dat ze dat niet overneemt.
Maar waarom zou dat gescheiden zijn nu ineens een probleem vormen, als het in de ruim 3 jaar daarvoor geen enkele moeite was?
Dat kan toch geen gevolg zijn van de paniek tijdens onze buitenrit?
Ik kan me wel voorstellen dat dat had gekund als haar paniek niet echt was, als het gewoon uitproberen was.
Maar als het geen echte paniek was, was ik niet afgestapt.
Dat laatste wat je zegt, heb ik inderdaad ook meegemaakt.
Op een manege waar ik stage liep, was een paard dat ontzettend zuur kon zijn.
Met rijden was ze prima te hanteren, maar zodra je bij haar in de stal wilde stappen, dreigde ze met aanvallen.
Andere pony op een andere manege was eigenlijk hetzelfde, hij zou trappen en bijten als je bij hem in de stal kwam.
Van beide kwam ik hier pas achteraf achter.
De pony was een ontzettende schat die gewoon rustig stond te wachten terwijl ik haar stal leeg haalde. (pony's blijven dan zelf ook in de stal staan)
Ik moest dus ook lachen toen mij werd verteld dat het een 'gevaarlijke' pony was.
Heb nog nooit problemen met haar gehad.
Het andere paard, een grote schimmel, heeft mij de eerste keer ook in haar stal gelaten.
Ik kon haar gewoon pakken en opzadelen.
Toen mij diezelfde dag nog werd verteld dat ze verschillende mensen had aangevallen en getrapt, ging ik helaas met andere ogen naar haar kijken en toen ik later weer bij haar in de stal kwam, viel ze me met ontblote tanden aan.
Heel jammer.. had ik me maar niet gek laten maken.
Aan de andere kant vraag ik me wel af waarom zulke paarden in een manege worden gebruikt.
- Liene
-
- Berichten: 4274
- Geregistreerd: 18-06-04
- Woonplaats: Antwerpen in België
Re: Ik herken mijn eigen paard niet meer..
Geplaatst: 17-08-10 17:27
Waarschijnlijk is dit niet wat je Kim heeft, maar ik wil even aan tonen dat je echt echt naar alles moet kijken. En als ze nu weer 'beter' wordt, het wijten aan iets tijdelijks
Hoe gaat het nu ?
- Anoniem
Re: Ik herken mijn eigen paard niet meer..
Geplaatst: 17-08-10 17:29
Het gaat nu goed.
Ik ga morgen weer naar haar toe. - Janine1990
-
- Berichten: 44796
- Geregistreerd: 13-03-05
Geplaatst: 17-08-10 17:34
Epona_ schreef:Waar ik net nog aan dacht: een paardje hier in de buurt had een tijdje geleden ongeveer dezelfde gedragingen. Hij was super onrustig, liep mensen onver, wist geen blijf met zichzelf, kon niet stil staan. Zij hadden ook geen idee hoe het kwam. Dierenarts gebeld, blijkt dat die ruin een bijensteek aan zijn koker had, waar hij allergisch voor is.
Waarschijnlijk is dit niet wat je Kim heeft, maar ik wil even aan tonen dat je echt echt naar alles moet kijken. En als ze nu weer 'beter' wordt, het wijten aan iets tijdelijks
Hoe gaat het nu ?
Iets tijdelijks kan je zelf ook permanent maken hoor... En als ik heel eerlijk ben, denk ik dat TS zelf schuldig is aan dit gedrag. En dat er iets moet veranderen.
Gelukkig heeft ze hulp aangeboden gekregen
Ben heel erg benieuwd TS, ga je dat ook aannemen? - Anoniem
Re: Ik herken mijn eigen paard niet meer..
Geplaatst: 17-08-10 17:37
- Janine1990
-
- Berichten: 44796
- Geregistreerd: 13-03-05
Re: Ik herken mijn eigen paard niet meer..
Geplaatst: 17-08-10 17:38
Dan blijf ik het hier zeker nog even volgen, wil graag weten wat daar uit gaat komen.
- Anoniem
Re: Ik herken mijn eigen paard niet meer..
Geplaatst: 17-08-10 17:41
Donderdag of vrijdag komt onze nieuwe bijrijder langs, dus ik zal haar nu even een nieuw pb'tje sturen.
- polly2
- Berichten: 4503
- Geregistreerd: 21-07-05
Geplaatst: 17-08-10 17:45
KoudbloedKim schreef:Polly2: Ik bedoelde met 'spannend' inderdaad niet angst en ik heb het vaak ook tussen aanhalingstekens staan.
Je merkt de spanning in haar lijf, of die nou terrecht is of onterrecht maakt niet zoveel uit voor je waarneming.
Ik ben regelmatig 'bang' dat Kim een stalondeugd zal ontwikkelen.
Net als dat ze dat geklap met haar lippen heeft ontdekt.
Een paar paddockmaatjes zuigen lucht, ik hoop dat ze dat niet overneemt.
Maar waarom zou dat gescheiden zijn nu ineens een probleem vormen, als het in de ruim 3 jaar daarvoor geen enkele moeite was?
Dat kan toch geen gevolg zijn van de paniek tijdens onze buitenrit?
Ik kan me wel voorstellen dat dat had gekund als haar paniek niet echt was, als het gewoon uitproberen was.
Maar als het geen echte paniek was, was ik niet afgestapt.
Aan de andere kant vraag ik me wel af waarom zulke paarden in een manege worden gebruikt.
Te beginnen met het laatste: in maneges ontstaat zulk gedrag vaak. Dus die paarden waren vaak eerst niet zo, maar kunnen de "stress" van het manegebestaan (steeds wisselende mensen, steeds andere benadering, soms slecht passend harnachement etc.) minder goed handelen dan sommige andere paarden die onder dezelfde omstandigheden dit gedrag niet ontwikkelen. Heeft met karakter etc. te maken.
Toen ik nog op de opleiding werkte hadden wij ook wel eens paarden die niet goed met wisselende leerlinggroepen om konden gaan. Die verkochten we dan vaak aan een particulier, of werden alleen voor bepaalde lessen gebruikt waarbij ze er geen last van hadden of alleen aan bepaalde leerlingen toegewezen in de lessen. Maar dat is vaak een kwestie van dat je er pas achter komt als het paard in zijn gedrag laat zien dat hij niet happy is als schoolpaard.... Sommige schoolpaarden bloeiden juist helemaal op als de leerlingen er na de vakantie weer waren...die vonden het prachtig!
Over het luchtzuigen: uit wetenschappelijk onderzoek is gebleken dat paarden gedrag als luchtzuigen niet van elkaar overnemen. Vaak zie je op stallen meerdere paarden die het doen en daar werd dan de conclusie aan verbonden dat ze het van elkaar overnamen. Maar in feite is het de stalomgeving zelf en de manier van houden daar, die de paarden blijkt te triggeren.
Luchtzuigen en andere stalondeugden (stereotiep gedrag dus) blijkt wel "erfelijk" te zijn. Niet één op één...daarom ook tussen aanhalingstekens....maar er is gebleken dat de karaktereigenschap die in de Big Five bij mensen staat: neuroticisme, ook bij paarden van toepassing is. Hoe hoger er op neuroticisme gescoord wordt, des te meer zichtbare uitingen van stress. En stereotiep gedrag ontstaat door stress: namelijk het conflict tussen de instinctmatige behoeftes en de situatie waarin het dier gehouden wordt). En zo'n karaktereigenschap als neuroticisme is erfelijk. Daarbij zijn er paarden die van nature "oraal" ingesteld zijn en paarden die beweeglijk ingesteld zijn. Ook deze eigenschappen zijn erfelijk. En dat allemaal tezamen bepaalt dus of een paard gaat luchtzuigen of gaat weven uit stress. Er is onderzoek naar gedaan vanuit bepaalde hengstenlijnen, om ook kopieergedrag van merrie op veulen uit te sluiten. En zo blijkt dus dat er van bepaalde hengsten meer luchtzuigers komen, van andere hengsten meer wevers etc..
Even naar honden toe: stereotiep gedrag in kennels: erf- en waakhonden blijken eerder te ijsberen en jachthonden (uit de rasgroep lopende en zweethonden) gaan juist rondjes draaien/tollen als stereotiep kennelgedrag. Is dus ook in zekere mate erfelijk bepaald en ook lichamelijk bepaald: erf- en waakhonden zijn vaak lichamelijk te log om te tollen.... de genoemde jachthonden zijn vaak ranker gebouwd... Allemaal factoren die een rol spelen.
Lip klapperen komt veel voor bij Friezen, Shires, Trekpaarden.... Is in principe ook stereotiep gedrag wat past bij hun bouw. Weven voor een zwaarder paard is lichamelijk lastiger, dus zoekt stress een andere uitweg. Welke uitweg het zoekt is ook afhankelijk van de mate van de stress...
En dan even terug naar je punt over waarom dit gedrag nu bij Kim ontstaat sinds de gebeurtenis bij de buitenrit. Ik ben er niet bijgeweest, dus ik kan niet oordelen of het een uitprobeermomentje was of dat ze echt geschrokken is.
Daarom even wat brainstormdingetjes (ik heb in mijn vorige reacties ook al een en ander uitgelegd wat het zou kunnen zijn, maar nu even dieper er op in). Ik zeg niet dat alles werkelijk van toepassing is...daarvoor ken ik jou en je paard niet goed genoeg...maar zo maar wat opties die aan de orde zouden kunnen zijn. Je kunt zelf wel strepen en kruisen wat van toepassing is en wat niet.
Paarden komen in een bepaalde fase van hun leven als rijdier allemaal even in een "dipje", dwz een soort puberteit waarin dingen gebeuren die anders niet gebeuren. Dit is meestal ergens na het eerste jaar onder het zadel. (paarden die ik vroeger als 3,5 jarige zadelmak had gemaakt en die ik een jaar lang probleemloos reed, deden als ze 4,5 waren ineens dingen die nog nooit voorgekomen waren). Dit heeft alles te maken met grenzen zoeken... (dit kan aan de orde zijn bij Kim en dat kan zo maar ineens de kop op steken).
Kim is echt geschrokken...maar jij ook...misschien nog wel meer dan Kim. Dit heeft haar onzeker gemaakt, dus zoekt ze nu steun bij de kudde ipv bij jou....omdat de steun toen uitbleef (en dit in combinatie met een testfase van Kim...zou het kunnen verklaren).
Kim heeft nooit geweten dat ze zich los kon rukken. Simpelweg omdat ze altijd geloofde dat als iemand het touw vast heeft...dat het ook vast zit... Dat heeft ze als veulen zo ervaren en is dus haar overtuiging. Kim heeft nu ervaren dat dit anders kan gaan en heeft hierin nu een trigger. (dit vertelde ik je al eerder).
Ik maak ook mee dat paarden superbraaf zijn en nooit bokken bijv. En dan is er een keer iets waardoor het paard bokt. Ruiter valt er af en paard rent naar de wei... Ruiter stapt weer op en paard doet het nog een keer....en nog een keer....en nog een keer.... Terwijl dat dier bijv. drie jaar lang nooit gebokt heeft...is het nu eentje geworden die iedere ruiter er af probeert te wippen...
En dan wordt vaak gezegd: hij doet het om te pesten...maar dat is niet zo. Paard doet het omdat hij heeft ontdekt dat hij eigenlijk vrij eenvoudig aan zijn gerief kan komen...(en dat wist hij voorheen niet....paarden zijn in dat opzicht niet zo erg slim namelijk....)
Goed...kunnen allemaal oorzaken zijn. Maar wat ik ook al eerder zei...de werkelijke oorzaak is niet zo heel interessant (behalve dan dat je zelf meer gaat begrijpen hoe het werkt bij een paard). Feit is haar huidige gedrag en dat kan alleen opgeheven worden door het te doorbreken door te zorgen dat er voor het paard geen succeservaringen meer komen. En daar ben je hard mee bezig, dus dat komt heus goed.
- Perrokai
-
- Berichten: 2206
- Geregistreerd: 20-10-06
- Woonplaats: Lorup Duitsland
Geplaatst: 17-08-10 18:26
Ik heb het ook gehad hoor, twee weken nadat ik Sam had was hij opeens als de dood voor alles. Na goed raad van bokkers bleek dat ik me dus onvoldoende als leider opstelde en hij dus mijn onzekerheid oppikte met gelijk als excuus dat hij dan daar kon blijven waar hij zich op en top voelde. Ik zeg niet dat het bij jou hetzelfde is maar in het beginsel komt het er op neer dat een paard zijn instinct volgt. Ik maakte van Sam een nerveus wrak en moest, tegen mijn natuur in, opeens de leiding nemen en duidelijk en harder zijn. Toen was het ook zo over. Romeo wilde ook niet bij zijn kudde weg, maar toen had ik al meer geleerd gelukkig. Ik haalde hem ook met bit uit de wei de enige manier die lukte......hij leerde gaandeweg dat het helemaal niet zo erg was om er even uit te worden gehaald, kreeg er zelfs plezier in en wist dat hij daarna ook als beloning weer terug mocht. Toen was dat ook over. Toen brak mijn hart natuurlijk wel toen ik hem de trailer in werkte wetende dat ik dit keer zijn vertrouwen beschamen zou.....nadat ik zo enorm veel moeite had gedaan het te winnen en hij zich helemaal had gegeven......hij was verkocht. Maar goed...dat is een mensenhart...zijn hart zit niet vol met emotie zoals bij ons.
edit: wegens het lange typen waren anderen me al voor maar ik plaats het toch maar gewoon....
Dit waren voorbeelden......bij jou ligt het weer net iets anders maar komt dan uiteindelijk op hetzelfde neer maar veroorzaakt door een andere situatie.
Je zou het net even anders moeten bekijken en Polly spiegelt je dat voor. Het kan bij iedereen op ieder moment gebeuren als de benodigde trigger er maar is. Bij jou was dat de schrikreactie en het losrukken erna. Die schrikreactie ga ik er van uit dat die echt was, paarden zien vaak genoeg kabouters die wij niet zien. ze verzint niet zomaar een angst omdat ze een plan heeft om haar zin te krijgen, zo slim is ze nu ook weer niet. Bij mij was dat de verhuizing en mijn onzekerheid bij de ene en waarschijnlijk de lange slechte geschiedenis van eigenaren en verhuizingen bij de ander.
Het betekent dus niet, dat jij alles fout doet of uberhaupt iets fout doet. Denk even na en kijk eens wat je van haar gemaakt heb en wat jullie allemaal samen doen en hoe goed dat altijd wel ging terwijl ze ook toen al een pittige dame was. Alleen bijzondere situaties vereisen even tijdelijk of niet, een andere aanpak dan je gewend was om weer verder te kunnen of terug te kunnen naar waar je mee bezig was.....zie het als een uitdaging, jullie band komt het alleen maar ten goede uiteindelijk want die word nog sterker en dieper.
Die stalondeugd zei ik idd ook wel gebeuren precies wat je zegt dat klappen met de lippen.....is leuk om te zien maar wel merkwaardig en kan tot gewoonte uitgroeien. Kim heeft blijkbaar veel energie en heeft een koppie wat veel bezig gehouden moet worden daardoor. Dat kan op twee manieren rekeninghoudend met jou. Zorgen dat ze wat soberder komt te staan als dat mogelijk is.....en haar meer met haar koppie aan het werk zetten. Dat gebeurt niet op een buiteritje....dat is voor haar lantefanteren.Ze houdt er niet van om in een bak te rijden en figuurtjes te lopen en de basis dressuur te doen maar ze moet juist iets moeilijks doen, ging toch ook hardstikke goed ? en daarna werd ze voor de wagen beleerd en werd ook haar koppie bezig gehouden en nu is er teveel ruimte en teveel verveling daarna. Of moeilijke grondwerkoefeningen doen.... met haar. Als ze maar moe word in haar koppie. Rowan en de ander die komt rijden kunnen daar ook veel mee van jou overnemen als je de energie niet hebt. Hopelijk vinden die, echt aan het werk gaan met haar, ook leuk om te doen. De kans is groot dat ze op een ontspannen buitenritje nu ook gaat klieren. Het is gewoon het paard en haar karakter. Hummer is veel eerder moe in zn koppie en de friesen vervelen zich ook niet al laat je ze jaren op een wei staan of in een paddock. Maar zoals ik al eerde zei, misschien krijgt ze door voer toch wat te veel energie binnen om alles te verbranden.
Ik ken de ouders van Hummer helaas niet....zullen ongetwijfeld watjes zijn geweest haha......ben er stiekum wel blij mee want het lijkt me echt niet makkelijk. Je kunt wel in theorie weten wat te doen maar doe het maar eens met een pakketje van zoveel kilo's met pit.
Hmm er zijn maar zat manegepaarden die wat ze doen en wat er met ze gedaan word en hoe er met ze om gegaan word niet leuk vinden. Sommige berusten er in anderen blijven weerstand bieden. De laaste groep leer je het meeste van als manegeruiter zeker als je de moeite neemt je in dat paard te verdiepen. De groep die zich er in berust heb ik trouwens ook enorm respect voor maar ook voor de paarden die weerstand blijven bieden. Als kind "manegruiter" dacht ik daar toen heel anders over......er werd je wijsgemaakt dat het een hufter was en dat was het dan ook......jammer genoeg. Zou fijn zijn als er dan instructrices waren die dat even vertaalden, dan keek je er heel anders naar....
- Anoniem
Geplaatst: 17-08-10 18:43
Als je neutraal een paard benaderd, zul je dat vaak op een hele andere manier doen dan als je alle 'slechte' verhalen hebt gehoord.
Een paard (idd ook een Fries) dat bij Kim in de paddock staat, klapt al jaren met haar lippen.
Kim is dit een paar maanden geleden ook gaan doen.
Ik weet niet of ze dit over heeft genomen, of dat ze het zelf heeft bedacht.
De fase die jij beschrijft over het dipje onder het zadel, heeft Kim inderdaad gehad.
Omdat ik daar zelf niet uit kwam, heb ik haar weg gebracht naar iemand die haar heeft door gereden.
Sinds die tijd (Mei 2009) gaat het rijden weer prima.
In de bak is ze wel erg koppig, maar onze nieuwe bijrijder is een echte dressuurruiter en wil graag de uitdaging aan gaan.
Ik denk zelf dat Kim hier alleen maar beter van kan worden, aangezien hij op een zeer vriendelijke en duidelijke manier rijdt.
Hij wil niet in één keer teveel en laat Kim op haar eigen tempo dingen verwerken.
Zelf rij ik bijna altijd buiten, waar ik alles op stemcommando kan doen.
Dit dacht ik zelf ook, alleen ben ik niet zo goed in dingen onder woorden brengen.Citaat:Kim heeft nooit geweten dat ze zich los kon rukken. Simpelweg omdat ze altijd geloofde dat als iemand het touw vast heeft...dat het ook vast zit... Dat heeft ze als veulen zo ervaren en is dus haar overtuiging. Kim heeft nu ervaren dat dit anders kan gaan en heeft hierin nu een trigger. (dit vertelde ik je al eerder).
Kim (en mezelf) kennende is dit één ding wat zeker meespeelt.
Ik moet wel zeggen dat Rowan in April 2008 eens met Kim is gaan wandelen buiten en dat Kim zich toen heeft los getrokken.
Even verderop is ze gras gaan eten en heeft Rowan haar weer geprobeerd mee te nemen, dit lukte echter niet.
Er zijn toen 3 mensen van de manege gekomen om haar te helpen, ik zat toen zelf in een rolstoel.
Ik herinner me dit ineens weer..
Perrokai, ik denk zelf dat, als ik Kim had los gelaten, ze niet uit de deuren zou rennen waar ze op het filmpje zo naar kijkt.
Dat weet ik 99% zeker, want toen ik haar aan de andere kant wilde zetten, wilde ze daar zo snel mogelijk van weg.
Ik ben me erg bewust van wat er moet gebeuren.
Dat als ik nu niet ingrijp, onze samenwerking voor altijd weg zou kunnen zijn.
Hoe eerder ik de leiding weer over kan nemen, hoe beter dat zal zijn voor onze band.
Kim heeft inderdaad ontzettend veel energie, waar ik zelf ook vaak weer van sta te kijken.
Mijn vorige paarden waren rustiger en hadden het motto; "Liever lui dan moe."
Ik zie Kim regelmatig spelen en draven.. in de vakantie-wei draafde ze moeiteloos van de ene naar de andere kant en ging daar over een slootje.
Je hebt eigenlijk altijd je handen vol aan haar.
Al verbaasd ze me de laatste tijd, zoals op de keuring, enorm met haar rustigheid.
- Mawrr
- Berichten: 315
- Geregistreerd: 29-05-10
- Woonplaats: Ex-Johannesburger
Geplaatst: 17-08-10 20:45
Maar het is idd vervelend als je paard zo reageert. Op het filmpje zie je dat ze wel steeds naar de deuren kijkt, ookal sluit je ze. Misschien heeft ze toen tijdens het rijden iets engs gezien (dat kan in mensenogen niets engs zijn, maar dat weet je zelf waarschijnlijk ook wel) en is ze daar heel nerveus op aan het letten. Maar om dat ene 'enge iets' te vinden, is echt een hele klus.
Bedenk je ook dat paarden veel gevoeliger zijn voor energien dan mensen.
Ik zie het iniedergeval niet als haar zin doordrammen, want ik heb het zelf ook gehad met onze Nevermind. Hij staat in een enorm weiland op een heide in Drenthe. Op een gegeven moment waaide het erg hard en vielen er kleine takken naar beneden (we weten trouwens nog steeds niet zeker of dat wel de oorzaak was, maar dat denken we aangezien hij ze altijd ontweek als ik naast hem de wei uit liep) Never bleef alleen maar aan de open kant van het weiland, niet aan de bosrand.
Hopelijk gaat het inmiddels al wat beter? En als het nou echt erg lang zo blijft kun je er beter iemand bij halen die er veel verstand van heeft..
Succes ermee,
- Peuk
-
- Berichten: 6115
- Geregistreerd: 29-10-06
Re: Ik herken mijn eigen paard niet meer..
Geplaatst: 17-08-10 21:06
Ik zou toch een keer flink boos worden en d'r een schop verkopen, zo'n grote reus is niet van suiker.
- Anoniem
Re: Ik herken mijn eigen paard niet meer..
Geplaatst: 17-08-10 21:09
Het gaat inderdaad al een stukje beter.
- millennium
-
- Berichten: 2590
- Geregistreerd: 07-05-06
Re: Ik herken mijn eigen paard niet meer..
Geplaatst: 17-08-10 21:40
- Perrokai
-
- Berichten: 2206
- Geregistreerd: 20-10-06
- Woonplaats: Lorup Duitsland
Geplaatst: 17-08-10 22:17
KoudbloedKim schreef:Polly2: Perrokai, ik denk zelf dat, als ik Kim had los gelaten, ze niet uit de deuren zou rennen waar ze op het filmpje zo naar kijkt.
Dat weet ik 99% zeker, want toen ik haar aan de andere kant wilde zetten, wilde ze daar zo snel mogelijk van weg.
Dat moet je even die omdraaien die gedachtegang, die andere deuren had je dicht gedaan namelijk en ze staat nu dichter bij de andere deur weer. Ze wilde niet van de eerste deuren weg maar kiest de dichtbijzijnde deur om zo snel mogelijk naar buiten te gaan naar daar waar zij wil zijn en dat is duidelijk niet op de poetsplaats. Aan heel haar gedrag bij de andere open deuren ook als ze dicht zijn valt af te lezen dat ze zich los wil maken om wel naar buiten te gaan. Dat is de onrust die je ziet dat is geen spanning van bang zijn. Had je de deuren in de bak open gezet was ze ook weg geweest. Mijne ook trouwens....welk paard niet denk ik dan. En als ik welk paard dan ook los op mijn poetsplekje zet zijn ze ook weg puur omdat ze denken ja lekker....maar ik heb nu wel genoeg en ik vind rijden wel leuk maar die grasprieten daar verderop zijn toch altijd net even belangrijker....doeg baasje...
Het lijkt er op uit je reacties dat je toch nog vast houdt aan het iets engs verhaal is dat zo ? dat was alleen de eerste dag zo dat moet je echt even helemaal opzij zetten voor nu anders word het erg lastig met haar nu te gaan werken aan je leiderschap als jij met dat idee rond loopt. Ze pikt dat nml. ook op en zal er ook gebruik van maken zoals je uit je eigen verhaal van de manege en uit het voorbeeld van Polly op kunt maken. Kim is geen watje, ze kan best een keer schrikken, wie of wat niet, maar over het algemeen is ze nergens van onder de indruk. Zij zal aan jou voelen dat jij denkt dat er iets is en gebruikt dat weer om haar zin te krijgen. Hoe dan ook of het wel of niet bang zijn is of was, jij moet dat even uit je hoofd gaan zetten. Zie haar als het paard wat ze was.....bang voor niets.....ze stelt zich dus gewoon aan. De oorzaak is niet van belang...belangrijk is nu terug de leiding krijgen.
Ik kwam ook wel eens bij de paarden en had me dan van tevoren al zo boos lopen maken om bepaald gedrag dat ik dacht, wat er ook gebeurt en wat ik er ook voor moet doen ik laat het niet toe en accepteer niks al slepen ze me de hele wei door of al bokken ze me er helemaal af. Dus daar kwam ik dan al helemaal opgeladen met het idee met mij valt niet te spotten en voila......geen vuiltje aan de lucht. Werd feilloos opgepikt door ze.
Romeo was ook erg slecht op de trailer te krijgen omdat hij gewoon niet bij de kudde weg wilde, bang ervoor was hij echt niet. Maar wegens een fikse ruzie met een verpachter toen en het feit dat iemand tegen me zei....hollanders zijn niet te vertrouwen.... was ik zo boos van binnen dat ik dacht hup, ophalen die knol, inladen en naar een andere wei. Ik was dus niet boos op hem maar was op dat moment wel erg streng tegen hem omdat hij gewoon op dat moment mee moest. Ik had geen hoofdstel bij....deed hem zn halster om....gaf bij iedere kleine poging zn hoofd te draaien al een klein rukje en sprak boos....doorlopen jij, meekomen we gaan hier weg nu !! en een wonder geschiedde....hij liep toch zo in 1 keer aan een halster de trailer op. Dat is verder nooit meer gelukt....ze hebben hem zelfs een keer een spuit moeten geven bij de kliniek om hem weer verantwoord in te kunnen laden.
Als je haar nu nog een keer wil verplaatsen binnen bij de bak kun je beter alle deuren dicht doen voorlopig, dan krijgt ze de kans niet meer om zichzelf te belonen door terug naar de wei of vriendjes te lopen. Gewoon even alle risico's proberen uit te sluiten dat ze haar gedrag met beloning kan uitvoeren.
- Anoniem
Re: Ik herken mijn eigen paard niet meer..
Geplaatst: 17-08-10 22:24
Toen ik Kim van de ene plek (waar ze in het begin staat), naar de andere kant wilde brengen, zette ik alvast mijn camera neer.
Kim had zich vlak daarna los gemaakt en liep dus niet de dichtst bijzijnde deuren uit.
Ze draafde richting de deuren die je op plaats 2 ziet, waar ik dus uit verdwijn.
De deur van de binnenbak was trouwens ook gewoon open.
Of ik vasthou aan het idee dat ze iets eng vond.. nee, dat niet echt, maar ik weet ook dat het niet alleen ondeugd/uitproberen/pubergedrag was.
Ze vond 'iets' wel degelijk spannend.
Angst is weer iets anders, angst zag ik dinsdag in haar ogen.. donderdag niet.
Je hebt gelijk dat ik de volgende keer beide deuren dicht moet doen.
Beetje dom dat ik dat donderdag niet heb gedaan.
- Perrokai
-
- Berichten: 2206
- Geregistreerd: 20-10-06
- Woonplaats: Lorup Duitsland
Geplaatst: 17-08-10 23:33
Op zich maakt het niets uit eigenlijk, daar op dat filmpje staat geen paard wat iets eng vind....daar staat een paard wat met alle geweld terug wil en daar niet wil staan meer niet. Dat ze daar spanning van krijgt okee....en als ze al iets eng vind dat geeft ze hiermee duidelijk aan dat ze jou niet inschat als haar veilige kuddeleider maar zich wel veilig voelt bij haar echte kudde....
Om beide problemen op te lossen zijn dezelfde methodes nodig dus een discussie hier over heeft eigenlijk weinig zin en lijdt tot onduidelijkheden naar jou toe en naar anderen toe die reageren en proberen te helpen.
Het probleem is er en moet opgelost worden....
Dat is niet dom van die deuren, jij verwachtte toch niet dat ze dat ging doen....Nu weet je het wel dus kun je dingen uit proberen te sluiten voor nu....tot alles weer bevestigd is....dan kun je lekker verder zoals je normaal gewend bent.
- Anoniem
Re: Ik herken mijn eigen paard niet meer..
Geplaatst: 18-08-10 09:26
De buitendeur vanuit de bak was dicht.
Ik ga over een half uurtje naar de manege toe.
- Ginoya
-
- Berichten: 261
- Geregistreerd: 17-06-07
- Woonplaats: noord-holland
Geplaatst: 18-08-10 10:04
Heet bleek om een (klein) roofdier te gaan. Er liep bij dat paard in de buurt een vos rond.
Daar kwamen ze achter nadat er een aantal kippen waren gedood en de boer een val had gezet. Toen de vos weg was, was het gedrag ook meteen over.
Bij dat paard was het ook niet zo zeer paniek maar wel extreme oplettendheid. Waarschijnlijk toch iets van instinctief kuddegedrag.
Ik ken jou omgeving natuurlijk niet, dus ik weet niet of dit bij jou een mogelijkheid zou kunnen zijn maar misschien heb je hier iets aan.
succes!
- Perrokai
-
- Berichten: 2206
- Geregistreerd: 20-10-06
- Woonplaats: Lorup Duitsland
Geplaatst: 18-08-10 15:32
Alle paarden werden enorm onrustig vanaf de eerste minuut ook de ook zo trouwen oude manegpony's. Rijden kon niet meer en de lessen werden geschrapt die dagen en niemand wist waar het vandaan kwam. Na de kerst gingen de ezeltjes terug naar hun eigen plekje en we hebben met zn allen nog weken weg gesprongen met paard en al in die hoek waar zij gestaan hadden. Ook paarden die niet op de manege gestald waren wilden die hoek niet in of sprongen weg. Mijne dus ook. Er zijn er heel wat af gevallen in die tijd ook kinderen. Mijne was ook slecht houdbaar en ik heb het opgelost door hem aan de longe te nemen en steeds verder die kant van de bak op te gaan.... Maar pas weken later, toen de stallen uitgemest werden (potstal) was het over.....Ezeltjes komen dus nu nooit meer mee op de kerstshow....helaas....maar het kan niet anders. Grote vraagtekens hier nog steeds waarom de paarden zo bang waren voor twee kleine schattige lieve ezeltjes die toch geen enkele bedreiging vormen....
Maar het heeft zo weinig zin om te blijven zoeken als Kim verder wel in de wei en paddock normaal doet. Wat er was zal weg zijn en het kan bwvs ook een muis zijn geweest. Grote wilde blaffende honden kijkt hier geen paard naar.....een voorbij schietende muis wel.... Zo lopen hier dassen, herten, hazen, konijnen, fazanten, kikkers, vossen. wilde zwijnen, katten en honden en ik weet niet wat nog meer door de wei. Genoemde dieren heb ik dan gezien... Het doet ze allemaal niks....Zwaluwen boven hun hoofd...af en toe een rat...kleine vogeltjes op hun kont... En als ik een keer niet lekker in mijn vel zit springen ze opeens voor alles weg......en zit ik wel lekker in mijn vel..schiet er een konijn uit de bosjes...mijn hart klopt in mn keel en paard vertrekt geen spier....denk ik....o jee straks schiet er weer wat uit de bosjes en mn paard hangt bij het minste geringste knakje van een takje in een boom....
Het komt er toch op neer dat Kim nu niet voelt dat Tien de leider is en dus over haar waakt en ze zich dus veilig bij haar voelt. Komt puur door die schrikreactie van de eerste keer..... Jij kon me niet beschermen, ik ben sterker dan jou dus waarom zou ik op jou vertrouwen en uberhaupt nog naar je lusiteren, ik doe dan lekker wat ik het beste vind of het fijnste vind...dat zegt haar instinct. Als je ooit en keer een situatie fout in schat of een fout in de opvoeding veroorzaakt kun je dit ook oplopen en moet je het ook herstellen en dat kost tijd en oefening.
Maar Polly kan het beter omschrijven, ik heb alleen het idee dat de hele clue van het verhaal niet echt zuiver doorkomt........De aanleiding was er en nu moet het opgelost worden en niet door te gaan blijven zoeken naar het kwaad als je niets kunt vinden. Als je dan bezig blijft met ach arme Kim waar ben je nu toch zo bang voor (nu of geweest)...word het alleen maar erger.
- Qimm
-
- Berichten: 15904
- Geregistreerd: 04-08-05
- Woonplaats: 't oost'n
Re: Ik herken mijn eigen paard niet meer..
Geplaatst: 18-08-10 15:43
- Anoniem
Geplaatst: 18-08-10 16:43
Qimm: Ik denk dat je daarmee de spijker op zijn kop slaat.
Ik heb besloten dat ik toch de stap maar ga nemen en de beelden van vandaag op Bokt te zetten.
Ook weet ik dat ik sommige dingen net even iets anders moet doen, maar ik ben niet perfect en ik weet niet alles.
Mijn lichaamstaal was vandaag af en toe bagger.
Ik heb het aanbod van bokker Eiber aangenomen en zij komt binnenkort langs om ons te observeren.
Er is veel om op te letten als ik met Kim in de bak loop, en één daarvan is haar hoeven.
Het is geen pretje om 978 kilo op je voet te krijgen en dat risico wil ik dus niet lopen.
Ik weet dat het volgens sommige mensen nooit helemaal goed zal zijn, dat er altijd wel iets gevonden wordt waarover gezeurd kan worden.
Dan heb ik het niet over de mensen die oprecht tips willen geven over dingen die ik kan verbeteren.
Op het filmpje zijn verschillende dingen niet zichtbaar.
Op een paar stukjes waarvan Kim en ik van voren gefilmd zijn, zie je niet zo duidelijk wat voor hulpen ik geef en dat die best wel sterk zijn.
Nog een toevoeging; voorbeeld vanaf 2:12, hier lijkt het alsof ik met mijn hand tegen haar borst aan klopt.
In het echt gaf ik rukjes aan de leadrope.
Zo zijn er nog wel een paar stukjes die mijzelf in ieder geval opvielen, dus als je iets niet zeker weet, vraag het dan.
Ik hoop dat iedereen zich een beetje rustig wil houden, en dit topic niet laten uitmonden in een reltopic.
Voor de mensen die dat graag willen; open zelf maar een topic.
Voel je vooral niet aangesproken.
Ook wil ik bij deze alle mensen die oprecht in dit topic hebben gereageerd, bedanken voor het delen van hun ervaringen of het geven van tips.
Nu nog wat vragen/'angsten' van mij;
Ik wil niet dat mijn paard bang wordt voor mij of voor mijn leadrope, of wat ik dan ook in mijn handen heb.
Ook wil ik niet elke dag dit gevecht leveren en vraag ik me af of Kim écht zal veranderen en niet alleen op het moment zelf.
De kwaliteit is met een minuut of 10 optimaal.
Ik geef dus ook de tip om het filmpje in het beste formaat + kwaliteit te bekijken.