Mooi verhaal! Moeilijk hé dat gevoel? Zelf heb ik zo nu en dan ook dips, dat komt altijd doordat het fysiek dan slecht gaat, waardoor ik mijn pony echt als een grote last ervaar. Vreselijk, recent een paar weken gehad. Als ik op stal ben is het wel goed, maar het werken met hem lukte me echt niet. Idiote is dat ik wéét dat het door mijn lijf komt, maar omdat er soms bijna geen uitweg is denk ik soms echt: verdien je niet beter? Terwijl ik dat beestje juist heb zodat ik een reden heb om door te moeten, en ik stapelgek met hem ben. Gelukkig heeft het hier altijd een goede reden, en kom ik er telkens uit. Als ik opgeknapt ben doe ik mijn ogen open en denk ik: wat ga ik met m doen? Dan kriebelt het gelijk. In plaats van: hoe hou ik dit vol? Gelukkig heb ik fijne mensen om me heen, en als het niet gaat heb ik hulp.
Alleen een blije smiley. Da's gelukkig heel veelzeggend in dit geval.
Supervixen
Berichten: 14616
Geregistreerd: 28-04-11
Geplaatst: 04-11-16 19:53
Mooi geschreven. Ik zie alleen geen foto's...
Ik herken veel van je verhaal. Altijd enthousiast in de bak gereden en met veel plezier gelest tot mijn paard een peesblessure kreeg. Maandenlang elke dag gewandeld en gekoeld, daarna superlangzaam weer wat opgebouwd. Ik ben daarna de zin om te rijden ook wat kwijtgeraakt. Ik durf niet meer teveel te vragen, buitenrijden gaat niet omdat mijn paard angstig is en als ik haar wat meer oppak is ze rechtsom af en toe onregelmatig. In stap, galop of draf met lange teugel zie je niks. Ook niet aan de longe. Het is een overblijfsel van de blessure. Mede hierdoor les ik al maanden niet meer en rij ik alleen als ik echt zin heb, zo'n drie keer per week. Daarnaast longeer ik twee keer. Soms voelt het ook als een last. Ik moet zelf uitmesten en dus elke dag naar stal.
Anoniem
Geplaatst: 05-11-16 09:37
Supervixen schreef:
Mooi geschreven. Ik zie alleen geen foto's...
Als het goed is nu weer wel!
No_No
Berichten: 6676
Geregistreerd: 31-03-07
Woonplaats: overijssel
Geplaatst: 05-11-16 10:11
wat fijn dat je "het moeten" hebt kunnen los laten! Het enige wat telt is plezier. Ik kan mij niet voorstellen dat niemand eens een paardendip heeft, naar mijn mening is het dus heel gewoon!
Jullie zijn een mooi stel samen. De rest van het plezier komt vast ook wel weer terug zodra je het laatste beetje "moeten" ook los kan laten.
Jouw verhaal heeft me geraakt! Wat heb je het bijzonder en eerlijk verteld. Ik gun je alle plezier terug te krijgen met je paard. Samen komen jullie er wel!!!
Ik herken het ook heel erg. Heb zelf een paard sinds mijn 14de en had daarmee ook liever gewacht tot na de studies. Het twijfelen over toch verkopen, of je paard niet meer en beter verdiend... het blijft spoken. Maar uiteindelijk gaat het er over dat je paard gelukkig is.
mooi verhaal!!! Ik zou zeggen ga door met leuke dingen doen en wie weet kun je je plezier weer helemaal terug vinden. Heel goed dat je naar jezelf en naar Eterniet hebt geluisterd! Hopelijk kunnen jullie samen van elkaar genieten en ook blijven genieten.
senna21
Berichten: 13352
Geregistreerd: 17-03-09
Geplaatst: 11-11-16 16:53
Eerlijk en boeiend. Dat je je weerstand niet ontwijkt maar onderzoekt. Dat zouden meer mensen moeten doen