Mooi dat jij er voor open staat om zo naar je paard te luisteren.
Wij mensen kunnen een hoop van paarden leren hè
? Coachingsessie met mijn eigen merrie...
Moderators: Essie73, Coby, balance, Firelight, Dyonne, NadjaNadja, Neonlight, Sica, C_arola
- fjordjes
-
- Berichten: 13580
- Geregistreerd: 03-07-05
Re: Coachingsessie met mijn eigen merrie...
Geplaatst: 11-06-18 18:35
- Cera_D
-
- Berichten: 1146
- Geregistreerd: 10-12-15
Geplaatst: 11-06-18 18:51
Maar wel super dat je er zo veel uit hebt kunnen halen en het door hebt kunnen zetten!
- Anoniem
Geplaatst: 11-06-18 20:07
Vond het ergens toch wel lastig dit te delen, omdat in mijn hoofd heel erg "hulp vragen = opgeven" betekende... Toch wel fijn om te horen dat dat toch niet zo is
Ik heb het afgelopen weekend alleen leuke dingen met de merrie gedaan; springen, bosrit en zwemmen. Net vanavond weer even de tijd genomen om wat ik geleerd heb in de praktijk te brengen. Dus helemaal terug naar mij en weer echt proberen te voelen. Dat ging toch niet zo makkelijk als gedacht
Ik merkte dat ik eigenlijk teveel m'n best deed en het daardoor enorm forceerde, ja... De merrie stond natuurlijk allang aan de andere kant van de bak toen 
Ik ben toen maar gaan zitten, gewoon gaan zitten en eerst een hele tijd diep in- en uitademen. En toen gaan praten. Echt als een of andere mafkees tegen mijzelf, tegen [naam]. En daardoor? Kwamen wel die echte emoties terug, wat voor mij tot inmiddels zo'n heel special moment als dit leidde:
Ze kwam naast mij staan. Op rust, gapen en briesen
Uiteindelijk viel ze zelfs in slaap! Ik denk dat we wel een half uur zo gezeten hebben, ik gewoon pratend, precies zeggen wat ik toen dacht en voelde. Wauw, wat is dit toch bijzonder... - jetm
- Berichten: 1363
- Geregistreerd: 03-10-05
- Woonplaats: Driebergen (ut)
Geplaatst: 12-06-18 07:51
Misschien dat de Trust Technique ook wel wat voor jou is. Kun je nog gratis uitproberen ook.
- Britta31
-
- Berichten: 14245
- Geregistreerd: 26-11-13
- Woonplaats: Naast Britt,Nappie,Aag en Sasa en Max.
Re: Coachingsessie met mijn eigen merrie...
Geplaatst: 12-06-18 09:27
- Anoniem
Geplaatst: 12-06-18 10:07
Britta31 schreef:Mijn schoonzusje zou het graag doen maar ze is bang voor paarden.En het poetsen houd haar tegen.
De paarden komen sowieso dicht bij je, dus weet niet of dat verstandig is dan. Maar neem gewoon even contact met iemand op die coachingsessie geeft, ik kan je hier echt niet mee verder helpen namelijk
- Maflinger_S
- Berichten: 12694
- Geregistreerd: 01-07-08
Re: Coachingsessie met mijn eigen merrie...
Geplaatst: 12-06-18 10:21
Ik coach ook met behulp van paarden. Die hoeven vantevoren niet gepoetst te worden maar ze en de coachee bewegen vrij door de ruimte dus je wordt aangeraakt en raakt ook de paarden aan tijdens zo'n sessie. De paarden beslissen zelf maar de coach heeft ook als belangrijke taak om het veilig te houden voor iedereen. Coachen met paarden kan mijns inziens ook alleen met betrouwbare paarden die sterk in hun hoeven staan.
- plutolover
-
- Berichten: 11832
- Geregistreerd: 30-07-04
Re: Coachingsessie met mijn eigen merrie...
Geplaatst: 12-06-18 10:28
bij mij niet echt.. altijd wel iemand die langs loopt met een paard.. haha die zal wel denken wat is ze toch aan t doen daar op de grond..
- Anoniem
Geplaatst: 12-06-18 12:00
boeflover schreef:Mooi geschreven! Hele bijzondere ervaring!
Ik heb zelf ook coaching gehad en dat was iedere keer kippenvel. Voor mijn wel met een onbekend paard, maar hij hielp mij ook weer emoties te voelen. Apart hè dat je die zo lang kunt weg stoppen zonder dat je het echt beseft?
Bij mij was het paard ontzettend druk als hij bij me stond (schudden met hoofd, bijterig etc) maar op momenten dat ik tot een besef kwam/rust vond liep hij weg. Heel apart en ook heel confronterend, maar het heeft me ontzettend geholpen om alles weer op een rijtje te krijgen.
Veel succes de volgende sessie!
Wou hier toch nog even op reageren, want ik vind dit dan heel mooi om te zien dat wel elk paard anders reageert. Zodra jij weer rust vond liep het paard weg van jou, bij mij juist het compleet tegenovergestelde
Zal dat dan misschien toch wel te maken hebben omdat mijn paard mij wel al kent? Mijn merrie was natuurlijk juist op zoek naar die rust bij mij, terwijl het paard bij jou misschien meer zo iets had van “oke ze is nu rustig, dan kan ik gaan”? Heel bijzonder plutolover schreef:wow heel mooi. Je heb ook de idieale locatie ervoor omdat het bij jou op stal vrij rustig is.
bij mij niet echt.. altijd wel iemand die langs loopt met een paard.. haha die zal wel denken wat is ze toch aan t doen daar op de grond..
Hihi dat valt wel mee hoor, de paddock is naast 2 andere en naast de springbak. Grenst aan de doorgang van het rondje dat je kan lopen op het terrein. Gewoon niet zoveel aantrekken van wat andere ervan vinden
En zelf niet zo op je omgeving letten, dan kan het prima - XladyX
-
- Berichten: 1869
- Geregistreerd: 23-07-06
- Woonplaats: NL
Geplaatst: 12-06-18 12:12
Ik heb ook een kort traject gehad om te leren deze coaching uit te voeren. Eerst zelf gecoacht worden en daarna leren uit te voeren. Het is intens en bijzonder om mee te maken. Vooral als je er nuchter in staat zul je je verbazen. Voor iedereen die sceptisch is, laat je eens coachen, het is heel erg interessant! Het is wel emotioneel zwaar en confronterend, zelfs als je denkt geen 'probleem' te hebben.
Over het gebruik van bekende of onbekende paarden; het maakt niet zo veel uit en bijna alle paarden zijn wel geschikt. Soms ging het wel op basis van gewoon in de paddock staan en kijken naar reacties, en soms moesten er ook opdrachten met het paard worden uitgevoerd (laat het paard eens van de weg lopen of laat het paard jou volgen), alle zonder hulpmiddelen. Een coach kan al zo ontzettend veel opmaken uit kleine dingen dat het al snel duidelijk is, zelfs met vreemde paarden. Het is in ieder geval heel interessant. Leuk dat je je ervaring zo deelt TS, ben benieuwd naar je volgende coachingsessie!
- Anoniem
Geplaatst: 13-06-18 11:30
XladyX schreef:Over het gebruik van bekende of onbekende paarden; het maakt niet zo veel uit en bijna alle paarden zijn wel geschikt. Soms ging het wel op basis van gewoon in de paddock staan en kijken naar reacties, en soms moesten er ook opdrachten met het paard worden uitgevoerd (laat het paard eens van de weg lopen of laat het paard jou volgen), alle zonder hulpmiddelen. Een coach kan al zo ontzettend veel opmaken uit kleine dingen dat het al snel duidelijk is, zelfs met vreemde paarden. Het is in ieder geval heel interessant. Leuk dat je je ervaring zo deelt TS, ben benieuwd naar je volgende coachingsessie!
Oh dat geloof ik ook zeker
Ik geloof alleen ook dat iemand zijn/haar eigen paard toch wel op een andere manier zal reageren dan op een onbekende, dat bedoelde ik 
(zoals dat voorbeeld van bokker @boeflover: Als zij rust had liep het paard dat haar niet kende weg als bevestiging, zodra ik rust had zocht mijn eigen paard juist weer contact met mij als bevestiging dat ik het goed deed) Mijn merrie is best eenkennig, dus als je er iemand anders bij zou zetten voor een sessie denk ik dat zij inderdaad eerder zal reageren zoals het paard in het verhaal van bokker @boeflover, dus bij rust van het persoon weer afstand nemen Ik kreeg ook een opdracht inderdaad, eentje met een pion en inderdaad rondlopen en kijken of mijn paard mij volgt!
- assie
-
- Berichten: 9766
- Geregistreerd: 31-07-01
- Woonplaats: Grun
Geplaatst: 13-06-18 21:30
En echt heel fijn dat je er zoveel aan hebt gehad.
Ook ik heb coaching gehad met mijn merrie. Ik was er vréselijk sceptisch over van te voren. Want allemaal veel te zweverig enzo. Maar ik zat zo met mezelf in de knoop dat ik erheen ben gegaan met het idee 'erger kan het toch niet worden'.
Maar net als bij jou was het hartstikke confronterend en verhelderend. Mijn merrie liet zo duidelijk zien wat ik voelde, bizar! En dan niet op een zweverige manier. Of toevalstreffers, nee echt keer op keer. Dat vond ik als sceptisch persoon toch wel bijzonder.
Ik moest wel lachen om jouw verhaal dat je het thuis ook ging proberen en toen veel te hard probeerde. Haha, dat had ik dus ook. Ik was zo enthousiast geworden over dat heerlijke gevoel van verbondenheid tijdens de coaching, natuurlijk wilde ik dat thuis ook. Nou... schimpie keek me aan, rolde met haar ogen en ging 100 meter verderop staan
. 'Pas toen ik losliet, rust zocht en ademde kwam mijn vriendinnetje weer bij me. Bijzonder hoor.
Eigenlijk wil ik nog verder met de coaching, maar door omstandigheden lukt het even niet.
Hopelijk kun jij er wel fanatiek mee door en heb je er heel veel aan.
- SusanH
- Lid Bezwaarcommissie
-
- Berichten: 37630
- Geregistreerd: 27-06-07
- Woonplaats: In het midden van het land
Geplaatst: 14-06-18 09:05
- Caira
- Berichten: 26360
- Geregistreerd: 20-07-02
- Woonplaats: Schoorl
Geplaatst: 14-06-18 09:13
Britta31 schreef:Mijn schoonzusje zou het graag doen maar ze is bang voor paarden.En het poetsen houd haar tegen.
Hier een coach, je kunt zelfs een sessie doen met een draadje ertussen. Poetsen gebeurt zelden, tenminste bij mij niet, maar als iemand het wil kan het.
Dank je TS voor het delen van je ervaringen, heel bijzonder.
Cera_D schreef:Poeh ja, ik weet hoe confronterend die sessies kunnen zijn. Zo heb ik het eerste half jaar dat ik les kreeg van mijn instructrice (die tevens paarden coach is en in het lessen standaard ook een beetje coaching verwerkt) alleen maar huilend in de bak gestaan omdat het allemaal zo erg binnenkwam en ik en mijn paard beide in een hele heftige periode zaten.
Maar wel super dat je er zo veel uit hebt kunnen halen en het door hebt kunnen zetten!
Maar kijk hoe goed jullie nu gaan! Ik ben trots op jullie - Belsje
-
- Berichten: 3506
- Geregistreerd: 28-10-02
- Woonplaats: Belgisch Limburg
Re: Coachingsessie met mijn eigen merrie...
Geplaatst: 14-06-18 14:15
Tijdens onze laatste coachsessie, bleef haar paard echter 45 minuten stokstijf staan, wat ze ook probeerde. (op die stal kom ik vaker, dus ik weet wat ze kan, maar nu had het paard een andere rol, een andere taak en een andere insteek dan in hun "normale" werk).
- Anoniem
Geplaatst: 17-06-18 19:02
A zag gelijk dat [naam] meer rust had, dat is toch wel fijn om te horen. Die eerste sessie had dus niet alleen mij, maar ook haar gelijk goed gedaan.
We hebben het deze sessie meer gehad over de achterliggende gebeurtenissen van hoe ik mij voel, van hoe alle "ellende" begonnen is. En dat is dus de periode dat ik ziek ben geworden, en alles daarna.
Eerste hebben we het gehad over hoe het nu is. Het feit dat ik na de eerste sessie een aantal dingen echt los kan laten bevestigde A ook. Ze merkte gelijk dat [naam] rustiger bleef als we het hier over hadden.
Het heeft deze sessie lang geduurd voordat [naam] bij mij kwam. Ik was best "nerveus", aangezien er vorige keer behoorlijk wat confronterende dingen uit gekomen waren. (Niet dat ik dat erg vind, daarvoor doe ik het juist. Maar het doet wel wat met je.) Mijn ademhaling en hartslag waren erg hoog, zo ook mijn spanning. Dus eerst begonnen met ademhalingsoefeningen, en zo proberen de spanning uit mijn lijf te laten vloeien. Ik begon gelijk weer te trillen, en tegelijk begon [naam] haar evenwicht te zoeken. Heel bijzonder.
Tijdens de vorige sessie had ik A al verteld dat er veel vooraf gespeeld heeft van deze periode, en dat dat allemaal begonnen is met dat ik ziek werd. A vroeg mij de gehele periode te vertellen en uit te leggen. Tijdens mijn verhaal ging [naam] weer meer gespannen staan.
Wat mij heel duidelijk geworden is, is dat ik zeker nog even een paar keer goed terug moet kijken op die hele periode. Ik had het weggestopt, maar loslaten deed ik het ook niet. Ik moet terug gaan kijken, gaan reflecteren en is rustig na gaan denken en voelen wat er nou precies allemaal gebeurt is.
Uit al mijn geluk en enthousiasme ben ik alles weer tegelijk gaan oppakken. Ik ben veelte snel weer terug gegaan naar mijn oude leven. Er daardoor mijzelf een beetje verloren.
Toen ik mij het hele verhaal van de bovenstaande alinea besefte, toen kwam [naam] voor mij staan. Met d'r schouder bij mij.
A: "Kijk is of je op d'r kan leunen nu."
Zo gezegd zo gedaan, en daar stond ik dan. Steunend op mijn prachtige merrie.
A: "Ze bied jou, letterlijk, haar schouder om op te steunen. Als een hulplijn, maar ook als een vangnet."
Ik had A verteld dat ik mij erg schuldig voelde tegenover [naam], dat ik het haar zo zwaar/moeilijk gemaakt had en al haar signalen gemist/genegeerd had.
Het was erg fijn om te horen dat dit absoluut niet waar is. "Jou paard had dat allemaal allang door, die wist al prima wat er allemaal aan de hand was", zei A.
Dit heeft mij echt wel gerust gesteld. Ik hoef mij niet schuldig te voelen als het even niet lukt. Ik hoef mij niet schuldig te voelen als ik alleen even kom borstelen, of juist alleen kom rijden zonder te knuffelen. A: "Jou paard voelt dat feilloos aan, dus neem alsjeblief van mij aan dat ze dat allemaal begrijpt."
Met het mooie moment waarop ik echt in verbinding stond met mijzelf en ook met [naam], hebben we deze sessie afgesloten.
Eerst ga ik op vakantie, daarna zien we weer verder.
Ik ben A echt ontzettend dankbaar. Zonder haar, maar vooral zonder [naam], had ik nooit gestaan waar ik nu al ben.
Ik heb nog een lange weg te gaan, maar zie het nu weer enigszins positief in. Ik kom er wel, als mijzelf.
'Lieve en bijzondere [naam]
Dankjewel voor de afgelopen periode. Dankjewel dat je zo je best doet voor mij. Ik zou echt niet weten wat ik nu zonder je zou moeten merrie. Met dank aan de hulp van A kom ik er wel! De komende 2 weken gaan we lekker genieten van de leuke dingen samen, en nog even oefenen met alles wat A mij meegegeven heeft. Daarna mag je 3 weken lekker paard zijn, en hoop ik met nog meer stukjes van de echte-ik weer thuis te komen.'
"Horses. The only animal that will teach you more about yourself than about them"