

Moderators: Coby, balance, Dyonne, Sica, C_arola, Neonlight, Firelight
tita schreef:Marigold schreef:ga je naar je pony toe?
misschien kan je nog foto's maken, dat soort dingen,
het kan nu immers alle kanten op.. en dat kan snel gaan..
Waarschijnlijk wel ik word eerst gebeld tussen 10-12 maar ik denk dat ik dadelijk maar eens ga kijken al wacht ik liever slechts nieuws liever af en horen door de telefoon is een veilig gevoel
Citaat:En waarschijnlijk anders dan de meesten andere mensen ik heb niet het gevoel dat ik erbij wil zijn als mijn paard gaat sterven tenminste dat gevoel heb ik nu
tita schreef:ja ik weet het ik ben een watje.
En waarschijnlijk anders dan de meesten andere mensen ik heb niet het gevoel dat ik erbij wil zijn als mijn paard gaat sterven tenminste dat gevoel heb ik nu
tita schreef:Hier UPDATE
Het is eigenlijk geen update ik ben niet gebeld, dus weet ik alleen dat ie nog in leven is..dat het infuus parafine en maagsonde zijn werk even hebben gedaan om hem vanacht niet te laten gaan.
Ik word nu gebeld tussen 10-12 h om verder te gaan overleggen.
Ze zullen nu wel bezig zijn met zijn onderzoeken zoals buiksap aftappen bloed meten en darmen voelen.
De arts zei gister (hij belde om 20.15) dat Prince heel snel ging aftakelen en dat ie de nacht niet ging redden maar als ie de nacht wel haalde dan moest ik er rekening meehouden dat ie de middag niet zou halen.
Ik zit thuis maar ga zo naar mijn werk...ik kan niet de hele tijd bij hem zijn.
Vanmiddag wil ik weer even langs maar ik heb mijn vermoedde dat het de laatste keer zou zijn.
tita schreef:Hi
Nou mijn baas wilt niet dat ik kom werken ik moet thuis blijven en rustig aan doenraar hoor
fojoe schreef:tita schreef:ja ik weet het ik ben een watje.
En waarschijnlijk anders dan de meesten andere mensen ik heb niet het gevoel dat ik erbij wil zijn als mijn paard gaat sterven tenminste dat gevoel heb ik nu
ik ben ook zo'n watje, ik kon er ook niet bij zijn toen mijn vroegere paardje afgemaakt moest worden.
aan de andere kant staat hier ergens op bokt een verhaal van iemand die haar paard tot in het slachthuis begeleid heeft, en haar beestje zelf vastgehouden heeft toen het gebeurde.
daar heb ik ook enorm veel respect voor, dat je zorgt dat je tot het laatste bij je blijft, je paardje toch nog dat extra beetje steun geeft dat z'n baasje erbij is.
maar zoals gezegd, ik kon het ook niet![]()
(m'n moeder is wel meegegaan, zo had ze toch nog een vertrouwd persoon bij zich)
edit: en wees maar blij met zo'n meelevende baas