Mkango schreef:In het verlengde van het poetsen van pol013: een vast ritueel dat ik heel fijn vind met mijn paard, is als ik haar terugzet in het land om gewoon bij haar te blijven tot zij wegloopt. Je hebt dan namelijk helemaal geen verwachtingen van je paard en je paard heeft de keus om weg te lopen, maar je bent toch even bij ze. De ene keer loopt ze vrijwel meteen na haar wortel weg, de volgende keer blijft ze rustig nog tien minuten bij me staan.
Herkenbaar, elk in hun eigen versie bij al onze paarden.
Het vaste ritueel bij terug naar de wei is dat ze twee snoepjes krijgen en meestal moet er daarna even gekriebeld worden maar een enkele keer niet en, zeldzaam, wordt er niet eens op een snoepje gewacht maar gaat het al wat het halen kan de wei in.
Mijn ene paard mag terug knabbelen. Die heb ik geleerd dat dat mag als ze niet hapt/bijt.