Moderators: Essie73, Coby, balance, Firelight, Dyonne, NadjaNadja, Neonlight, Sica, C_arola
pentium schreef:Ik heb even moeten nadenken, omdat dit berichtje van mij een andere kijk geeft dan vele andere berichtjes. Terwijl ik het wel ontzettend moedig vind als je deze keuze, om lijdensweg te besparen, kunt maken.
Maar Roana, ben jij er wel aan toe en is je paard wel zover? is de levenslust eruit? Je maakt jezelf helemaal gek met de gedachte en denkt nu al aan de winter, maar bekijk het eens anders.
Zelfs in de winter kun je nog de beslissing maken, als het echt niet gaat. Dan weet je het tenminste zeker dat je het moet doen. Zie nog niet op tegen de toekomst, je weet nooit hoe de toekomst zal zijn.
Atrose stopt niet, maar het heeft ups en downs. Het kan goede jaren en slechte jaren hebben, ook na slechte jaren kunnen weer wat betere jaren komen (stijfheid hoeft niet altijd pijn te betekenen). Ik spreek uit eigen ervaring. Als je je dier laat inslapen dan weet je wanneer moment daar is. Misschien komt dat nog bij jou dat je er ineens vrede mee krijgt. Dan weet je zeker dat het niet meer langer zo kan en dat je het moet doen. Dat mis ik (nog) in jou berichtjes.
luister naar jezelf..
Vergeet niet dat niets moet, zelfs nu je een afspraak hebt gemaakt, ben je niet verplicht je paard te laten inslapen. Het is jouw paard, jij weet hoe hij zich voelt. We hebben respect voor je keuze, wat dat ook zal zijn. Heel veel sterkte !!! Ik vind het echt heel erg voor je, als je je paard moet laten inslapen, sterft een stukje van je hart...

Het getuigd van echte liefde dat je nu deze moeilijke beslissing voor hem neemt! Ook al zat het er al zo lang aan te komen. Jij weet als geen ander dat je echt alles!! hebt gedaan en alles met alleen maar oog voor Bart. Hoe je je eigen pleziertjes stop zette als het even niet ging met hem en hoe jullie samen alle mogelijke oplossingen hebben uitgeprobeerd. Gaan we vast straks met heel veel plezier aan het kampvuur verhalen over vertellen/horen, met een traan maar ook met een lach! Zeker weten!!
toch iets wat ik eigenlijk niet gemist had willen hebben
(ondanks Bart's fobie voor bomen. Die is veel te veel opgegroeid en opgevoed in stedelijke omgeving dus die schiet in de stress als hij omsingeld word door natuur)
en ik was echt vergeten hoe bot hij in z'n mond is
was echt des Gratie Barts dat ik meelift op z'n rug
hij wilde vooral erg graag bij z'n stalgenootje blijven
vooral de eerste twintig minuten, al die bomen, brrr.

kleine dikke bikkel. 
Dit was de laatste rit. 

of ik wel een nieuwe krijg.
Beetje te snel.
Sorry ik doe echt heel flauw zo. Maar ik vind ook wel dat je leuk reageert, dus dan raak ik aangemoedigd ofzo.