Bokt.nl

Tyrcanol schreef:

Naast het feit dat ik een beetje sceptisch ben spreek ik mezelf heel erg tegen nu:

Mijn pony is ziek momenteel. En ben als de dood dat ze zegt dat hij niet gelukkig (met mij) is... Ik weet niet of ik dat (momenteel) aan kan.
Maar als ik dit zo typ voel ik me een enorm slecht egoïstisch mens die haar hoofd in het zand steekt..

Eigenlijk ben ik niet sceptisch maar bang voor de uitkomst en de waarheid....

Mira283 schreef:

Ik heb een consult gehad. En ik was ook sceptisch maar dit was na het consult zeker niet meer het geval. Mijn pony was juist heel blij met mij als baas omdat ik hem als paard behandelde. En ook het hoofdschudden en halster afwerken waar ik nooit een verklaring voor kon bedenken werd opeens opgehelderd. En de healing erna voor hem was ook zo mooi om te zien. Zijn toenmalige weide maatje stond erbij de healing ook op te nemen. Heb haar er wel persoonlijk bij gehad.

Het consult samen gevat:
Pip is een zelfverzekerde mini shetlander.
Hij laat ons zien dat het er niet om gaat hoe groot je fysiek bent maar om wat er in zit aan grootsheid, van binnen.
In zijn geval een zelfverzekerde, dappere, slimme, innemende man.
Hij vertelde helemaal blij te zijn met zijn huidige ‘mens’;
Hij liet me zien dat hij vroeger maar een beetje in de wei stond, saai en weinig actie.
Nu vindt hij het geweldig om zoveel afwisseling in zijn dagelijks leven te hebben. Want zoals zijn eigenaresse zegt; je kan er alles mee, behalve rijden.

Wat ze samen doen? Eerder; wat niet!
Vrijspringen,springen aan de hand, vrijheidsdressuur,handpaard, lange lijnen, buiten wandelen, speelmaatje voor een jonge hengst, zwemmen aan de hand.
Pip gaat ook mee aan de hand als stabiele factor voor paarden die voor het eerst op buitenrit gaan.
Selda’s droom is hem te beleren als menpony, en dat gaat vast lukken. Pip zet zich volledig in, mooi om te zien.

Wat ik leuk vond om te merken is dat de eigenaresse hem ook niet betuttelt, maar gewoon als paard behandelt.
Met regels en grenzen.
En daar wordt Pip gelukkig van, liet hij weten.

dieseltje schreef:

Tyrcanol schreef:

Naast het feit dat ik een beetje sceptisch ben spreek ik mezelf heel erg tegen nu:

Mijn pony is ziek momenteel. En ben als de dood dat ze zegt dat hij niet gelukkig (met mij) is... Ik weet niet of ik dat (momenteel) aan kan.
Maar als ik dit zo typ voel ik me een enorm slecht egoïstisch mens die haar hoofd in het zand steekt..

Eigenlijk ben ik niet sceptisch maar bang voor de uitkomst en de waarheid....

Herkenbaar, ik heb hier ook een ziek paard rondlopen waar de dierenarts eigenlijk geen raad meer mee weet...
Aan de ene kant zou ik zo graag willen weten of hij iets aan kan geven, in welke hoek we dan wel moeten zoeken en of hij wel blij is met het leven nog. Aan de andere kant is het mijn grootste angst dat hij misschien aan zou geven dat hij niet blij met mij is, en dat terwijl hij mijn alles is...

Riel schreef:

Wat meer ingaan? Je kunt zelf uit de lichaamshouding/gedrag van je paard heel wat afleiden. Zelf heel wat lessen nemen, naar verschillende workshops gaan van heel wat verschillende mensen, enz... Daar leer je heel veel van en dat helpt in de "communicatie" met je paard.

Koper schreef:

Dit zou ik dan weer niet via een reader doen maar in een opstelling. Heb het ook overwogen voor mijn ruin maar die lijkt nu -fingers crossed- na jaren weer aan de beterende hand te zijn.

Maar ieder z'n eigen ding natuurlijk Ik ben in ieder geval via opstellingen meer te weten te komen. Onder andere dat mijn merrie heel duidelijk mijn klachten overnam en dat mijn ruin vond dat hij te weinig aandacht kreeg

Mira283 schreef:

Dacht even mijn verhaal te delen en word het meteen de grond in geboord?! Heel jammer dit en zal ook nooit weer wat delen. Dank jullie wel!