En dan hebben we Olena al weer 7 weken, wat vliegt de tijd. Vandaag weer nieuwe foto's gemaakt van hoe ze verandert en tegelijkertijd ook weer een duidelijke foto dat we nog wel een stuk te gaan hebben.
Het gaat heel goed met haar, ze komt aan, ze beweegt soepel, haar knieën slinken nog wat en ze is gewoon happy. Ze heeft een leuke groep waarmee ze buiten staat en ze komt ook weer graag naar binnen voor haar eten.



10 november, 4 december en 25 december.
Net voor haar heup had ze een doorligplek, als je weet waar je moet kijken zie je hem wel op de foto's, maar niet erg duidelijk. Daar had ik nog twee duidelijkere foto's van, de eerste van 8 november, de tweede van 12 november. Helaas van de eerste dag geen foto, toen zaten de korsten er nog op.


Op de standfoto van vandaag had je hem goed kunnen zien, ware het niet dat hij helemaal genezen is en er goede vacht overheen zit. Het enige wat je nog merkt is dat de vacht iets korter is.
Om dit te regelen moet er eten in, veel eten in. Ze krijgt op het moment 's ochtends 1kg Marstall Vito en 's middags om 3 uur, als ze naar binnen gaat: 2kg bietenpulp, ½kg luzernebrok, ½kg tarwezemelen, 1½kg pavo 18+, 250g subli 369 en glucosamine, duivelsklauw en magnesium. Als we tussen 20 en 21 uur nog een sluitrondje doen heeft ze de bak nog voor een derde vol over het algemeen, het werkt zo dus top. Maar mijn auto vind het wat minder grappig:

De alto heeft het zwaar. Binnenkort kunnen we gelukkig een pallet voer bestellen want er is een tweede opvreter bijgekomen, genaamd Echt Waar (nee, geen grap).
Echt Waar is een jonge Groninger van 4.5 jaar met een tandprobleem die we vandaag 8 dagen hebben. Hij is, jawel, mager. Niet zo mager als Olena, maar hij miste vooral ook erg de buikvulling. Hij had zo'n honger. Niet omdat hij geen eten kreeg, maar omdat hij het niet goed weg kreeg. Hij staat al maanden hier op het paardencentrum alleen was hij van een hele lieve eigenaresse die hem niet kon bieden wat hij voedingstechnisch nodig had. Luxe krentenbolletjes zijn lief, maar aan een zak seniores priores heeft hij meer als hij het hooi niet weg krijgt.
Hij is de afgelopen jaren 2x per jaar naar de tandarts geweest en minimaal 2x per jaar naar de fysio en ze had hem al vanaf dag 0 (in de buik gekocht). Dat ze het dus niet voor elkaar kreeg was dus ook echt heel sneu en uiteindelijk was dit voor iedereen een fijne oplossing. Ze is altijd welkom om te komen knuffelen en nu kon ik ermee aan de slag. Echt Waar is namelijk wel een paard dat tussen de 800 en 850kg hoort te wegen en dat is hij nu nog ruim niet. Hij krijgt op het moment 10kg seniores priores en 3.5kg basisbrok per dag, vanaf volgende week krijgt hij er eerst 1.5kg en later 3kg compact gras bij. Dit naast de onbeperkte fijne rijke voordroog die hij net als Olena krijgt. Nu staat hij ook lekker in de groep, waar hij goed matcht met de groep.

Hij is dat stel oren achter Olena, dit is de hele PP groep.

Direct de maandag de tandarts laten komen, de afspraak stond al en hebben we door laten gaan.

De diastema's zijn kleiner geworden, hij had linksonder wat haakjes en een golfje in zijn gebit, daar is wat aan gedaan. Maar verder is geduld hebben het advies, tot een jaar of 8 groeit het allemaal nog en de kans is groot dat het dus nog vanzelf dichtgroeit. Nu er wat aan doen betekent dat het gat groter gevijld moet worden of zelfs een kies getrokken moet worden, wat permanente schade betekent. Daar willen we nog wel wat zakken SP tegenaan gooien. Gelukkig zijn de proppen na het tandartsbezoek zeer veel minder geworden, dus het heeft toch al ontzettend geholpen.

Olena is ook direct gecontroleerd en al hoewel hij het wel net anders gedaan zou hebben (er zijn blijkbaar tandartsstromingen in de paardenwereld) was hij er tevreden over. Ze moet volgend jaar rond deze tijd weer.
Echt Waar is al flink opgeknapt van zijn voer. Het is een wonder hoeveel een dier in een week kan veranderen.

Wat we vooral ook goed zien is dat zijn darmen gevuld zijn. Hij heeft ook niet meer zo'n honger. De eerste dagen viel hij zijn bak ook echt aan terwijl hij nu met trek gaat eten. Hij kreeg van de stalling al wel 2kg bietenpulp per dag, naast 2kg brok, maar uiteindelijk beslist de eigenaar wat er gevoerd wordt dus meer konden ze niet.
En dan de twee samen. Ik wilde met ze om en om gaan werken en had ze alvast samen in de binnenbak gezet zonder jas aan zodat ze konden luchten. Binnen een minuut stonden ze zo:

Zo'n duidelijke foto van hoe ze nog aan moet komen had ik nog niet voor elkaar gekregen. Maar dat zag ik pas naderhand, ik was volledig vertederd door dit beeld. De Matriarch en de Bodyguard. Dat ze zo'n mooi koppeltje zouden vormen samen hadden we niet verwacht of durven hopen. Ze zijn prachtig.
En dan kom je terug van iets pakken en zie je ze samen genoeglijk over de bakdeur hangen.

Ik ben oprecht gelukkig.