Moderators: Essie73, Coby, balance, Firelight, Dyonne, NadjaNadja, Neonlight, Sica, C_arola
oji schreef:Het zadel is zeker een verbetering.
Maar ben wel benieuwd. Al die andere dingen die je noemt, is dat wat je voelt tijdens het rijden of zie jij het ook daadwerkelijk terug op de video? Ik zie dat nl niet. Ik zie nog steeds een los-vast verbinding. Juist op de momenten dat je paard een stukje je hand op probeert te zoeken verbreek jij het contact en wordt het contact los-vast, waardoor de aanleuning weer totaal verloren gaat. Je hand veert niet voldoende mee om een stillere aanleuning te krijgen.
Zoals ik bij de eerste video de teksten ook al totaal niet bij het beeld vond passen, heb ik hier ook het idee dat datgene wat jij voelt/denkt te voelen eigenlijk niet passen bij het beeld. Daarom ben ik wel benieuwd, even los van je herinnering aan de ritjes, als je puur naar het beeld op de 2 video's kijkt, of je dan nog steeds die verbetering ziet?
Als ik jou was zou ik op zoek gaan naar een instructeur die je hiermee verder gaat helpen.

Ook zij zien de vooruitgang die we maken, dus dat is wel fijn
Maar goed, dingetje van vroeg dit.

en wij mensen
).
zoals je zegt: je geniet er van, het maakt je blij, en dat is net zo belangrijk. Joolien schreef:Poeh, en ik maar met mn blije hoofd gisteren op het paard zitten, daar is nu niet veel meer van over. Het doet pijn om even zo geconfronteerd te worden met wat ik dacht te doen, en wat jullie zien. Ik beken dat ik daar even stuk van ben. Ik wil dan ook mn kont in de krib gooien en denken jullie zijn stom, maar ik realiseer me ook wel dat wat ik doe niet altijd goed is. En ik kan daarin zwart-wit worden, dat ik denk of het moet perfect zijn, of het is allemaal ruk. En dan besef ik me ook wel dat ik weldegelijk goed bezig ben, als je kijkt waar we vandaan komen. En dat er wel vooruitgang is, en dat wat ik voel ook goed voelt. Maar dat ook ik niet alle wijsheid in pacht heb, is iets waarvan ik even van mn voetstuk ben gekletterd en nu even weer aan het opkrabbelen ben. Want het voelde zo veilig om te denken dat ik het allemaal wel wist, en dat ik de bokkers wel even zou laten zien hoe goed ik het allemaal wel niet deed.
Maar ik krabbel op, en besef me dus dat ik geen waardeloze ruiter ben, maar dat ook ik het niet perfect doe, en dat er nog zoveel te behalen valt. En dat je nooit bent uitgeleerd als ruiter zijnde. Dat wist ik natuurlijk wel, maar me ook daar kwetsbaar voor opstellen vind ik echt heel moeilijk. Voor mij privé valt daar nog wel wat te behalen, vandaar ook dat het best pijnlijk is dit allemaal te lezen.
Zodra ik de financieen heb, is les zeker aan de orde, want ik moet me beseffen dat ik het niet alleen kan, wat het doel ook is.
Dus bedankt voor deze pijnlijke eyeopener. Ik ben het niet met alles eens, maar besef me wel dat ik mn koppie er anders mee om moet gaan.
Morgen ga ik weer lekker rijden, en bezig met de tips die zijn gegeven. Maar ook ga ik verder met genieten, want dat blijf ik doen, en zal ik denk ik nog meer gaan doen als ik in mijn rijden het een en ander ga aanpassen. En qua lesgeven, dat heb ik wel vaker, ik zie vaak heel snel bij anderen hoe en wat, en kan mensen in het lesgeven qua basis ook wel vooruit helpen. Maar idd, ik wilde me al meer gaan toeleggen op het coachende deel, ook omdat er hier in de omgeving genoeg instructeurs zijn die beter zijn dan ik.
poes schreef:Wat ik hier zo’n prachtige uitspraak vind: je kent het pas als je het kunt.
Zo waar! Ik las ook alles over paarden en rijden en dressuur, ik keek op bokt filmpjes en foto’s. Ik ging bij anderen kijken.
Maar het blijft altijd op hetzelfde neerkomen: ik snap al die theorie pas als ik het zelf kan toepassen, daar verbaas ik me steeds weer over! Dan lees ik precies hetzelfde advies nog een keer, en denk, ooooo zó dus!
Ook merk ik dat overanalyseren vaak samenhangt met een stukje ervaring die ontbreekt. De topruiters, die hun kracht zit er deels in dat zij precies het stukje kunnen aanwijzen in de training waar je op dat moment het meeste winst kunt behalen. En dan het volgende en het volgende... en dan wordt het steeds eenvoudiger (of niet, het blijven beestenen wij mensen
).
Je hebt je klap nu gehad, laat het bezinken en dan weer verderzoals je zegt: je geniet er van, het maakt je blij, en dat is net zo belangrijk.
Op die manier val je juist des te harder van je zelf geplaatste voetstuk, want niemand is (gelukkig) perfect en vaak prikken mensen heel snel door die houding heen. Joolien schreef:Dit topic is iig een eyeopener dat ik niet alle wijsheid in pacht heb, maar dat is voor mij meer een bescherming om maar niet kwetsbaar over te komen merk ik. Ik voel me extreem aangevallen als mensen iets zeggen over mijn rijden of zo. Ik zit dan soms ook misselijk in de auto als ik naar stal ga. Wat als ze het ineens niet goed genoeg vinden? Dat vind ik echt doodeng soms. Ik heb het er met ze over gehad, en het gaat wel beter nu gelukkigOok zij zien de vooruitgang die we maken, dus dat is wel fijn
Maar goed, dingetje van vroeg dit.
Ik heb idd het iets meer contact opgepakt, en dat gaat al veel fijner. Er is nog genoeg aan te sleutelen, maar we komen er wel. Helaas al weer een week niet kunnen rijden, maar ik hoop hem van het weekend weer op te pakken
Als ze niet te duur is trouwens...