Ik heb zelf 5 paarden, waaronder 2 Fjordenpaarden. Maar die van jou is echt een super leuk beeske. Wat kan die bewegen zeg.
Het is heel erg jammer dat je paard zoiets mee moest maken. Dit is iets wat hij de rest van zijn leven niet weer zal vergeten. Hij mag blij zijn dat hij bij jullie terecht is gekomen en dat jullie zoveel begrip voor hem tonen.
Laat het rijden lekker zitten, is toch nergens voor nodig. Mocht het mennen ook niet lukken (hoop het natuurlijk wel voor jullie) dan kun je altijd nog kijken of je wat andere dingen met hem kan doen (loswerken, grondwerken, als handpaard mee, dubbele lange lijnen, VD, enz.). En anders kan hij altijd als leuk gezelschapspaard bij jullie zijn leventje gaan slijten. Hij kan het toch niet beter krijgen.
Zelf heb ik ook 2 paarden met een traumatische ervaring. Mijn Fjordenruin heb ik nu zo´n 6 jaar en daar ben ik nu nog steeds mee bezig om zijn vertrouwen te winnen en om hem te leren begrijpen. Voordat hij bij ons kwam heeft hij een traumatische ervaring opgedaan door 2 meiden die stage liepen op het bedrijf waar hij stond. Ze zouden hem wel even beleren. Dit liep uit op een ramp, waar hij nu nog steeds trauma's van heeft. Ze hebben geprobeerd hem te longeren. Een hem vasthouden, de ander de zweep erachter. Hij is zo paniekerig geworden dat hij door de stevige omheining van de longeerbak is gevlogen. Die meiden hebben hem geslagen, waardoor hij niet meer te stoppen was. De longeerlijn is achter een deel van de omheining vast blijven zitten, waardoor dit gedeeltje door mijn Fjord meegesleurd werd. Dit heeft hij een uur volgehouden, totdat hij helemaal vast zat. De eigenaar heeft hem kunnen redden. Hij had zijn beide oren er bijna afgesneden door het halster en de druk hierop. Je kan nagaan wat dit met het paard gedaan heeft. Hij houd niet van aandacht, is niet te longeren en aan de dubbele lange lijnen is hij niet te houden. Hij is als de dood voor een zweep, rijden is een moeilijk onderwerp en met hem lopen aan een lijn kan soms voor veel problemen zorgen (hij gaat er vaak vandoor en weet helaas hoe sterk hij is). Maar door veel geduld, liefde en begrip heb ik nu een goeie band met hem en zal hem ook nooit wegdoen. Het gaat steeds een heel klein beetje beter en we blijven doorgaan. Hij geeft zelf wel aan hoeveel hij hebben kan.
Daarnaast heb ik ook nog een KWPN merrie met een vorm van autisme. Hier ga ik verder niet op in. Dit is al eens een topic geweest op bokt (mocht je interesse hebben, dan kan je eens een kijkje op mijn site nemen "De Knollebollenhoeve"). Haar heb ik gekregen toen ze 2,5 jaar oud was. Ze is inmiddels 14 geworden op 1 mei 2005. En als ze 30 wordt zal ze nog bij mij zijn...
Ik wil je (zover als dat lukt) heel veel plezier met hem toewensen. Geef hem een dikke knuffel van mij en mijn paarden. Ik denk dat hij ook wel weet hoeveel jij om hem geeft en dat hij dankbaar mag zijn dat hij bij jou is gekomen.