Woensdag samen met mijn vader heen geweest. Hij heeft eigenlijk niets met paarden maar wou nu toch wel graag even mee. Op de kliniek aangekomen stond Kari nog in zijn box. Hij had vannacht wat beter gegeten en mag vandaag van de antibiotica af.
We mochten hem meenemen naar zijn weitje dus daar gingen we. Kári kan ons inmiddels de weg vertellen

Daar had hij natuurlijk, ondanks dat hij beter gegeten had die nacht, nog steeds honger als een paard. Ik vind dat stiekem wel een beetje spannend dus probeer hem af en toe even met zijn hoofd omhoog te laten staan zodat de boel even kan zakken maar daar is hij het natuurlijk niet mee eens.
Rond 12 uur wou ik weggaan en toen ging meneer ineens liggen. Hmm.. Dan toch nog maar even blijven ondanks dat het bezoekuur is afgelopen. Ondertussen at hij nog even door en na een tijdje viel hij in diepe slaap. Hij is natuurlijk bek af van alles.

Na een half uurtje schrok hij wakker en stond hij op om weer te gaan eten. Toen ben ik toch maar naar huis gegaan want om 17 uur wou ik er eigenlijk wel weer zijn.

Savonds was hij goed te pas. Stond met zijn hoofd door het luikje heen toen we aankwamen. Dat heb ik hem nog niet eerder zien doen, goed teken! Hij krijgt van de kliniek nu ook slobber en die is natuurlijk veel lekkerder dan die gezonde slobbers die vrouwtje mee neemt.. Maarja, als hij maar wat eet. We zijn nog even met hem naar het halletje achter zijn box geweest zodat hij nog even uit z'n box kon. Daar knapt hij ook van op. Toch heeft hij wel van die momenten dat hij achter in z'n box gaat staan, smakken en geeuwen en lijkt hij zich toch nog wel oncomfortabel te voelen. Dit duurt dan zo'n 15 minuten en dan is hij ook gewoon weer vrolijk. Z'n gras had hij nog niet op toen we weggingen maar is hij later wel aan begonnen. Hopelijk gaan we zo beetje bij beetje in de goede richting.


